Λογοδοσία στο 2ο συνέδριο του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων (25/2/1951)

Η Διεθνής Κατάσταση

Η διεθνής κατάσταση χαρακτηρίζεται από τις επιτυχίες και την αυξανόμενη ανωτερότητα σε ισχύ του στρατοπέδου της ειρήνης που έχει επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση. Συγκριτικά, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και των δορυφόρων της, που δίκαια φοβούνται τον ειρηνικό ανταγωνισμό με το Σοσιαλισμό, έχουν περάσει σε ανοιχτά πολεμικές προκλήσεις και σε επιθετική πολιτική στην Άπω Ανατολή.

Η κύρια ηγέτιδα δύναμη της προόδου και του στρατοπέδου της ειρήνης είναι ο απελευθερωτής μας, η Σοβιετική Ένωση. Η Σοβιετική Ένωση αναπτύσσεται ισχυρά σε κάθε τομέα: η οικονομία της γρήγορα επούλωσε τις φοβερές πληγές του πολέμου: έχει επιτυχώς εκπληρώσει το 5ετές της Πλάνο που ξεκίνησε το 1946, και ως σήμερα έχει αφήσει το παραγωγικό επίπεδο του 1940 πολύ πίσω. Η βιομηχανική παραγωγή στη Σοβιετική Ένωση έχει αυξηθεί κατά 23%, μέσα στο 1950, όταν και ήταν 70% υψηλότερο από τον τελευταίο προπολεμικό χρόνο. Η γεωργία, οι σιδηρόδρομοι και οι επικοινωνίες έχουν επιδείξει παρόμοιες επιτυχίες. Το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 21% και το εισόδημα των εργατών κατά 19%.

Κατά το Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές. Οι ιμπεριαλιστές βάσιζαν τους κακόβουλους υπολογισμούς τους στην ελπίδα ότι η Σοβιετική Ένωση είτε δεν θα ήταν σε θέση να επιδιορθώσει τις ζημιές από μόνη της είτε ότι θα της έπαιρνε πολλά χρόνια μέχρι οι πληγές του πολέμου να επουλωθούν. Τα επιβλητικά μεγέθη των επιτυχιών του 5ετούς Πλάνου είναι μια εκπληκτική απόδειξη ότι οι ιμπεριαλιστές άλλη μια φορά υπολόγιζαν λάθος.

Τα οικονομικά αποτελέσματα συνοδεύτηκαν από μια αύξηση στην κοινωνική ευημερία του Σοβιετικού λαού και την τρομακτική άνθηση της Σοβιετικής επιστήμης και πολιτισμού. Από κοινού αυτά έκαναν εφικτό, ενώ στο καπιταλιστικό στρατόπεδο η ειρηνική οικοδόμηση τίθεται όλο και πιο πολύ σε 2η μοίρα λόγω των πολεμικών προετοιμασιών, η  Σοβιετική Ένωση να είναι σε θέση να αρχίσει την υλοποίηση σχεδίων που αφήνουν εποχή όπως οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί στο Βόλγα, το Δνείπερο και στον ποταμό Αμού Νταριά, που θα αλλάξουν το κλίμα ολόκληρων περιοχών της χώρας που υποφέρουν από την ξηρασία, και θα μεταμορφώσουν ερήμους σε ανθούσα καλλιεργήσιμη γη. Αυτά τα σχέδια, όπως ο σύντροφος Στάλιν επεσήμανε στην απάντησή του σε ερωτήσεις του ανταποκριτή της Πράβδα, είναι συστατικά τμήματα της πολιτικής ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης.

Τέτοια σχέδια μπορούν να δημιουργηθούν μόνο υπό τις οικονομικές συνθήκες της Σοβιετικής Ένωσης και μόνο μέσω μιας σοσιαλιστικής σχεδιασμένης οικονομίας. Οι διαστάσεις τους και η ημέρα ολοκλήρωσής τους τα χαρακτηρίζουν ως σχέδια κομμουνιστικής οικοδόμησης. Η εγκαινίαση αυτών των γιγάντιων σχεδίων χαιρετίστηκε από ένα ξέσπασμα ενθουσιασμού όχι μόνο από το σοβιετικό λαό, αλλά από όλο τον κόσμο, από κάθε οπαδό της ειρήνης και της προόδου.

Το στρατόπεδο της ειρήνης των 800.000.000 ανθρώπων, και των εκατοντάδων εκατομμυρίων που αγωνίζονται για την ειρήνη μέσα σε καπιταλιστικές χώρες, συγκρίνουν αυτή την τρομακτική απόδοση για την αύξηση της ευημερίας των εργαζομένων με τα κακόβουλα σχέδια των πολεμοκάπηλων: τα συγκρίνουν με τις ιμπεριαλιστικές χώρες όπου η ειρηνική βιομηχανία που υπάρχει για την ικανοποίηση των αναγκών των μεμονωμένων πολιτών, στρέφεται όλο και πιο πολύ στην παραγωγή πολεμικών υλικών, και αυτή η σύγκριση τους δίνει δύναμη και κουράγιο στον περαιτέρω αγώνα τους. Αυτά τα σχέδια όχι μόνο δείχνουν την τεράστια οικονομική ισχύ της Σοβιετικής Ένωσης αλλά επίσης και την αυτοεξασφάλισή της και την απαρέγκλιτη πίστη της για το μέλλον.

Ταυτόχρονα, καθιστούν κατανοητό ότι η Σοβιετική Ένωση, αν και έχει πλήρη επίγνωση της αδιάρρηκτης ισχύος της, στέκεται επικεφαλής του στρατοπέδου της ειρήνης. Η Σοβιετική Ένωση δεν χρειάζεται να επεκταθεί ή να σχεδιάζει επεκτατικές κατακτήσεις: η αγάπη της και επιθυμία της για την ειρήνη είναι οργανικά δεμένες με την πλήρη ύπαρξή της. Το πρώτο είναι η φυσική συνέχεις του δεύτερου. Να γιατί η Σοβιετική Ένωση συνεχώς ζητά μια συνθήκη ειρήνης με τη Γερμανία και την Ιαπωνία, να γιατί πρότεινε οι Μεγάλες Δυνάμεις να βρουν λύση στα προβλήματα που υπάρχουν συγκρούσεις. Να γιατί ζητά την απαγόρευση της ατομικής βόμβας, τη μείωση των εξοπλισμών και έναν ειρηνικό διακανονισμό του ζητήματος της Κορέας. Να γιατί η Σοβιετική Ένωση είναι η κύρια ηγέτιδα δύναμη και το κέντρο του στρατοπέδου της ειρήνης και ολόκληρης της προοδευτικής ανθρωπότητας.

Η ανάπτυξη των Λαϊκών Δημοκρατιών

Η ενδυνάμωση των Λαϊκών Δημοκρατιών είναι οργανικά δεμένη με την ενδυνάμωση της Σοβιετικής Ένωσης. Η βοήθεια του απελευθερωτή έκανε εφικτή για τις Λαϊκές Δημοκρατίες την επούλωση των πληγών του πολέμου, την νίκη επί των παλιών και αντιδραστικών καπιταλιστικών δυνάμεων, και την είσοδο στο δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Για την απόδειξη των επιτυχιών των Λαϊκών Δημοκρατιών, που επιτεύχθηκε με την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, είναι αρκετή η επισήμανση της αύξησης της βιομηχανικής παραγωγής σε αυτές τις χώρες το 1950 σε σύγκριση με το 1949. Η Βουλγαρική βιομηχανία αυξήθηκε κατά 23,3%, η Πολωνική κατά 30,8%, η Τσεχοσλοβακική κατά 15,3% και η Ρουμανική κατά 37,3%. Η αύξηση στην Ουγγρική βιομηχανία ήταν 35,1% και η παραγωγή σήμερα είναι 2πλάσια από όση ήταν το 1938. Ξέρουμε από την ίδια μας την εμπειρία ότι, μαζί με τους αριθμούς για την παραγωγή, έχει αυξηθεί και η ευημερία και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στις Λαϊκές Δημοκρατίες, επίσης.

Ένας από τους βασικούς λόγους της οικονομικής ενδυνάμωσης και της πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης στις Λαϊκές Δημοκρατίες έγκειται όχι μόνο στο γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση επιβλέπει την ειρηνική τους ανάπτυξη και στην οικονομική βοήθεια που τους δίνει, αλλά επίσης και επειδή είναι σε θέση να αντλούν απεριόριστα από την αμέτρητης αξίας σοβιετική εμπειρία και στο ότι η Σοβιετική Ένωση οικειοθελώς θέτει όλα τα αποτελέσματα που έχει επιτύχει στη διάθεσή τους.

Οι εργαζόμενοι των Λαϊκών Δημοκρατιών έχουν γνώση αυτής της βοήθειας, που δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί, με αυξημένη ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες. Αυτή η γνώση βαθαίνει και ενδυναμώνει τους υγιείς και ισχυρούς δεσμούς που συνδέουν τις Λαϊκές Δημοκρατίες με τον απελευθερωτή τους, την ισχυρή Σοβιετική Ένωση και τον σοφό ηγέτη της σύντροφο Στάλιν.

Ό,τι είπαμε για τη Σοβιετική Ένωση, ισχύει επίσης και για τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Τα μακροχρόνια οικονομικά πλάνα, για την εφαρμογή των οποίων εργάζονται τόσο επιτυχώς με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης, είναι μια συνέπεια και ένδειξη της επιθυμίας τους για ειρήνη και της ειρηνικής τους πολιτικής. Η βαθύτερη ουσία και το πνεύμα των χωρών που βαδίζουν στο δρόμο για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση απορρίπτει και εξαλείπτει τις κατακτήσεις μέσω πολέμου, αυτό το πολιτικό εργαλείο που χαρακτηρίζει τα καπιταλιστικά κράτη.

Το ισχυρό σοσιαλιστικό στρατόπεδο ειρήνης, με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, δεν φοβάται τον ειρηνικό ανταγωνισμό με τον καπιταλισμό. Αντιθέτως, είναι σίγουρο για το δίκιο του, για το μέλλον και για τη νίκη της υπόθεσής του. Γνωρίζει πως ό,τι έχει ως τώρα επιτευχθεί είναι μόνο η αρχή και επίσης γνωρίζει ότι ο αποφασιστικός παράγοντας για επιπλέον πρόοδο είναι μια διαρκής ειρήνη. Οι ιμπεριαλιστές, επίσης, γνωρίζουν και επομένως επιθυμούν να ανατρέψουν ή, τουλάχιστον, να παρενοχλούν αυτή την ειρηνική ανάπτυξη με έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Η οικονομική, πολιτιστική και πολιτική συνεργασία που λαμβάνει χώρα σε θερμό φιλικό κλίμα μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των λαών που οικοδομούν σοσιαλισμό πολλαπλασιάζει το ρυθμό ανάπτυξης των απελευθερωμένων λαών, ενώ, ταυτόχρονα, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στις διεθνείς σχέσεις μεταξύ των χωρών. Όσοι το συγκρίνουν, λόγου χάρη, με τις σχέσεις μεταξύ των χωρών του σχεδίου Μάρσαλ και τις ΗΠΑ, με την εγωιστική, καυγατζίδικη, φιλάργυρη πολιτική των καπιταλιστικών χωρών που επιθυμούν η μια να εκμεταλλεύεται την άλλη, μόνο με συμπάθεια και σεβασμό μπορούν να κοιτούν τις σχέσεις μεταξύ Σοσιαλιστικών Κρατών.

Οι επιτυχίες και η αυξανόμενη ισχύς της Σοβιετικής Ένωσης και των Λαϊκών Δημοκρατιών παρακολουθούνται με μεγάλο ενδιαφέρον και συμπάθεια από τις πλατιές μάζες στις καπιταλιστικές χώρες. Οι επιτυχίες ωθούν και τρέφουν τον αγώνα των εργαζομένων στις καπιταλιστικές χώρες για ειρήνη και τη μάχη ενάντια στο δικό τους καπιταλισμό και τους ιμπεριαλιστές πολεμοκάπηλους.

Ισχυροποιούν τα ΚΚ Γαλλίας και Ιταλίας που εκπροσωπούν την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, όπως και τα Κομμουνιστικά Κόμματα και τα προοδευτικά κινήματα των άλλων καπιταλιστικών χωρών: τους επιτρέπει, παρ’ όλες τις επιθέσεις και την αυξανόμενη πίεση που τους ασκούν οι ιμπεριαλιστές, να στέκονται όρθιοι και να συνεχίζουν με επιτυχία τον αγώνα τους για ειρήνη, για τα δικαιώματά τους, για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και την ελευθερία των χωρών τους.

Η σημασία της Κινεζικής Επανάστασης

Μια ξεκάθαρη και κατανοητή ένδειξη όλης αυτής της ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης του μετώπου ειρήνης είναι η νίκη της Κινεζικής επανάστασης την οποία ο ηρωικός Κινεζικός λαός κατήγαγε υπό την ηγεσία του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με επικεφαλής το Μάο Τσε Τουνγκ. Ακόμα και κατά τις πιο κρίσιμες και δύσκολες περιόδους του απελευθερωτικού αγώνα του Κινεζικού Λαού, οι Κομμουνιστές δεν αμφέβαλλαν ότι αυτός ο αγώνας θα κατέληγε με τη νίκη των προοδευτικών και απελευθερωτικών δυνάμεων.

Αυτές οι επισημάνσεις που έγιναν από το σύντροφο Στάλιν την εποχή που οι κινεζικές αντιδραστικές δυνάμεις φαινομενικά είχαν το πάνω χέρι, επισημάνσεις που σήμερα φαίνονται σαν προφητείες και που πλήρως αποδείχτηκαν από τα μετέπειτα γεγονότα στην Κίνα, είναι γνωστές σε όλους. Η ελπίδα για τη μελλοντική απελευθέρωση των κινέζων εργαζομένων έχει από τότε γίνει πραγματικότητα, και έχει δια μιας αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων προς όφελος της ειρήνης και του σοσιαλισμού στην Ασία, και, μπορούμε να προσθέσουμε, σε παγκόσμιο επίπεδο επίεσης.

Ένας λαός 470 εκ. ανθρώπων που για πάνω από έναν αιώνα ήταν το μεγαλύτερο τσιφλίκι και βάση των καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών, έχει αποτινάξει το ζυγό του ιμπεριαλισμού με τη φιλική βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης και έχει μπει στο στρατόπεδο της ειρήνης και του σοσιαλισμού. Αυτή είναι μια νίκη παγκόσμιας ιστορικής σημασίας, το μεγαλύτερο βήμα στην ανθρώπινη πρόοδο από την εποχή της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής  Επανάστασης, και της καταστροφής του Φασισμού.

Οι επιτυχίες στη μάχη του κινεζικού λαού για ελευθερία σημαίνει ένα τεράστιο πλήγμα σε ολόκληρο το ιμπεριαλιστικό σύστημα και μια σοβαρή ήττα στο αντιδραστικό στρατόπεδο που επιδιώκει έναν παγκόσμιο πόλεμο. Η νίκη του Κινεζικού λαού φέρνει ως αποτέλεσμα μια τεράστια αύξηση ισχύος του στρατοπέδου της ειρήνης που έχει επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση. Αυτή η νίκη έχει όχι μόνο θεμελιωδώς αλλάξει το συσχετισμό δύναμης μεταξύ των δύο στρατοπέδων, αλλά έχει δώσει και μια τεράστια ώθηση στο αντιαποικιακό απελευθερωτικό κίνημα, τα αποτελέσματα της οποίας θα είναι αισθητά πλήρως μόνο μελλοντικά. Η εξάλειψη της υπεραιωνόβιας εποχής της αποικιοκρατίας έχει αρχίσει.

Ο απελευθερωτικός πόλεμος των λαών των αποικιών και των ηρωικών Κομμουνιστικών Κομμάτων του Βιετνάμ, του Μαλάουι, της Μπούρμα και των Φιλιππίνων έχει αποκτήσει νέα δύναμη. Οι ιδέες της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και του Κινεζικού Απελευθερωτικού Πολέμου πέφτουν σε γόνιμο έδαφος στις χώρες όπου, καθοδηγούμενες από το Κομμουνιστικό Κόμμα και τους βιομηχανικούς εργάτες, έχουν αναπτυχθεί και ωριμάσει οι κοινωνικές δυνάμεις αυτές που είναι ικανές να ηγηθούν και να αναλάβουν αυτό το δύσκολο καθήκον της απελευθέρωσης.  Πώς αυτός ο αγώνας είναι ικανός να φέρει τεράστια αποτελέσματα από έναν λαό φαίνεται καλύτερα στο παράδειγμα της Κορέας.

Ο Αγώνας του Κορεατικού Λαού

Ο αγώνας ζωής και θανάτου των Κορεατών εργαζομένων ενάντια στους Αμερικάνους επιθετιστές και την κορεατική κυβέρνηση αχυρανθρώπων δεν αποδεικνύει μονάχα την ικανότητα ενός λαού να πολεμά για την ελευθερία του όταν οι αλυσίδες δεκαετιών σκλαβιάς σπάνε. Αλλά αποδεικνύει ότι η εποχή της αποικιοποίησης τελείωσε και ότι μια νέα εποχή στην ιστορία των καταπιεσμένων και των ημιαποικιακών λαών έχει ανοίξει.

Ο ηρωικός αγώνας για ελευθερία, η αυτοθυσία και η επιμονή του κορεατικού λαού όπως και η βοήθεια με την οποία οι Κινέζοι εθελοντές έχουν υποστηρίξει αυτών των αγώνα, έχει καταστεί μια πηγή ισχύος για το προοδευτικό κίνημα όλου του κόσμου. Αυτός ο αγώνας, από κάθε πλευρά, είναι μια ένδειξη των αλλαγμένων συσχετισμών δύναμης, μια ένδειξη του γεγονότος ότι η ισχύς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο η Αμερικανική προπαγάνδα διέδιδε. Αποδείχτηκε ότι, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, τους τελευταίους 7 μήνες, έχει ρίξει τα ¾ της μεταφερόμενης πολεμικής της δύναμης και τμήμα των ένοπλων δυνάμεων των δορυφόρων της, που έχουν επίσης σταλεί στην Κορέα, έχουν υποστεί πολλές ήττες, παρά την υλική τους ανωτερότητα.

Ο σύντροφος Στάλιν επεσήμανε ότι οι αμερικανοί και βρετανοί στρατιώτες θεωρούν τον πόλεμο ενάντια σε Κίνα και Κορέα άδικο, και ότι μεταξύ τους αυτός ο πόλεμος δεν είναι δημοφιλής. Από την άλλη, οι στρατιώτες των απελευθερωτών είναι γεμάτοι πίστη,  για το δίκιο της υπόθεσής τους, και αυτό τους παρέχει ισχύ και ους κάνει ικανούς για τέτοια αποτελέσματα που η αμερικανική ανωτερότητα σε πολεμικά υλικά να αντισταθμίζεται και να ξεπερνιέται. Να γιατί ο αγώνας του κορεατικού λαού για ελευθερία συνιστά ένα σημείο καμπής, και να γιατί αυτός είναι ένα σημάδι μιας νέας εποχής, αλλαγμένων συσχετισμών δύναμης: και να γιατί αυτός ο αγώνας για ελευθερία θεωρείται από κάθε οπαδό της ειρήνης σε όλο τον κόσμο, από κάθε καταπιεσμένο και ημιαποικιακό λαό ως δικός του.

Το γεγονός αυτό έχει αναγνωριστεί και από τους Ούγγρους εργαζομένους. Να γιατί από την πρώτη μέρα της αμερικανικής επίθεσης έχουν στρέψει τη συμπάθειά τους προς τους κορεάτες ήρωες που παλεύουν για την ελευθερία τους. Να γιατί έχουν εκφράσει με κάθε δυνατό τρόπο ότι τα αισθήματά τους είναι στο πλευρό των κορεατών εργαζομένων και εναντίων των αιματοβαμμένων ιμπεριαλιστών βαρβάρων. Είναι σίγουροι ότι ο αγώνας του Κορεατικού Κόμματος Εργασίας και του συντρόφου Κιμ Ιλ Σούνγκ είναι δίκαιος και θα είναι και νικηφόρος.

Αμερικανικά σχέδια για παγκόσμια κατάκτηση

Η επίθεση στην Κορέα είναι ένα στοιχείο από το σχέδιο των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ για παγκόσμια κατάκτηση. Μετά την ήττα του γερμανικού, ιταλικού και ιαπωνικού φασισμού που καταστραφήκαν στο Β΄ Π.Π, οι άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, με επικεφαλής τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, βρέθηκαν αποδυναμωμένες, και οι χώρες αυτές έγιναν όλο και πιο πολύ οικονομικά και πολιτικά εξαρτώμενες από τις ΗΠΑ. Αυτό, σύμφωνα με τους αμερικάνους τραπεζίτες και καπιταλιστές, τους δίνει μια ευκαιρία να προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν επιτυχώς το σχέδιο για παγκόσμια κατάκτηση στο οποίο ο Χίτλερ και οι Ιάπωνες φασίστες έσπασαν τα μούτρα τους.

Εντός του καπιταλιστικού στρατοπέδου ο συσχετισμός δύναμης έχει ριζικά αλλάξει. Οι ΗΠΑ έχουν επιτύχει τέτοια ανωτερώτητα που θέτει τους «συμμάχους της» και τις δυνάμεις τους στην υπηρεσία των σχεδίων τους για παγκόσμια κατάκτηση. Με αυτό το στόχο κατά νου χρησιμοποιούν την πλειοψηφία τους στον ΟΗΕ και το σχέδιο Μάρσαλ.

Ο πραγματικός στόχος του Σχεδίου Μάρσαλ είναι η διείσδυση του αμερικανικού κεφαλαίου στις χώρες που το δέχτηκαν και τις αποικίες τους να γίνει ευκολότερη, όπως και το να φέρουν αυτά τα κράτη σε κατάσταση οικονομικής εξάρτησης από το αμερικάνικο κεφάλαιο. Αυτό το τμήμα του σχεδίου πέτυχε. Το αμερικάνικο κεφάλαιο εξαπλώθηκε γρήγορα όχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία και στις άλλες χώρες που δέχτηκαν το Σχέδιο, αλλά και στις αποικίες τους: και η μια μετά την άλλη οικονομικές θέσεις-κλειδιά έχουν αλωθεί. Παράλληλα με την οικονομική διείσδυση, έχουν επιτύχει αυξανόμενη, μεγαλύτερη επιρροή στους αντιδραστικούς αντεργατικούς κύκλους και στους στρατούς αυτών των χωρών. Όσο για τον επίσημο στόχο του σχεδίου Μάρσαλ, δηλαδή, την αποκατάσταση των κατεστραμμένων από τον πόλεμο χωρών, το αποτέλεσμα είναι λιγότερο επιτυχές. Αντίθετα, το σχέδιο Μάρσαλ αύξησε τις εσωτερικές αντιθέσεις του καπιταλισμού.

Το φθινόπωρο του 1949, σημάδια μιας σοβαρής καπιταλιστικής κρίσης άρχισαν να εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο και, στις ίδιες τις ΗΠΑ ακόμα. Τους ίδιους μήνες που, μετά τις νίκες της Σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η ανεργία είχε πρακτικά εξαφανιστεί στις Λαϊκές Δημοκρατίες, ο αριθμός των πλήρως ή μερικώς ανέργων στις καπιταλιστικές χώρες αυξήθηκε σε 40.000.000. Από το τέλος του Οκτώβρη του 1948 ως το τέλος Οκτώβρη 1949, η βιομηχανική παραγωγή στις ΗΠΑ έπεσε κατά 18%. Ο αριθμός των ανέργων διπλασιάστηκε εκείνο τον καιρό, και, μαζί με τους μερικά ανέργους, έφτασε τα 14.000.000. Σε αυτή την κατάσταση οι χώρες του Σχεδίου Μάρσαλ, με πρώτη τη Μεγάλη Βρετανία, υποτίμησαν τα νομίσματά τους,  η μια μετά την άλλη, μετά από πιέσεις των αμερικάνων καπιταλιστών. Αυτό έκανε την αμερικανική διείσδυση σε αυτές τις χώρες ακόμα πιο εύκολη χωρίς να τις βοηθά να ξεπεράσουν την απειλητική οικονομική κρίση.

Σε αυτούς τους μήνες ο Απελευθερωτικός Πόλεμος του Κινεζικού λαού κέρδισε την αποφασιστική νίκη. Ο Τσανγκ Κάι Σεκ ήταν μια μαριονέτα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Η ήττα του ήταν μια ήττα των Αμερικάνων. Με τη νίκη της Κινεζικής Επανάστασης οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ έχασαν τη σημαντικότερη βάση τους στην Ασιατική ήπειρο. Ακόμα, η νίκη της Κινεζικής Επανάστασης σήμαινε ότι τεράστιες νέες εκτάσεις και εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων είχαν αφήσει την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και ότι η βάση συνολικά αυτής της τάξης πραγμάτων είχε περαιτέρω περιοριστεί.

Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν μπορούσαν να παραιτηθούν λόγω αυτών των εξελίξεων. Απάντησαν στην επαπειλούμενη οικονομική κρίση των καπιταλιστικών χωρών, και τη μεγάλη νίκη της Κινεζικής Επανάστασης, με την επιτάχυνση των προετοιμασιών για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι Τρούμαν και σια  ακολούθησαν το παράδειγμα του Χίτλερ και των Γερμανών φασιστών, που επιθυμούσαν να επιλύσουν το πρόβλημα της ανεργίας και της οικονομικής κρίσης με έναν πυρετώδη αγώνα εξοπλισμού που, ταυτόχρονα, τους εξυπηρετούσε στους ληστρικούς ιμπεριαλιστικούς τους στόχους.

Ο επανεξοπλισμός των ΗΠΑ και των δορυφόρων της εξυπηρετούσε παρόμοιους σκοπούς: το σκοπό της απορρόφησης των ανέργων στην πολεμική βιομηχανία, της εξασφάλισης αυξημένων κερδών στους κατασκευαστές οπλικών συστημάτων, και ταυτόχρονα, της εισόδου στο δρόμο προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Η κατάκτηση όλης της Κορέας ανήκει σε αυτές τις προετοιμασίες. Να γιατί, κατά το πρώτο μισό του 1950, οι αμερικάνοι πολιτικοί επισκέπτονταν τη νοτιοκορεατική κυβέρνηση αχυρανθρώπων του Σίγνκμαν Ρη με αυξανόμενη συχνότητα, και να γιατί προετοιμάζονται πυρετωδώς για την κατάκτηση όλης της Κορέας.

Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές ακολουθούν, και απ’ αυτή την άποψη, το παράδειγμα των ιαπώνων κατακτητών που επίσης θεωρούσαν την κατάκτηση της Κορέας προϋπόθεση για την κατάκτηση της Κίνας. Όταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θεώρησε τις προετοιμασίες επαρκώς προχωρημένες, προέβη σε δράση. Δεν ήταν σφάλμα τους το ότι τα σχέδια κατάκτησης της Κορέας πήραν άλλη τροπή από αυτή που φανταζόταν ο Τρούμαν και οι συνεργάτες του, χάρη στους ηρωικούς στρατιώτες της βορειοκορεατικής Λαϊκής Δημοκρατίας, και αργότερα στην παρέμβαση των θαρραλέων εθελοντών της Κινεζικής Λαϊκής Δημοκρατίας.

Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές υπολόγιζαν σε μια γρήγορη και εύκολη νίκη. Δεν υπολόγιζαν στην αντίσταση του ηρωικού κορεατικού λαού. Το μάθημα από την ήττα τους συνοψίζεται από έναν αμερικανό ιστορικό, τον Owen Latimore, ως εξής: «Ο χαρακτήρας των ασιατικών πολέμων έχει επαναστατικοποιηθεί. Οι «αποικιακοί» πόλεμοι δεν είναι πια πόλεμοι όπου ένας μικρός εκλεκτός δυτικός στρατός μπορεί να δρα όπως θέλει ενάντια σε μια κακώς εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη μάζα «ιθαγενών». Εκατό χρόνια πριν, στην εξέγερση των Μπόξερ, 20.000 στρατιώτες μπήκαν στο Πεκίνο, αλλά τώρα, όπως η Βόρεια Κορέα έχει αποδείξει, μέσα σε λίγα χρόνια έχουν αποκτήσει μια τρομακτική ευχέρεια στο χειρισμό τανκς και άλλων εξοπλισμών. Οι ΗΠΑ είναι αναγκασμένες να κινητοποιούν στρατιές ίσες με όσες χρησιμοποίησαν στις πρώτης τάξης γερμανικές δυνάμεις στη Βόρεια Αφρική». «Η έναρξη ενός πολέμου στην Ασία», δηλώνει ο Latimore, «απαιτεί μια σοβαρή απόφαση όσο και η έναρξη ενός πολέμου στην Ευρώπη».

Επανεξοπλισμός της Δυτικής Γερμανίας και της Ιαπωνίας

Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν το έχουν ακόμα αναγνωρίσει. Έχουν απαντήσει στην ήττα τους στην Κορέα με μια πυρετώδη αύξηση στις πολεμικές τους προετοιμασίες, και πιέζουν τις χώρες του Μάρσαλ σε μια κούρσα εξοπλισμών ίδιου ρυθμού. Οι αμερικάνοι πολεμοκάπηλοι έχουν, τα 5 πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αφιερώσει 50 δις $ σε στρατιωτικούς σκοπούς, προς μεγάλη ικανοποίηση και πλούσια κέρδη των πολεμοβιομηχάνων. Τώρα, ωστόσο, ο αμερικάνικος Κρατικός Προϋπολογισμός αποδίδει 49 δις$ για μόλις 1 έτος σε στρατιωτικούς σκοπούς. Αυτό είναι το 69% των συνολικών δαπανών. Ο προϋπολογισμός επίσης περιλαμβάνει πολλά δις $ ουσιαστικά αφιερωμένα σε στρατιωτικές δαπάνες. Απαιτούν παρόμοιες προσπάθειες από τους υποτελείς τους του σχεδίου Μάρσαλ, και ανοιχτά συζητούν τον επανεξοπλισμό της Δυτικής Γερμανίας, της Ιαπωνίας και της Ιταλίας.

Ο επανεξοπλισμός των πρώην φασιστικών κρατών φυσικά σημαίνει ότι οι στρατοί τους θα καθοδηγούνται από τα ίδια στρώματα αξιωματικών που υποστήριζαν το Χίτλερ, το Μουσολίνι και τους Ιάπωνες φασίστες. Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές τώρα πρωτοστατούν στην παγκόσμια αντίδραση, ενώ, ταυτόχρονα, αρθρώνουν δημοκρατικές φράσεις και κινητοποιούν κάθε δύναμη που υποθέτουν ότι θα μπορούσε να είναι χρήσιμη στον αγώνα τους ενάντια στο μέτωπο ειρήνης.

Να γιατί πρωτοστατησαν στην αποκατάσταση του Φράνκο της Ισπανίας στον ΟΗΕ. Να γιατί υποστηρίζουν, μαζί με τον Τσάνγκ Και Σεκ και το Σίνγκμαν Ρη, το Μπάο Ντι, τον αχυράνθρωπο Αυτοκράτορα του Βιετνάμ, και βοηθούν το βρετανικό αποικιακό πόλεμο στο Μαλάουι. Να γιατί κινητοποιούν την 5η φάλαγγα παντού, τους μυστικούς βοηθητικούς στρατούς: τους προδότες σοσιαλδημοκράτες, την Εκκλησία και τους οπαδούς της παλιάς και ηττημένης αντιδραστικής τάξης.

Οι αντιθέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών χωρών οξύνονται από την ανάκαμψη του φασισμού και τον επανεξοπλισμό των γερμανών και ιαπώνων ιμπεριαλιστών. Η υποστήριξη στους γερμανούς, ιταλούς και ιάπωνες φασίστες και εγκληματίες πολέμου, και η αναγνώριση του Φράνκο άνοιξαν τα μάτια όσων είχαν παρασυρθεί από την αμερικάνικη προπαγάνδα και πίστευαν ότι οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές είχαν κάποια σχέση με τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Το σχέδιο για τον επανεξοπλισμό των γερμανών φασιστών σόκαρε τις μάζες στις χώρες που υπέφεραν τόσα πολλά από τις ορδές του Χίτλερ από το 1939 ως το 1945. Μια βαθιά εντύπωση έκανε στους γαλλικούς αστικούς κύκλους από το γεγονός ότι, μετά το σχέδιο των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, κάποιοι από τους αξιωματικούς του Χίτλερ έθεσαν ζήτημα για μια μεγαλύτερη Γερμανία που θα περιλάμβανε τη γαλλική Αλσατία-Λωραίνη. Ο εκδότης της γαλλικής αστικής εφημερίδας Observateur, Claude Bourdet, γράφει σχετικά:

«Είναι απλούστατα γελοίο να πιστεύει κανείς πως οι γάλλοι στρατιώτες που υπέφεραν τόσα πολλά από τους στρατιώτες και την αστυνομία του Χίτλερ θα συνεργαστούν με ενθουσιασμό με το γερμανικό στρατό..Οι γάλλοι και οι γαλλίδες δεν έχουν κανένα παράπονο ενάντια στο ρώσικο λαό, δεν έχουν ξεχάσει το ρόλο που οι ρώσοι έπαιξαν στις μάχες που είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Γαλλίας. Υπάρχουν τόσες πολλές οδοί Στάλινγκραντ στη Γαλλία, αλλά καμμία Γκουντέριαν. Οι αμερικάνοι πρέπει να καταλάβουν πως οι γάλλοι δεν μισούν τον απλό γερμανό, αλλά αν χρειαζόταν να πυροβολήσουν κάποιο θα προτιμούσαν κάποιο ναζί αξιωματικό ή στρατιώτη ντυμένο με γκρι στολή παρά έναν ρώσο»

Για να δείξει ότι στη Βρετανία επίσης οι μάζες δεν ενθουσιάζονται με τα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ο New Statesman and Nation, στη βάση ρεπορτάζ από βιομηχανικές περιοχές, γράφει ότι οι εφεδρικοί που, μόλις λίγα χρόνια πριν, ολοκλήρωσαν τη νίκη επί της Γερμανίας και της Γαλλίας, αρνούνται να πάρουν στα σοβαρά την πρόταση να αφήσουν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους και τις συζύγους τους και να πάνε μακριά να πολεμήσουν, αυτή τη φορά στο πλευρό των Γερμανών και των Ιαπώνων.

Το σχέδιο για επανεξοπλισμό του ιαπωνικού φασισμού προκαλεί αντίστοιχες αντιδράσεις, ειδικά στην Ασία. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων που, κατά τη διάρκεια του Β’Π.Π, ήταν υπό το ζυγό των ιαπώνων ιμπεριαλιστών είναι, φυσικά, εναντίον της ανάστασης του ιαπωνικού φασισμού από την αμερικανική βοήθεια. Ένα τμήμα της αυστραλιανής και νεοζηλανδέζικης αστικής τάξης αντιτίθεται επίσης: αυτό το τμημα που δεν έχει ακόμα ξεχάσει τα τρομακτικά χρόνια του ΄Β’Π.Π. όταν η δαμόκλειος σπάθη της ιαπωνικής εισβολής κρεμόταν πάνω από τα κεφάλια τους.

Στο ίδιο το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο έχει δημιουργηθεί ενόχληση γιατί οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές φοβούνται ότι αν αναμειχθούν πολύ στον Απω Ανατολικό πόλεμο, μπορεί να εμπλακούν όλες οι δυνάμεις των ΗΠΑ. Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, επίσης, είναι μπερδεμένες ως αποτέλεσμα της ήττας τους στην Κορέα. Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές φαντάζονταν ότι η επίθεση στην Κορέα θα ήταν όπως και κατά το παρελθόν, όταν η μερίδα του λέοντος του βάρους αναλαμβανόταν από τους συμμάχους και τους δορυφόρους τους. Αυτή η πολιτική δεν είναι πολύ επιτυχημένη στην Κορέα.

Οι σύμμαχοι και οι δορυφόροι δεν εργάζονται για να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά για λογαριασμό των αμερικανών κατακτητών και για να ρίξουν τους στρατιώτες τους στην πυρά για τους σκοπούς της αμερικανικής παγκόσμιας κυριαρχίας. Υπό την επιρροή της ήττας στην Κορέα, η ήττα των αμερικανικών μαζών επίσης άλλαξε: όλο και περισσότεροι ζητούν οι αμερικάνοι στρατιώτες να γυρίσουν πίσω. Μερικώς υπό την επίδραση αυτής της διάθεσης, ένας αριθμός αντιδραστικών αμερικανών πολιτικών έχουν θέσει το ζήτημα αναφορικά με το αν θα ήταν σωστό η Αμερική να αποσυρόταν πίσω από τα δικά της σύνορα. Ο στόχος αυτών των λόγων, βεβαίως, είναι η άσκηση πίεσης στους δορυφόρους.

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, υπό το πρόσχημα του επανεξοπλισμού, έχει εξαγοράσει τις πιο σημαντικές πρώτες ύλες παγκοσμίως, τόσο πολύ που στη βιομηχανία της Βρετανίας, της Γαλλίας και των άλλων χωρών του Μάρσαλ αρχίζουν να νιώθουν τις ελλείψεις, έχει προκαλέσει αντιδικίες εντός του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου. Οφείλεται στην έλλειψη πρώτων υλών το ότι στις χώρες του Μάρσαλ όλο και πιο πολλά εργοστάσια που παράγουν καταναλωτικά αγαθά κλείνουν, γιατί οι πρώτες ύλες χρειάζονται για τους εξοπλισμούς. Ως συνέπεια, η ανεργία έχει εμφανιστεί όχι μόνο σε Βρετανία, Γαλλία και Δυτική Γερμανία, αλλά και στις ίδιες τις ΗΠΑ. Το σύνθημα των εξοπλισμών «Περισσότερα κανόνια, λιγότερο βούτυρο» επηρεάζει την ύπαρξη των εργατών.

Καταπίεση των λαών

Η αναπόφευκτη συνέπεια της πολεμικής προετοιμασίας είναι η καταπίεση των εργαζόμενων μαζών. Ο σύντροφος Στάλιν είχε επισημάνει το 1927 ότι οι ιμπεριαλιστές είναι ικανοί  να προετοιμάζουν ένα νέο πόλεμο μόνο αν καταπιέζουν τις εργαζόμενες μάζες.

«Για τη συνέχιση του πολέμου» έλεγε ο σ. Στάλιν, «δεν είναι αρκετή η αύξηση των εξοπλισμών και η δημιουργία νέων συμμαχιών. Για το σκοπό αυτό η ισχυροποίηση στο εσωτερικό των καπιταλιστικών χωρών είναι επίσης απαραίτητη. Ούτε μια καπιταλιστική χώρα δεν είναι ικανή να διεξάγει ένα σοβαρό πόλεμο αν δεν έχει προηγουμένως ενισχυθεί στο εσωτερικό, αν δεν έχει περιστείλει τους «δικούς της» εργάτες, αν δεν έχει περιστείλει τις «δικές της» αποικίες. Αυτή είναι η αρχή της βαθμιαίας στροφής της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων στο φασισμό».

Στις καπιταλιστικές χώρες μια φασιστική ανάπτυξη και επίθεση στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργατών είναι σταθερά στην ατζέντα. Οι εργαζόμενες μάζες φυσικά υπερασπίζονται εαυτόν και μια ένδειξη της εντεινόμενης πάλης είναι οι τεράστιες απεργίες που είναι διάσπαρτες παντού, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Σε αυτούς τους αγώνες τα κομμουνιστικά κόμματα είναι παντού επικεφαλής. Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, με επικεφαλής το σ. Τορέζ, το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, με επικεφαλής το σ. Τολιάτι, το βρετανικό και το αμερικανικό κομμουνιστικό κόμμα, και τα κομμουνιστικά κόμματα των άλλων καπιταλιστικών χωρών διεξάγουν γενναίες και επιτυχείς μάχες υπέρ της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων. Στέλνουμε από δω τους θερμούς και συντροφικούς μας χαιρετισμούς στα θαρραλέα αδελφά μας κόμματα και τις ευχές μας για μια επιτυχή ολοκλήρωση του δύσκολου αγώνα τους σε κάθε επίπεδο.

Γιουγκοσλαβία

Ενδιαφερόμαστε εξαιρετικά στις δύο χώρες του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου με τις οποίες για χρόνια ζήσαμε με αμοιβαιότητα. Αυτές οι χώρες είναι η Γερμανία και η Γιουγκοσλαβία. Για αιώνες, η μοίρα του γειτονικού γιουγκοσλαβικού λαού ήταν παρόμοια με εκείνη του ουγγρικού: καταπιεζόταν από τον τούρκο κατακτητή, από τους γερμανούς Αψβούργους και από τους δικούς τους μεγαλοτσιφλικάδες και το καπιταλιστικό σύστημα. Επί αιώνες οι καταπιεστές έσπερναν μίση και παρακινούσαν τον ένα λαό να στρέφεται ενάντια στον άλλο.

Η χαρά των Ούγγρων δημοκρατών και των Ούγγρων κομμουνιστών ήταν μεγαλύτερη, επομένως, όταν είδαν τον αγώνα για ελευθερία που ο ηρωικός γιουγκοσλαβικός λαός διεξήγε κατά το Β’Π.Π. ενάντια στη φασιστική καταπίεση. Μετά την ήττα του Χίτλερ, οι ούγγροι εργαζόμενοι έτρεφαν την προσδοκία ότι οι παλιές πικρές εποχές είχαν οριστικά τελειώσει, και ότι θα ήμασταν σε θέση να χτίσουμε το σοσιαλιστικό μας μέλλον υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης σε ειρήνη με το γιουγκοσλαβικό λαό, σαν αδέλφια, χέρι με χέρι. Όσο μεγαλύτερες ήταν οι προσδοκίες μας, άλλο τόσο μεγάλο ήταν το σόκ του λαού μας όταν, το καλοκαίρι του 1948, σε σχέση με το ψήφισμα  του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, αναγνώρισε την εσφαλμένη και εγκληματική πολιτική των γιουγκοσλάβων ηγετών.

Ο Τίτο και η κλίκα του πέτυχαν αυτή τη φορά να εξαπατήσουν το γιουγκοσλάβικο λαό. Διαμαρτυρήθηκαν ότι υπήρχαν μόνο παρεξηγήσεις μεταξύ του στρατοπέδου της ειρήνης που είχε επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση, και των ιδίων. Διακήρυτταν ότι θα συνέχιζαν να οικοδομούν το σοσιαλισμό και κακόβουλα παρουσίαζαν τη σωστή κριτική του Γραφείου Πληροφοριών ως μια επίθεση στο γιουγκοσλάβικο λαό.

Η υπόθεση Ράικ το 1949, ως ένα βαθμό εξηγούσε γιατί η κλίκα του Τίτο επιτυχώς διεξήγαγε αυτή τη μανούβρα. Ήρθε στο φως ότι οι Τίτο, Ράνκοβιτς, Τζίλας και άλλοι ήταν παλιοί πληροφοριοδότες της αστυνομίας, κατάσκοποι της Γκεστάπο, προβοκάτορες στους οποίους η εξαπάτηση των μαζών ήταν ψωμί και βουτυρο και 2η φύση τους. Μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ένα τμήμα των γιουγκοσλάβικων μαζών υποδέχτηκαν τις αποκαλύψεις στη δίκη του Ράικ με σύγχυση ή και δυσπιστία, γιατί, πράγματι, είναι δύσκολο να βρεθεί παρόμοια υπόθεση όπου η ηγεσία ενός ηρωικού αγωνιζόμενου λαού έχει κατακλυστεί από τέτοια κατακάθια. Πολλοί καλοπροαίρετοι γιουγκοσλάβοι πατριώτες δεν πίστευαν τότε, ότι ο Τίτο και η κλίκα του ήταν ήδη στην υπηρεσία του εχθρού και ότι κακόβουλα επεδίωκαν να ρίξουν το γιουγκοσλάβικο λαό πίσω στο αντιδραστικό, αντιλαϊκό, αντισοβιετικό στρατόπεδο, στον αγώνα εναντίον του οποίου τόσοι πολλοί ηρωικοί γιοι του γιουγκοσλάβικου λαού είχαν πέσει.

Τα γεγονότα μας έδωσαν το δίκιο από κάθε άποψη. Ο Τίτο και οι συνεργάτες του βοήθησαν ώστε να ρίξουν τον ελληνικό αγώνα για ελευθερία στο αίμα, και ανοιχτά συνεργάστηκαν με τους έλληνες μοναρχοφασίστες. Ο Τίτο και η κλίκα του διεξάγουν ένα σκληρό αγώνα ενάντια στη νικηφόρα Κινεζική Επανάσταση και τον αγώνα του κορεατικού λαού για ελευθερία. Ο Τύπος και το ράδιό του δεν βρίσκουν μια λέξη να πουν ενάντια στους δυτικούς ιμπεριαλιστές, αλλά μέρα με τη μέρα, βγάζουν οργή και συχνά ξεπερνούν σε μίσος τους ίδιους τους ιμπεριαλιστές, κατηγορούν τον απελευθερωτή τους, τη Σοβιετική Ένωση και τους ειρηνικούς εργάτες των γειτονικών Λαϊκών Δημοκρατιών.

Από τότε, ο Τίτο και η κλίκα του έχουν ανοίξει τις πόρτες των φυλακών για τους γιουγκοσλάβους φασίστες, έχουν καταργήσει τα 5ετή τους πλάνα, και έχουν θέσει, μυστικά, το Γιουγκοσλάβικο στρατό στα χέρια των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Είναι τόσο ξεκάθαρο που όχι πολλές εβδομάδες πριν, ο Τρουμαν ήτν σε θέσει να στείλει συγκεκριμένη και ανοιχτή βοήθεια στο Γιουγκοσλάβνικο στρατό ως ένα στήριγμα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Σε 2,5 χρόνια η Γιουγκοσλαβία μπήκε στο πλευρό των ιμπεριαλιστών, εκεί όπου οι προδότες ηγέτες της ήταν εδώ και πολύ καιρό.

Αυτοί οι γιουγκοσλάβοι πατριώτες που, 18 μήνες ή 2 χρόνια πριν, δεν μας πίστευαν, πρέπει να αναγνωρίσουν, στη βάση αυτών των γεγονότων, ότι εμείς είχαμε δίκιο. Αλλά η κλίκα του Τίτο συνεχίζει να προσπαθεί να καλύψει την πραγματική της ουσία γιατί ξέρει καλά ότι αν η αλήθεια φανεί πλήρως, θα κινητοποιηθεί η πλειοψηφία των γιουγκοσλάβων εργαζομένων εναντίον της. Οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, επίσης, είναι υποχρεωμένοι να έχουν σταθερά μπροστά τους το γεγονός ότι η κατάσταση της προδοτικής κλίκας του Τίτο είναι πολύ ασταθής εξαιτίας της αντίστασης των γιουγκοσλάβων εργαζομένων. Ξέρουμε για αυτή την αντίσταση, ξέρουμε ότι ένα συνεχώς αυξανόμενο τμήμα του πικραμένου και σοκαρισμένου γιουγκοσλάβικου λαού βλέπει την προδοσία των ηγετών του, ότι μισούν τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, και ότι η συμπάθιά τους βρίσκεται στο πλευρό του στρατοπέδου της ειρήνης, που έχει επικεφαλής της Σοβιετική Ένωση, και στο πλευρό της Απελευθερωμένης Κίνας και των ηρωικών Κορεατών πολεμιστών. Όλη μας η συμπάθεια είναι με τους γιουγκοσλάβους πατριώτες που πολεμούν ενάντια στην κλίκα του Τίτο και δεν έχουμε αμφιβολία ότι αυτός ο αγώνας, αργά ή γρήγορα, σίγουρα θα τελειώσει με την εξάλειψη του Τίτο και της κλίκας του.

Γερμανία

Όσον αφορά τη Γερμανία, η πατρίδα μας για σχεδόν 1000 χρόνια ήταν αντικείμενο και θύμα των γερμανικών κατακτητικών φιλοδοξιών, του Drang nach Osten (Δρόμου Προς Ανατολάς). Για 400 χρόνια οι Αψβούργοι καταπιεστές κυριαρχούσαν επί του ουγγρικού λαού. Στην τελευταία γενιά δυο φορές έριξαν τη χώρα σε ένα πόλεμο με επικεφαλής το γερμανικό ιμπεριαλισμό. Ο Χίτλερ κατέλαβε και λήστεψε την πατρίδα μας.

Μετά από όλα αυτά, οι ούγγροι εργαζόμενοι κοίταξαν μπροστά, με τις μεγαλύτερες προσδοκίες και ελπίδες, για τη γερμανική δημοκρατική ανάπτυξη, στην οποία ο δρόμος ήταν ανοιχτός μετά την ήττα του Χίτλερ. Κάθε Ούγγρος πατριώτης χαιρέτισε τη δημιουργία της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας με ενθουσιασμό, ελπίζοντας ότι θα ήταν η έναρξη για μια ανάπτυξη που θα έφερνε το σύνολο της Γερμανίας στο δρόμο της δημοκρατίας και της προόδου. Είδαμε, πριν, με μεγάλη λύπη τα πειράματα με τα οποία οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και πολεμοκάπηλοι επιθυμούσαν να αναβιώσουν το γερμανικό μιλιταρισμό και φασισμό στη Δυτική Γερμανία. Ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή διπλωματική κίνηση εκ μέρους της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας όταν, τον περασμένο Οκτώβρη, μαζί με τους εκπροσώπους της Σοβιετικής Ένωσης και των Λαϊκών Δημοκρατιών, διαμαρτυρηθήκαμε ενάντια στους μηχανισμούς των Δυτικών Ιμπεριαλιστών στη Γερμανία.

Το γεγονός ότι αυτή η διαμαρτυρία δεν είναι μόνο δικό μας θέμα, αλλά και των καλύτερων ανθρώπων στη Δυτική Γερμανία αποδεικνύεται από την κίνηση που προέκυψε ενάντια στο σχεδιασμό βάσεων των ιμπεριαλιστών στην ίδια τη Δυτική Γερμανία. Είναι γνωστό ότι ο Χάινμαν, ο Υπουργός Εσωτερικών της Κυβέρνησης μαριονετών της Βόννης, παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος ενάντια στις προτάσεις των ιμπεριαλιστών για εξοπλισμό. Ο αγώνας που διεξάγεται από το Νιμόλερ, έναν από τους ηγέτες της Λουθηρανικής Εκκλησίας είναι επίσης γνωστός. Η δυτικογερμανική εργατική τάξη, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, αντιτίθεται όλο και πιο έντονα, σε αυτό το σχέδιο, που θα διακινδύνευε τα πιο στοιχειώδη συμφέροντα των εργατών ως μια λογική συνέπεια της αναβίωσης του γερμανικού φασισμού. Ο δυτικογερμανικός φασιστικός στρατός είναι τώρα σε μια κατάσταση παράνομης οργάνωσης. Αλλά ο δρ. Λερ, ο Υπουργός εσωτερικών της κυβέρνησης μαριονετών της Βόννης, έχει ήδη διακηρύξει σε μια μαζική συνάντηση:

«Δεν χρειαζόμαστε έναν στρατό μόνο για άμυνα έναντι της Ανατολής, αλλά επίσης ενάντια στα υπερβολικά αυξημένα μισθολογικά αιτήματα των Συνδικάτων».

Σε αυτή τη διεθνή κατάσταση όπου οι ιμπεριαλιστές εξοπλίζονται τάχιστα, όταν, στα νότια μας σύνορα, η κλίκα του Τίτο, υπάκουη των Αμερικάνων, γυαλίζει τα όπλα της, είναι καθήκον της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας να αναπτύξει τον αμυντικό τα στρατό εντός των ορίων που προβλέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι το μόνο καθήκον αυτής της αμυντικής δύναμης είναι η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της χώρας μας. Οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι η αμυντική τους δύναμη χρησιμεύει σε ένα σκοπό: την υπεράσπιση των επιτευγμάτων της Λαϊκής μας Δημοκρατίας. Να γιατί η νέα μας αμυντική δύναμη είναι τόσο δημοφιλής και να γιατί υποστηρίζεται ολόψυχα από όλους τους εργαζόμενους ως φύλακας της ειρήνης και της ασφάλειάς μας.

Το Κίνημα Ειρήνης

Στον αγώνα για τη διατήρηση της ειρήνης το Κίνημα Ειρήνης, με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση έχει απεριόριστη σημασία. Το κίνημα ειρήνης υποστηρίζεται από τις Λαϊκές Δημοκρατίες όπως επίσης και από εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενων προοδευτικών ανθρώπων παγκοσμίως. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι οι εργαζόμενες μάζες της Ευρώπης και της Ασίας, που έχουν τόσα πολλά υποφέρει κατά τη διάρκεια του Β’.Π.Π. από τους φασίστες βάρβαρους, υπερασπίζονται την ειρήνη με όλη τους τη δύναμη και ότι σφοδρά αντιτίθενται στους πολεμοκάπηλους αμερικάνους ιμπεριαλιστές.

Αυτό το κίνημα ειρήνης που συγκεντρώνει όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους από τις 5 ηπείρους σε ένα στρατόπεδο είναι ευρύτερο και ισχυρότερο από κάθε άλλο κίνημα στην ιστορία. Σε κάθε χώρα οι οπαδοί του είναι παρόντες και αγωνίζονται. Τα παγκόσμια συνέδρια του κινήματος το 1949 και το 1950 ήταν επιβλητικές και ισχυρές εκφράσεις της επιθυμίας της ανθρωπότητας για ειρήνη που δικαίως προκάλεσε ανησυχία στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών πολεμοκάπηλων.

Οι εκκλήσεις των συνεδρίων αυτών, που καλούσαν τους υπέρμαχους της ειρήνης να παλέψουν με αποφασιστικότητα και δραστήρια ενάντια στον ιμπεριαλισμό, βρήκαν τεράστια απήχηση σε όλο τον κόσμο. Η δύναμή τους είναι μάρτυρας από τις 500 εκατομμύρια υπογραφές που συλλέχτηκαν σε λίγες εβδομάδες σε όλο τον κόσμο υπέρ της Ειρηνευτικής έκκλησης της Στοκχόλμης. Ποτέ άλλοτε ένα κίνημα δεν είχε τέτοια απήχηση τόσο γρήγορα και δυνατά σε όλο τον κόσμο. Το κίνημα ειρήνης είναι ένα από τα ισχυρότερα στηρίγματα του στρατοπέδου της ειρήνης. Αυτό το κίνημα αποκαλύπτει τα σχέδια των πολεμοκάπηλων και τους δυσκολεύει να τα υλοποιήσουν. Η ισχύς του κινήματος αυτού μεγαλώνει μέρα με τη μέρα παγκοσμίως από την προσχώρηση δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων εκείνων μητέρων, συζύγων και παιδιών που, υπό την επίδραση της τρομακτικής απανθρωπιάς των αμερικάνων ιμπεριαλιστών στη φωτιά της επίθεσής τους στην Κορέα, αναγνωρίζουν τις πραγματικές πτυχές του ιμπεριαλισμού και για αυτό τον λόγο προσχωρούν στο πλευρό της ειρήνης και των οπαδών της ανθρώπινης προόδου.

Κάθε τίμιος άνθρωπος βλέπει με αγανάκτηση ότι ενώ ο Τρούμαν πετά τέτοια λόγια όπως «δίκαιο, ιδανικά, ευλάβεια, ειρήνη, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, πίστη στη δικαιοσύνη και την ελευθερία», οι αιματοβαμμένες ορδές του Μακ Άρθουρ είναι βουτηγμένες ως το γόνατο στο αίμα των μητέρων, γυναικόπαιδων και γέρων της Κορέας. Αυτές οι συμμορίες διαπράττουν μέσα σε λίγους μήνες πολλές φορές τα εγκλήματα και τις φρικαλεότητες ΄που ο φασισμός έπνιξε τον κόσμο και που διαπράττονταν από τους αποικιοκράτες επί αιώνες.

Και, ταυτόχρονα, ο κόσμος γίνεται μάρτυρας του γεγονότος ότι η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιεί κάθε δυνατότητα, παίρνει κάθε μέτρο για την υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στους σκληρούς αυτούς πολεμοκάπηλους. Απ όλα όσα έχουν συμβεί στον ΟΗΕ μετά την επίθεση στην Κορέα, και με τον τρόπο που οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι της έχουν σταθερά απορρίψει κάθε πρόταση που θα μπορούσε πραγματικά να φέρει την ειρήνη και μια συμφωνία, έχει καταστεί ξεκάθαρο πόσο δίκιο είχε ο σ. Στάλιν όταν μιλούσε για τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές: «Δεν χρειάζονται συμφωνία και συνεργασία, μόνο συνθήματα για συμφωνία και συνεργασία προκειμένου να ματαιώσουν συμφωνίες». Έχουμε γίνει μάρτυρες ακριβώς αυτού κατά τις τελευταίες εβδομάδες όταν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και οι δορυφόροι τους πέρασαν βίαια από τον ΟΗΕ το ψήφισμα που καταδίκαζε την Κινεζική Λαϊκή Δημοκρατία, παρά το ότι οι λαοί των χωρών που αντιτίθενται σε αυτό το ψήφισμα είναι πάνω από το μισό του πληθυσμού του κόσμου, και ο πληθυσμός των χωρών που υποστηρίζουν την απόφαση που επιζητεί μια συμφωνία είναι 1.400.000.

«Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών» είπε δίκαια ο σ.Στάλιν, «που δημιουργήθηκε ως το προπύργιο της διατήρησης της ειρήνης, μετατρέπεται τώρα σε ένα όργανο πολέμου, σε ένα μέσο διεξαγωγής ενός νέου παγκόσμιου πολέμου…Συγκεκριμένα, ο ΟΗΕ τώρα δεν είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός όσο ένας οργανισμός για τους Αμερικάνους, ένας οργανισμός που λειτουργεί για λογαριασμό των απαιτήσεων των αμερικάνων επιθετιστών».

Ο λαός των ΗΠΑ ως τώρα δεν γνώριζε τις φρικαλεότητες του πολέμου από άμεση εμπειρία, και επομένως αξιολογούσε λιγότερο την επιθυμία και τη θέληση για ειρήνη των εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων σε Ευρώπη και Ασία.

Σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει και εδώ επίσης. Υπό την επίδραση του φιάσκο της Κορέας των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, οι αμερικάνες μητέρες, σύζυγοι, αδελφές και παιδιά περνάνε όλο και πιο μαζικά στο πλευρό της ειρήνης, και ανταποκρίσεις αυξάνονται σε αριθμό όπου αποδεικνύουν ότι ως συνέπεια της επίθεσης στην Κορέα, το κίνημα ειρήνης και το αίτημα για ειρήνη αυξάνονται αλματωδώς, στις ίδιες τις ΗΠΑ.

Στον αγώνα για υπεράσπιση της άμυνας ενάντια στους ιμπεριαλιστές πολεμοκάπηλους, τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι παντού επικεφαλής. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Σοβιετικής Ένωσης και των Λαϊκών Δημοκρατιών, όπως και εκείνα των καπιταλιστικών χωρών. Ο αγώνας έχει αντλήσει δύναμη από τις τελευταίες επισημάνσεις του σ. Στάλιν σχετικά με τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις που επιθυμούν να εξαπατούν τους λαούς τους προκειμένου να τους επιβάλλουν τα επιθετικά τους πλάνα και να τους ρίξουν σε ένα νέο πόλεμο. «…φοβούνται την καμπάνια για την υπεράσπιση της ειρήνης, φοβούμενες ότι θα αποκαλύψει τις επιθετικές προθέσεις των αντιδραστικών κυβερνήσεων».

Κάθε τμήμα του κινήματος ειρήνης έχει αντλήσει νέα δύναμη από τα λόγια του σ. Στάλιν: «Η ειρήνη θα διατηρηθεί και θα ισχυροποιηθεί αν οι λαοί θα πάρουν την υπόθεση της διατήρησης της ειρήνης στα δικά τους χέρια και θα την υπερασπιστούν ως το τέλος.» .  «Ο πόλεμος μπορεί να είναι αναπόφευκτος αν οι πολεμοκάπηλοι επιτύχουν να παρασύρουν τις μάζες των λαών με τα ψέματα, αν τις εξαπατήσουν και τις σύρουν σε ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο». «Να γιατί η ευρεία καμπάνια για τη διατήρηση της ειρήνης, ως μέσο αποκάλυψης των εγκληματικών μηχανισμών των πολεμοκάπηλων είναι πρώτιστης σημασίας».

Κάθε υπέρμαχος της ειρήνης έχει στην καρδιά του και ακολουθεί αυτές τις επισημάνσεις του σ. Στάλιν, και συνεχίζει τον αγώνα για ειρήνη ενάντια στους ιμπεριαλιστές πολεμοκάπηλους με αυτοπεποίθηση. Εμείς, το Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων, και μαζί μας όλοι οι Ούγγροι εργαζόμενοι, μπορούμε να υποσχεθούμε ότι θα πολεμήσουμε με ανυποχώρητη πίστη, δεν θα φεισθούμε προσπαθειών για το μέτωπο ειρήνης, και θ είμαστε παντού όπου είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε και να θυσιαστούμε για τη μεγάλη υπόθεση της ειρήνης.

Δεν μπορώ να τελειώσω το τμήμα της εισήγησής μου που αφορά τη διεθνή κατάσταση, χωρίς να χαιρετίσω τις δραστηριότητες του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Το Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων είναι περήφανο που είναι μέλος αυτής της σημαντικής διεθνούς οργάνωσης που βοηθά στο συντονισμό της δράσης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, βοηθά στην ανταλλαγή και διάδοση εμπειριών. Πρέπει ειδικά να αναφέρω το έντυπο «Για μια Διαρκή Ειρήνη, για μια Λαϊκή Δημοκρατία», το εβδομαδιαίο έντυπο του Γραφείου Πληροφοριών που εκδίδεται σε 16 γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της Ουγγρικής, και σε πάνω από 1 εκ. κόπιες. Συμβάλλει σημαντικά στη γνώση των προβλημάτων των Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων, στη διόρθωση των λαθών και στη διάδοση και ενδυνάμωση της ιδέας του προλεταριακού διεθνισμού, και κυρίως στην ένταση του αγώνα για την ειρήνη και την αποκάλυψη των ιμπεριαλιστών πολεμοκάπηλων.

Συνοψίζοντας, η ζυγαριά του διεθνούς συσχετισμού δύναμης δείχνει ότι η ισχύς της ειρήνης, της προόδου και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης συνεχώς αυξάνεται, και οι προοπτικές για τους ιμπεριαλιστές πολεμοκάπηλους μειώνονται. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος πολέμου, ότι δεν  πρέπει να παλέψουμε με όλη μας τη δύναμη εναντίον του. Αλλά αν οι πολεμοκάπηλοι ξεκινήσουν ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο, θα συναντήσουν την ορθότητα της επισήμανσης του σ. Μαλένκοφ: «Αν οι ιμπεριαλιστές διεξάγουν έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτός θα είναι ο τάφος όχι μόνο μερικών καπιταλιστικών χωρών, αλλά συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος».

Η Εσωτερική Κατάσταση

Η κατάσταση στη χώρα χαρακτηρίζεται από την ενότητα των Ούγγρων εργαζομένων. Οι πάνω από 7 εκ. υπογραφές με τις οποίες ο ουγγρικός λαός, πρακτικά χωρίς εξαίρεση, υποστήριξε το ψήφισμα της Διάσκεψης Ειρήνης της Στοκχόλμης είναι μόνο μια από τις εκφράσεις αυτής της ενότητας που δημιουργήθηκε υπό την ηγεσία του Κόμματός μας μετά την αποφασιστική κατάληξη της μάχης εναντίον της αντίδρασης. Οι εργαζόμενοι όχι μόνο είναι ενωμένοι στο θέμα της ειρήνης, αλλά και σε κάθε βασικό πρόβλημα της Λαϊκής μας Δημοκρατίας. Ενωμένα εγκρίνουν  τις φιλικές και τις καλές σχέσεις που δένουν τη χώρα μας με τη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Είναι ενωμένοι για την υπεράσπιση των δημοκρατικών μας κατακτήσεων, στις προσπάθειές μας για την εφαρμογή του 5ετούς μας Πλάνου.

Αυτή η εθνική ενότητα, η πολιτική οργάνωση της οποίας είναι το Μέτωπο Λαϊκής Ανεξαρτησίας, δημιουργήθηκε από την εργατική τάξη σε στενή και ειλικρινή συνεργασία με την εργαζόμενη αγροτιά υπό την ηγεσία του Κόμματός μας. Αυτή η ενότητα είναι ένα αποτέλεσμα των μακρών και συνεπών αγώνων ενάντια στα απομεινάρια της παλιάς εκμεταλλευτικής τάξης πραγμάτων. Η αγροτική μεταρρύθμιση σηματοδοτεί την έναρξη αυτού του αγώνα, που ακολουθήθηκε από σκληρή μάχη, στην πορεία της οποίας εξαλείψαμε τους καπιταλιστές και τους εκπροσώπους τους από τη βιομηχανία, τα ορυχεία, τις τράπεζες, το χοντρικό εμπόριο, και θέσαμε τους καλύτερους ανθρώπους μεταξύ των εργατών, των αγροτών και των προοδευτικών διανοούμενων στη θέση που τους άξιζε.

Αυτός ο αγώνας ήταν επιτυχής από το γεγονός πως ήμασταν σε θέση, υπό την ηγεσία του Κόμματός μας, να ενώσουμε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις. Οι εργαζόμενοι μπόρεσαν να πειστούν οι ίδιοι, στη βάση των δικών τους εμπειριών, ότι όχι μόνο ήμασταν σε θέση να επουλώσουν τις τρομακτικές πληγές του πολέμου, όχι μόνο να απομακρύνουμε τα συντρίμμια, αλλά με μακρόπνοο, επιτυχή σχεδιασμό ανεβάσαμε το οικονομικό και πολιτιστικό τους επίπεδο. Είδαν ότι σε μια δύσκολη κατάσταση πολεμήσαμε θαρραλέα και επιτυχώς ενάντια σε εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς που επιθυμούσαν την παλινόρθωση του παλιού καπιταλιστικού, αντιδραστικού κόσμου. Πείστηκαν γι’ αυτό όταν χτυπήσαμε, σε σχέση με την υπόθεση Μιντσέντι, την αντίδραση που κρυβόταν κάτω από το μανδύα της Εκκλησίας. Απέκτησαν εμπειρία για αυτό πάλι την περίοδο της δίκης του Ράϊκ, όταν αποκαλύψαμε τα σχέδια για βάσεις των ιμπεριαλιστών και το ρόλο που έπαιζαν οι agent provocateurs και κατάσκοποι της κλίκας του Τίτο. Αυτή η ιμπεριαλιστική συνωμοσία,  στόχευε να οδηγήσει τη χώρα μας πίσω στην εξουσία των παλιών καπιταλιστών και των μεγαλοτσιφλικάδων, και να την κάνει παιχνίδι των ιμπεριαλιστών. Αυτή η συνωμοσία αποκάλυψε τους μηχανισμούς των ιμπεριαλιστών πολεμοκάπηλων, και έτσι απέκτησε μια σημασία που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας μας. Επιτυχώς εξαλείψαμε τους δεξιούς σοσιαλδημοκράτες, τον εφεδρικό αυτό στρατό των ξένων ιμπεριαλιστών. Διακανονίσαμε τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους με υπομονή και αμοιβαία κατανόηση.

Προκειμένου να εξασφαλίσουμε και να αναπτύξουμε τα δικαιώματα που κερδήθηκαν από τους εργαζόμενούς μας, δημιουργήσαμε το Σύνταγμα της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας που επισημαίνει: «Στην Ουγγρική Λαϊκή Δημοκρατία όλη η εξουσία ανήκει στους εργαζόμενους» και ότι το Κράτος της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας «καταπολεμά κάθε μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου και οργανώνει τις δυνάμεις της κοινωνίας για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση». Το Σύνταγμα εξασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων στην εργασία, τον ελεύθερο χρόνο και τον πολιτισμό, εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα στις γυναίκες σε κάθε τομέα, και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της ανάπτυξης στη νεολαία.

Πολιτιστική Ανάπτυξη

Ομοίως με τις πολιτικές και οικονομικές επιτυχίες της Λαϊκής μας Δημοκρατίας, η πολιτιστική μας ανάπτυξη επίσης είχε αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Αυτό είναι αληθές για κάθε τομέα της πολιτιστικής μας ζωής. Ο αριθμός των μαθητών στα β’βάθμια σχολεία είναι 83,3% υψηλότερος από την τελευταία προπολεμική χρονιά. Ο αριθμός των πανεπιστημιακών φοιτητών και άλλων σχολών είναι σχεδόν 3 φορές υψηλότερος του αριθμού για το 1938. Το 1950, βιβλία και μπροσούρες εκδόθηκαν σε 63 εκ. κόπιες. Οι επενδύσεις το 1950  για την Παιδεία και τον πολιτισμό ήταν 100,5% υψηλότερες από το 1949. Ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτής, νέα σοσιαλιστικά άνθη εμφανίστηκαν σε κάθε τομέα του πολιτισμού μας. Η νέα ουγγρική κινηματογραφική βιομηχανία πέτυχε διεθνή αξιοσημείωτη αναγνώριση μέσα σε λίγο χρόνο. Στη λογοτεχνία μας, νέοι σοσιαλιστές συγγραφείς εμφανίζονται, ο ένας μετά τον άλλο. Οι τέχνες μας και τα θέατρα στρέφονται όλο και πιο πολύ στην επιτυχή εφαρμογή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Παντού γινόμαστε μάρτυρες ενθαρρυντικών ενάρξεων και ελπίζουμε ότι σε αυτό τον τομέα, επίσης, θα εξασφαλίζουμε σταθερά την υγιή ανάπτυξη των αρχικών επιτυχιών.

Πολιτικές Επιτυχίες

Τα εσωτερικά πολιτικά αποτελέσματα συνοδεύτηκαν από μια σωστή γραμμή στο χειρισμό των εξωτερικών θεμάτων. Ασκούμε μια εξωτερική  πολιτική που έχει ανεβάσει το κύρος του επί μακρόν πληττόμενου λαού μας σε όλο τον κόσμο, και κάναμε εφικτό εντός λίγων χρόνων να μπούμε με το κεφάλι ψηλά στη μεγάλη οικογένεια των ειρηνικών, προοδευτικών εθνών που έχει επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση.

Η έγκριση και υποστήριξη που δόθηκε σε αυτή την επιτυχή μας δουλειά αποδείχτηκε από τη συντριπτική εκλογική νίκη την οποία το Μέτωπο Ανεξαρτησίας του Ουγγρικού Λαού, υπό την ηγεσία του Κόμματός μας, κατήγαγε στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Μάη του 1949. Η σύνθεση του Οίκου των Αντιπροσώπων που εκλέχτηκε, δείχνει πώς το Λαϊκό Μέτωπο είναι στην πράξη και, μαζί με αυτό, τη συμμαχία των εργατών και των αγροτών. Από τους 402 βουλευτές, οι 176 είναι εργάτες, οι 115 αγρότες και 92 οι προοδευτικοί διανοούμενοι. Μεταξύ αυτών είναι 72 εργάτριες και αγρότισσες γυναίκες, που είναι ένας δείκτης των ίσων δικαιωμάτων των γυναικών. Τις εκλογές αυτές ακολούθησαν 18 μήνες μετά οι εκλογές των Τοπικών Συμβουλίων όπου οι εργαζόμενοί μας εξέλεξαν 220.000 μέλη των Συμβουλίων και αναπληρωματικά μέλη. Οι εκλογές αυτές, μέσω των οποίων οι εργαζόμενοι πήραν τον έλεγχο των τοπικών οργάνων του δημοκρατικού κράτους, έχουν δείξει ακόμα πιο ισχυρά την εμβάθυνση της εργατοαγροτικής συμμαχίας. Στα 3.217 τοπικά συμβούλια, 23.016 είναι οι βιομηχανικοί εργάτες, 103.638 οι εργαζόμενοι αγρότες, 11.116 οι προοδευτικοί διανοούμενοι, και χιλιάδες βιοτεχνών, λιανεμπόρων και άλλων εξελέγησαν ως τακτικά μέλη. Η ένταξη των εργαζόμενων στην διοίκηση του Κράτους έχει ολοκληρώσει τον εκδημοκρατισμό της διοίκησής μας και έθεσε όλο τον κρατικό μηχανισμό στα χέρια των εργαζομένων.

Οι εκλογές των τοπικών συμβουλίων ξανά απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοί μας εγκρίνουν τη συνένωση των εθνικών δημοκρατικών δυνάμεων και στέκονται ως ένας άνθρωπος πίσω από τον εκπρόσωπο αυτής της ενότητας, το Μέτωπο Ανεξαρτησίας του Ουγγρικού Λαού. Από αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να συνεχίσουμε χωρίς να αλλάξουμε την πολιτική του Λαϊκού Μετώπου, που αποδείχτηκε ορθή και που οδηγεί σε τόσες επιτυχίες.

Ως αποτέλεσμα των μαζών των ενωμένων εργαζομένων, υπό την ηγεσία του Κόμματος, δημιουργήθηκε το λαϊκοδημοκρατικό κράτος, το κράτος, με τη βοήθεια του οποίου, και ως αποτέλεσμα της νίκης της Σοβιετικής Ένωσης και υποστηριζόμενο από αυτή, οι εργαζόμενοι, με επικεφαλής την εργατική τάξη, προόδευσαν βαδίζοντας από τον καπιταλισμό προς το σοσιαλισμό. Αναφορικά με τις λειτουργίες που εκπληρώνει, η Λαϊκή Δημοκρατία είναι η Δικτατορία του Προλεταριάτου. Το καθήκον του κράτους αυτού είναι να καταστείλει την αντίσταση των ανατραπέντων και απαλλοτριωμένων τσιφλικάδων και καπιταλιστών και να ματαιώσει κάθε απόπειρα που στοχεύει στην επανεγκαθίδρυση της εξουσίας των καπιταλιστών, και να συγκεντρώσει γύρω από το προλεταριάτο όλους τους εργαζόμενους για το σκοπό της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και την άνοδο του οικονομικού και πολιτιστικού επιπέδου, και την δημιουργία μιας κατάλληλης αποτρεπτικής έναντι του ιμπεριαλιστή εχθρού αμυντικής δύναμης.

Η λαϊκή ενότητα, με την οποία δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην ιστορία μας, θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μετά την ήττα των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών. Οι πολιτικές νίκες αυτές έκαναν δυνατή την εξάλειψή τους από το κράτος μας, από τους πιο σημαντικούς τομείς της οικονομίας μας και το άνοιγμα του δρόμου για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Αυξημένοι Στόχοι του Πλάνου

Τη 2η μέρα του Συνεδρίου, ο σ. Γκέρο θα δώσει αναλυτικά στοιχεία για την οικονομική μας ανάπτυξη και τα προβλήματά της. Θα αναφέρω εδώ μόνο τα σημαντικότερα και χαρακτηριστικότερα δεδομένα και γεγονότα.

Όταν, πάνω από 2,5 χρόνια πριν, κατά το 1ο συνέδριο του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων, μίλησα για τα επιτεύγματα μας, ανέφερα με περηφάνεια ότι η βιομηχανία μας παρήγε μόνο κατά 3% λιγότερο από όσο το 1938. Στους 30 μήνες που πέρασαν έκτοτε, η παραγωγή της βιομηχανίας μας έχει αυξηθεί στο 2πλάσιο από όσο ήταν το 1938. Ακριβείς υπολογισμοί είναι δυσκολότεροι λόγω του ότι σήμερα ένας αριθμός βιομηχανικών αγαθών κατασκευάζονται τα οποία δεν παράγονταν στην Ουγγαρία πριν την Απελευθέρωση. Η παραγωγή της σοσιαλιστικής μας βιομηχανίας ήταν πέρσι 35% υψηλότερη από το 1949. Αναπτύχθηκε περισσότερο σε έναν χρόνο από όσο μέσα σε 20 χρόνια καπιταλισμού.

Στο 1ο μας συνέδριο, είχα αναφέρει ως ξεχωριστή επιτυχία το γεγονός ότι το βιοτικό επίπεδο των εργατών και των υπαλλήλων είχε φτάσει το 97% εκείνου του 1938. Τώρα, μπορώ να αναφέρω ότι το κονδύλι για μισθούς των εργατών και των υπαλλήλων έχει αυξηθεί κατά πάνω από 3 δις φιορίνια κατά το 1950 και ότι ο μέσος μισθός των εργατών το Δεκέμβρη του 1950 ήταν 59 φιορίνια υψηλότερος από ό,τι ένα χρόνο πριν. Το εθνικό εισόδημα πέρσι, τον 1ο χρόνο του 5ετούς Πλάνου, είχε αυξηθεί κατά 20%, κάτι που είναι παραπάνω από 2 δεκαετίες της εποχής του Χόρτι. Το 1948 ανέφερα ως μεγάλο επίτευγμα ότι οι επενδύσεις στο 3ετές μας Πλάνο, που ήταν πάνω από 10 δις φιορίνια, πιθανόν να υλοποιούνταν εντός 2 ετών και 5 μηνών. Επίσης επεσήμανα πώς τα στοιχεία του 3ετούς μας Πλάνου είχαν γίνει δεκτά με αμφισβήτηση και σαρκασμό από τους αστικούς κριτικούς. Το ποσό τον επενδύσεων στο 1ο  έτος του  5ετούς Πλάνου έφτασε το σύνολο του 3ετούς Πλάνου.

Όταν το 1949 δουλεύαμε το 5ετές Πλάνο, ο στόχος μας ήταν να θέσουμε τις βάσεις του σοσιαλισμού με την εφαρμογή αυτού του πλάνου, και να μετατρέψουμε τη χώρα μας από αγροτική χώρα με αναπτυγμένη βιομηχανική παραγωγή σε μια βιομηχανική χώρα με μια υψηλής ανάπτυξης γεωργία. Προκειμένου να το εφαρμόσουμε, είχαμε την πρόθεση να επενδύσουμε 51 δις φιορίνια σε 5 χρόνια.

Η εμπειρία του περασμένου χρόνου μας έπεισε ότι οι στόχοι μας ήταν πολύ χαμηλοί και επομένως, έχουμε προετοιμάσει ένα νέο σχέδιο που θα χορηγεί 80 με 85 δις φιορίνια σε Επενδύσεις, ή 65-70% παραπάνω από το αρχικό. Το έτος 1950, όπου εκπληρώσαμε το αυξημένο πλάνο κατά 109,6%, αποδεικνύει ότι το σχέδιο αυτό είναι ρεαλιστικό. Η κατασκευαστική βιομηχανία μας είχε την πλέον ταχύτατη ανάπτυξη παράγοντας 116% παραπάνω πέρσι από όσο το 1949. Η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 20%. Αυτό είναι 2πλάσιο του αρχικού στόχου για το 1ο έτος στο αρχικό 5ετές Πλάνο. Όλα αυτά δείχνουν πως υποεκτιμήσαμε τις δυνατότητες της Σοσιαλιστικής Βιομηχανίας και τις διαθέσιμες εφεδρείες μας που μόλις τώρα αρχίζουμε να κινητοποιούμε.

Τι σημαίνει το νέο, αυξημένο 5ετές Πλάνο; Πρώτα από όλα, ότι το νέο Πλάνο επενδύει περισσότερο στη βαριά βιομηχανία και, εντός αυτής, στην παραγωγή σιδήρου, χάλυβα, άνθρακα και ηλεκτρικής ενέργειας. Σε αριθμητικούς όρους, επιθυμούμε να επενδύσουμε 37-38 δις φιορίνια στη βαριά βιομηχανία, άνω του διπλάσιου του αρχικού σχεδιασμού. Το 1949, σχεδιάσαμε ότι η βιομηχανία θα αυξηθεί κατά 86,4%. Σύμφωνα με το νέο πλάνο, η παραγωγή των εργοστασίων θα αυξηθεί περίπου 3 φορές, σχεδόν 200%, και μαζί με αυτό, η βαριά βιομηχανία κατά 4 φορές. Η ελαφρά βιομηχανία, αντί για 72,9%, του αρχικού σχεδίου, θα αυξηθεί κατά 150%. Πέρσι, η παραγωγή της βαριάς βιομηχανίας ήταν μόνο 2,2% υψηλότερη της ελαφράς, αλλά κατά το τέλος του 5ετούς Πλάνου, η συμμετοχή της βαριάς βιομηχανίας στην παραγωγή θα είναι 70%, ενώ της ελαφράς, 30%.

Για την ανάπτυξη των πόλεων και των χωριών, το νέο πλάνο αποδίδει 33% παραπάνω, ή 10 δις φιορίνια. Τμήμα αυτού του ποσού θα χρησιμοποιηθεί για την οικοδόμηση 220.00 νέων κτιρίων. Οι Επενδύσεις στις Επικοινωνίες θα αυξηθούν ανάλογα: εδώ το νέο πλάνο αποδίδει 33% δηλαδή, 11 δις παραπάνω.

Σύμφωνα με τους νέους αυξημένους στόχους, ο αριθμός των εργατών και των υπαλλήλων που χρειάζονται για την εφαρμογή τους πρέπει επίσης να αυξηθεί. Για την εφαρμογή του αρχικού μας 5ετούς Πλάνου, πιστεύαμε ότι 480.000 νέοι εργάτες και υπάλληλοι θα χρειάζονταν. Για το βελτιωμένο Πλάνο, περίπου 600-650.000 εργάτες και υπάλληλοι θα χρειαστούν, μεταξύ αυτών 11.000 νέοι μηχανικοί, κάτι που είναι παραπάνω από τον αριθμό των μηχανικών που είχαμε στην αρχή του 5ετούς πλάνου και 17.000 νέους τεχνικούς.

Τέλος, αλλά όχι ήσσονος σημασίας, είναι ότι το νέο πλάνο προβλέπει, αντί για 63%, αύξηση 120% στο εθνικό εισόδημα, που θα κάνει εφικτή μια περαιτέρω άνοδο του βιοτικού  και πολιτιστικού επιπέδου των εργαζομένων.

Γιατί το σχέδιο είναι επιτυχές

Ας σκεφτούμε τους παράγοντες που έκαναν εφικτά τα επιτυχή μας επιτεύγματα ως τώρα, και την περαιτέρω πρόοδο τους, που είναι μια εξασφάλιση ότι θα είμαστε σε θέση να φτάσουμε τους τρομακτικούς στόχους του νέου μας 5ετούς Πλάνου, που απαιτεί μεγαλύτερη όσο ποτέ προσπάθεια.

Το βασικό προαπαιτούμενο για την υλοποίηση του στόχου μας ήδη υπάρχει. Η βιομηχανία μας, εξαιρουμένης της βιοτεχνίας, είναι στα χέρια του σοσιαλιστικού κράτους. Οι επικοινωνίες, το χοντρικό εμπόριο και οι τράπεζες ανήκουν 100% στο σοσιαλιστικό τομέα. 70% του λιανικού εμπορίου γίνεται από σοσιαλιστικά εμπορικά όργανα. Στη γεωργία επίσης, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού έχει ξεκινήσει. Τα γεγονότα αυτά κάνουν εφικτό για μας το να δουλεύουμε με αυξημένο σχεδιασμό σε κάθε τομέα της οικονομίας μας και για μας να υλοποιήσουμε τα πλάνα μας. Οι επιτυχίες του 1ου έτους του 5ετούς Πλάνου μερικώς οφείλονται στο ότι μαθαίνουμε όλο και πιο πολύ για τον οικονομικό σχεδιασμό, και ότι η ηγεσία αγκαλιάζει και συντονίζει τους παράγοντες της οικονομικής ζωής πιο επιτυχώς.

Άλλο σημαντικό στοιχείο των επιτυχιών μας είναι το γεγονός πως η στάση της απελευθερωμένης εργατικής τάξης έναντι της σοσιαλιστικής εργασίας έχει θεμελιωδώς αλλάξει. Αμέσως αφότου η έκβαση της μάχης στην πολιτική αρένα κρίθηκε υπέρ των εργαζομένων, απευθύναμε στην εργατική τάξη το σύνθημα «Η χώρα ανήκει σε εσάς, χτίστε την για εσάς». Αλλά χρειάστηκαν 2-3 χρόνια προτού η εργατική τάξη όχι μόνο να κατανοήσει αυτό το γεγονός αλλά και να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα και να είναι σε θέση να τα εφαρμόσει στην καθημερινή της εργασία. Αυτή η διαδικασία διευρύνθηκε και επιταχύνθηκε από τις επιτυχίες της δημοκρατίας μας, την αυξανόμενη συνειδητοποίηση και κουλτούρα των εργαζομένων μας, τη βελτίωση στην οικονομική τους κατάσταση και μια αυξανόμενη αναγνώριση του γεγονότος ότι, από δω και πέρα, χτίζουν το σοσιαλισμό για αυτούς.

Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα το γεγονός ότι όλο και πιο πολλοί εργαζόμενοί μας κατανόησαν ότι η δουλειά στη χώρα μας δεν είναι καταναγκαστική εργασία, αλλά ένα ζήτημα τιμής και περηφάνειας για τους απελευθερωμένους εργαζόμενους.

Οι πρώτοι καρποί αυτής της αλλαγμένης στάσης του προλεταριάτου έναντι της εργασίας άρχισαν να φαίνονται το φθινόπωρο του 1949. Εκείνη την περίοδο, η οικονομική μας ανάπτυξη είχε ήδη παράγει τα προαπαιτούμενα  των σοσιαλιστικών μεθόδων εργασίας, αλλά τα εμπόδια που αντιμετώπιζε το ουγγρικό σταχανοβίτικο κίνημα, οι διαγωνισμοί σοσιαλιστικής εργασίας και το κίνημα καινοτομίας ήταν πολύ μεγάλα. Η εργατική μας τάξη θυμόταν, από την καπιταλιστική εποχή, τα πειράματα για την αύξηση της παραγωγής, ως κάτι βασισμένο στην αυξημένη εκμετάλλευση των εργατών. Θυμούνταν το κακόφημο Μπεντό σύστημα ενάντια στο οποίο αμύνονταν με απεργίες. Για την τεχνική μας ιντελιγκέντσια, επίσης, το κίνημα των ορθολογιστών και των καινοτόμων ήταν κάτι το νέο και το παράξενο, όπως ήταν και τα νέα καθήκοντα οργάνωσης που συνδέονταν με τους διαγωνισμούς εργασίας και η εισαγωγή νέων μεθόδων.

Μια ώθηση δόθηκε για τη διάδοση των σοσιαλιστικών μεθόδων εργασίας με την παροχή της οποίας οι Ούγγροι εργαζόμενοι γιόρτασαν τα 70ά γενέθλια του μεγάλου Στάλιν. Αυτές οι προσφορές εργασίας πήγαν τους εργάτες μακριά, έσπασαν τον πάγο, και άνοιξαν το δρόμο στη χώρα μας, επίσης, για τη διάδοση όλων των μεθόδων εργασίας εκείνων, στις οποίες μπορούν να αποδοθούν τόσες πολλές οικονομικές επιτυχίες.

Η ουγγρική εργατική τάξη τώρα έχει αρχίσει να ακολουθεί σε κάθε τομέα το παράδειγμα του μοντέλου της την εργατική τάξη της Σοβιετικής Ένωσης, και όλο και πιο πολύ μεταφέρει την εμπειρία της σοσιαλιστικής παραγωγής που αποκτήθηκε στη Σοβιετική Ένωση, στις Ουγγρικές συνθήκες.

Σοβιετική Βοήθεια

Η Σοβιετική Ένωση μας βοηθά στην οικοδόμηση των νέων μας πλέον μοντέρνων εργοστασίων, μας δίνει τις καλύτερές της μηχανές, τις πιο σύγχρονες παραγωγικές διαδικασίες και, κάτι όχι το λιγότερο σημαντικό, θέτει τους καλύτερους επιστήμονες και εργάτες της στη διάθεσή μας. Οι καλύτεροι μηχανικοί και τεχνικοί της Σοβιετικής Ένωσης, με επικεφαλής τον ακαδημαϊκό Μπάρντιν, τον παγκόσμιο εμπειρογνώμονα των χυτηρίων, μας έχουν επισκεφτεί, άνθρωποι των οποίων οι συμβουλές και η καθοδήγηση σημαίνει μια υπηρεσία προς εμάς που δεν μπορεί να υπερεκτιμάται.

Ο σύντροφος Μπίκοφ ήταν εδώ και μετέδωσε την εμπειρία του στον τομέα της γρήγορης εκσκαφής, ο σύντροφος Ζουράβλιοφ δίδαξε τους εργάτες χυτηρίων τη μέθοδο της γρήγορης τήξης. Ο σύντροφος Πετρόφ, ο αρχηγός των χυτηρίων στην Αυτοκινητοβιομηχανία Στάλιν, μετέδωσε την εμπειρία του για τη δουλειά των χυτηρίων και του καλουπώματος. Ο σύντροφος Ντουμπγιάγκα μας βοήθησε να μεταφερθούμε στο πολυμηχανικό σύστημα της υφαντουργίας. Η συντρόφισσα Ανανίεβα βοήθησε τους κλωστοϋφαντουργούς πώς να μειώνουν τα υπολείμματα στο ελάχιστο. Ο σύντροφος Σαβλούγκιν δίδαξε τους χτίστες τη γρήγορη μέθοδο της εναπόθεσης τούβλων. Οι σύντροφοι Μαξιμένκο, Κόμπα και Ζούγιεφ ανέπτυξαν μια ολόκληρη ομάδα σταχανοβιτών μεταξύ των οικοδόμων μας. Ο σύντροφος Πάνιν δίδαξε τους Ούγγρους μηχανοδηγούς πώς να αυξήσουν τη μέση ταχύτητα των σιδηροδρόμων μας. Οι Φιλιμόνοφ, Παντγκάροφ και Λογκβινιένκο έδωσαν βοήθεια στους εργάτες ορυχείων μας να αποκτήσουν μεθόδους χειρισμού μηχανημάτων εξόρυξης κλπ. Δεν θα συνεχίσω την απαρίθμηση άλλο.

Είναι πολύ γνωστό ότι το Ουγγρικό Σταχανοβίτικο κίνημα αυξήθηκε τρομερά, μετά την υιοθέτηση μεθόδων εργασίας από τους σοβιετικούς σταχανοβίτες. Οι μαθητές τους είναι ο Ιμρε Μούσσκα, τορναδόρος, που περνά τις μεθόδους εργασίας του στο βιομηχανικό συγκρότημα Ματίας Ράκοσι MRW. Ο Ιγκνας Πιοκερ, ταπητουργός στο Egyesult Izzo, ο Λάγιος Κούγκλερ, εργάτης αλεστικής μηχανής στο Diosgyor, η μπριγάδα του οποίου είναι η καλύτερη στη χώρα, ο Σάντορ Σοσσει, κλειθροποιός, που έλαβε το βραβείο Κόσουθ, η κα. Άρπαντ Όρμαϊ, υφάντρια, που έλαβε το βραβείο Κόσουθ, η κα Μάκαρ που δουλεύει σε 16 υφαντουργικές μηχανές στο εργοστάσιο Ουγγρικού Βάμβακος, η Έρζαμπετ Πισκεϊ, που δουλεύει σε 22 αυτόματες μηχανές στο Γκιόρ, ο Βαρνάβας Βάργκα, σε ορυχείο στο Tata-banya, πουέλαβε το βραβείο Κόσουθ για την εκπληκτική του δουλιά: ο Γιόζεφ Ντίτριχ, Σταχανοβίτης σε ορυχείο, ο Αντράς Τάικοφ, ο καλύτερος στο ορυχείο του Ταταμπάνια, ο Ζόλταν Ποσσόνιι, οικοδόμος, που έλαβε το βραβείο Κόσουθ, ο Γιόζεφ Λένγκιελ, ο καλύτερος μηχανοδηγός, και εκατοντάδες και χιλιάδες εκείνων των σταχανοβιτών που αποτελούν την πρωτοπορία της Ουγγρικής σοσιαλιστικής βιομηχανίας.

Μια ζωντανή και γόνιμη επαφή έχει αρχίσει μεταξύ σοβιετικών σταχανοβιτών και Ούγγρων σοσιαλιστών πρωτοπόρων εργατών. Συνεχίζουν την ανταλλαγή εμπειριών με γράμματα και τηλεγραφήματα. Οι Ούγγροι εργάτες εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους ονομάζοντας τις εργατικές τους μπριγάδες με το όνομα των δασκάλων τους, των καλύτερων σοβιετικών σταχανοβιτών.

Στη Σοβιετική Ένωση, η σοσιαλιστική άμιλλα έχει γίνει 2η φύση των εργατών. Εμείς δεν έχουμε φτάσει ακόμα ως εκεί: αλλά στη χώρα μας, επίσης, το καλό έθιμο των εργαζόμενων να γιορτάζουν κάθε μεγάλη επέτειο ή σημαντικό γεγονός με προσφορές εργασίας διαδίδεται. Έχουμε δει αυτό με την περίπτωση του Κομματικού μας συνεδρίου όπου οι εργαζόμενοι πόλεων και χωριών δείχνουν την πίστη τους και την αγάπη τους προς το Κόμμα με τεράστιες προσφορές εργασίας και στην πρωτάκουστη ανάπτυξη διαγωνισμών εργασίας. Η μεταφορά των υψηλά ανεπτυγμένων σοβιετικών σοσιαλιστικών μεθόδων παραγωγής στην Ουγγαρία επιταχύνεται από επισκέψεις των μηχανικών μας, των εργατών και των ειδικών μας στη Σοβιετική Ένωση και με σπουδαστές που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια εκείνης της χώρας, και μέσω των οποίων, η γνώση των πιο πρόσφατων επιτευγμάτων της σοσιαλιστικής παραγωγής έρχεται σε συνεχή ροή στη χώρα μας.

Δεν υπάρχει πεδίο της οικονομίας μας και, μπορώ να προσθέσω, όλης μας της σοσιαλιστικής ζωής, που δεν έχει ακόμα λάβει, και που δεν λαμβάνει συνεχώς, υποστήριξη από τη Σοβιετική Ένωση η οποία δεν μπορεί να υπερεκτιμάται. Προχωρούμε τώρα βαθμιαία στο να κάνουμε την πολύτιμη εμπειρία που βρίσκεται στη σοβιετική τεχνική φιλολογία, διαθέσιμη και εφαρμόσιμη στη σοσιαλιστική μας οικοδόμηση. Κατά τον τελευταίο χρόνο, και ειδικά τους περασμένους μήνες, ένας πραγματικός καταιγισμός σοβιετικής τεχνικής φιλολογίας ξεκίνησε.

Οι μηχανικοί και οι τεχνικοί μας μόλις τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν αυτά τα τρομακτικά πλεονεκτήματα που η γνώση της σοβιετικής τεχνικής φιλολογίας σημαίνει για αυτούς, και μια ένδειξη της δίψας τους για γνώση μπορεί να βρεθεί στο γεγονός ότι υπήρξε ξαφνικά τεράστια έλλειψη κατάλληλων τεχνικών μεταφραστών. Πρέπει να ειπωθεί ότι η τεχνική μας ιντελιγκέντσια, και πέραν αυτής όλη η Ουγγρική ιντελιγκέντσια, μόλις τώρα αρχίζει να ανακαλύπτει τη Σοβιετική Ένωση από αυτή την άποψη. Μόλις τώρα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την πραγματική σημασία του απεριόριστου επιστημονικού και πειραματικού εξοπλισμού της Σοβιετικής Ένωσης, την ηγέτιδα θέση της και την καρποφόρα της προσπάθεια. Πρέπει να υπογραμμιστεί και να γίνει συνειδητό γεγονός ότι ένας από τους βασικούς παράγοντες στις επιτυχίες της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας είναι αυτή η φιλική βοήθεια για την οποία δεν μπορούμε να είμαστε επαρκώς ευγνώμονες στη Σοβιετική Ένωση, και σε αυτόν που πάνω από μια φορά την ξεκίνησε, τον ίδιο το σύντροφο Στάλιν. Μπορούμε να προβλέψουμε ότι αυτή η βοήθεια θα αυξηθεί τα ερχόμενα χρόνια και αυτή η βοήθεια είναι η ασφαλέστερη εγγύηση της καλής εφαρμογής του 5ετούς μας Πλάνου και της οικοδόμησης όλου μας του μέλλοντος.

Πρέπει να επισημανθεί ότι στον τομέα της ανταλλαγής εμπειριών και της αμοιβαίας βοήθειας, μια παρόμοια σχέση δημιουργείται με τις χώρες των φιλικών Λαϊκών Δημοκρατιών. Η εμπειρία που αποκτάται από τις Λαϊκές Δημοκρατίες και η ανταλλαγή της είναι επίσης σημαντική για το λόγο ότι οι συνθήκες ανάπτυξης σε αυτές τις χώρες, είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοιες με τις δικές μας και, επομένως, οι χρήσιμες αυτές εμπειρίες μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στη χώρα μας.

Το Συμβούλιο για την Αμοιβαία Οικονομική Βοήθεια και το γεγονός ότι ένα αυξανόμενο μεγαλύτερο τμήμα του διεθνούς μας εμπορίου διεξάγεται με τη Σοβιετική Ένωση και τις φιλικές χώρες που έχουν σχεδιασμένη οικονομία, έχει κατά πολύ συμβάλλει στην ειρηνική μας ανάπτυξη. Είναι αδύνατο να συγκρίνουμε τη φιλική αμοιβαία βοήθεια μεταξύ σοσιαλιστικών χωρών με τις σχέσεις μεταξύ καπιταλιστικών χωρών, των χωρών του Σχεδίου Μάρσαλ και του Ατλαντικού Συμφώνου. Αυτές οι καπιταλιστικές συμμαχίες και ομαδοποιήσεις βασίζονται στη ληστεία και εκμετάλλευση του ασθενέστερου συμμάχου. Μεταξύ αυτών υπάρχει μια συνεχής μάχη για αγορές και πρώτες ύλες, για την απόκτηση και την κλοπή βιομηχανικών μυστικών κλπ.

Η Εργατική Τάξη και η Τεχνική Ιντελιγκέντσια

Όταν αναφερόμαστε στα επιτεύγματα της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας, πρέπει να θυμόμαστε με μεγάλη ευγνωμοσύνη, τα επιτεύγματα της Ουγγρικής εργατικής τάξης, για την οποία δίκαια έχει επιφυλαχθεί η ευγνωμοσύνη όλων των εργαζομένων. Αυτή η εργατική τάξη, υπό την ηγεσία του Κόμματός μας, έχει αποδείξει ότι είναι άξια του ιστορικού της ρόλου που της ανατίθεται σε κάθε στάδιο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη χώρα μας. Δόξα και τιμή στην Ουγγρική εργατική τάξη!

Όταν δίνουμε έμφαση στις επιτυχίες μας, πρέπει επίσης να χαιρετίσουμε την καλή δουλειά της ιντελιγκέντσιας, η πλειοψηφία της οποίας ειλικρινά και τίμια υποστηρίζει τους στόχους της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Πρέπει ειδικά να σημειώσουμε τις αρετές της Ουγγρικής τεχνικής ιντελιγκέντσιας. Ο λόγος των μηχανικών και των τεχνικών προς τους εργάτες έχει προσωρινά μειωθεί. Είναι αρκετό να επισημανθεί ότι ο αριθμός εκείνων που απασχολούνται έχει αυξηθεί κατά 47%, τα τελευταία 3,5 χρόνια, Καθένας κατανοεί ότι δεν θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τον αριθμό των μηχανικών και τεχνικών μας κατά 47%, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Προς το παρόν υπάρχουν 10 φορές παραπάνω φοιτητές μηχανολογίας στα πολυτεχνεία μας, σε σχέση με τον τελευταίο προπολεμικό χρόνο, αλλά αυτοί οι φοιτητές θα γίνουν μηχανικοί τα επόμενα χρόνια, και στο μεταξύ, η αυξημένη εργασία και ευθύνη πέφτει στην παλιά τεχνική ιντελιγκέντσια.

Το γεγονός ότι η βιομηχανική μας παραγωγή έχει φέρει τόσο επιβλητικά αποτελέσματα τον 1ο χρόνο του 5ετούς Πλάνου, αποδεικνύει ότι η τεχνική μας ιντελιγκέντσια έχει εκπληρώσει τα καθήκοντα που της ανατέθηκαν, και η σχέση της πλειοψηφίας αυτής με τη Λαϊκή Δημοκρατία και τους σοσιαλιστικούς σκοπούς είναι σχέση αφοσίωσης, έγκρισης και θετική.

Τα αποτελέσματα έχουν επίσης αποδείξει ότι η πλειοψηφία των εργατών-διοικητών των οποίων οι δραστηριότητες αντιμετωπίζονταν με αμφισβήτηση και κριτική από τους παλιούς μηχανικούς, έχουν επιβεβαιώσει τις προσδοκίες που τους είχαν αποδοθεί, και έχουν επιλύσει τα προβλήματα που τους είχε αναθέσει το σοσιαλιστικό κράτος παρά το γεγονός ότι το καθήκον τους γινόταν δυσκολότερο από τις συνθήκες- ότι δεκάδες χιλιάδες των καλύτερων, πιο ταξικά συνειδητοποιημένων εξειδικευμένων εργατών είχαν απομακρυνθεί από τα εργοστάσια, και ταυτόχρονα εκατοντάδες χιλιάδες νέων ανειδίκευτων εργατών ρίχνονταν στα εργοστάσια από τα χωριά.

Μια ενθαρρυντική εγγύηση της ανάπτυξής μας είναι το γεγονός ότι η επιρροή ενός αριθμού θετικών παραγόντων θα γίνει αισθητή μόνο στο μέλλον. Η ιντελιγκέντσια, που προέρχεται από τους εργάτες και τους αγρότες, από αυτούς που μεγάλωσαν με το σοσιαλισμό θα εμφανιστούν μαζικά μόνο αργότερα στο χώρο της παραγωγής. Σε έναν αριθμό βασικών τομέων,η εισαγωγή μηχανών στην εξόρυξη και στην κατασκευαστική βιομηχανία, η αφομοίωση της χρήσης των μηχανών και άλλα ακόμα μέτρα θα γίνονται αισθητά πλήρως μόνο κατά το μέλλον, τα αποτελέσματα των οποίων θα φανούν με την αυξημένη πρόοδο της σοσιαλιστικής μας οικοδόμησης.

Δυσκολίες και Λάθη

Όταν δίνουμε έμφαση στα επιτεύγματα και τις επιτυχίες της σοσιαλιστικής βιομηχανίας τόσο πολύ, πρέπει επίσης να επισημαίνουμε τον τρομακτικό αριθμό δυσκολιών και λαθών που μπορούν να υπάρξουν ταυτόχρονα σε κάθε τομέα. Πρέπει να αναφέρουμε την έλλειψη εργατικής πειθαρχίας και πειθαρχίας των πολιτών, και τη μεγάλη εργατική μετανάστευση. Είναι ειδικά η συνεχής ύπαρξη χαλαρής εργατικής πειθαρχίας που συνεχώς εμποδίζει την ανάπτυξή μας. Οι αδικαιολόγητες απουσίες, μαζί με εκατοντάδες άλλα συμπτώματα έλλειψης πειθαρχίας, είναι ακόμα παρόντα. Η σπατάλη υλικών, ο ανεύθυνος χειρισμός κρατικής περιουσίας, και η απουσία εξοικονόμησης μπορούν να βρεθούν παντού.

Τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας δεν έχουν ακόμα δείξει αντίστοιχα αποτελέσματα. Η έλλειψη προσωπικής ευθύνης ή η μεταφορά της ατομικής ευθύνης σε διάφορες επιτροπές, που συνεδριάζουν πάρα πολλές φορές, είναι ένα εξαιρετικά συχνό σύμπτωμα. Η συνεχής και συχνά υπερβολική αναδιοργάνωση των επιχειρήσεων και των ιδρυμάτων ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Η έλλειψη επαγρύπνησης έναντι του εχθρού είναι καθημερινή. Μέσα στη γενική εκπλήρωση του Πλάνου, υπάρχουν ολόκληροι τομείς της βιομηχανίας που δεν έχουν εκπληρώσει το αυξημένο Πλάνο, μεταξύ των οποίων και σημαντικές βιομηχανίες όπως εκείνη της κατασκευής μηχανών, η παραγωγή ντιζελοκίνητων μηχανών και μεγάλων ηλεκτρικών μηχανημάτων. Ο ρυθμός της αυξημένης παραγωγής βασικών πρώτων υλών- σίδηρος, χάλυβας, άνθρακας- υστερεί του ρυθμού επιτάχυνσης όλης της βιομηχανικής παραγωγής.

Αυτά τα λάθη και τα ελαττώματα προκαλούν εξαιρετικές δυσκολίες στη σοσιαλιστική μας παραγωγή. Η εξάλειψή τους εξαρτάται από την καλή μας δουλειά και ειδικά από την καλή δουλειά του Κόμματός μας, του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων. Η γνώση ότι υπάρχουν ατομικά και συλλογικά υπεύθυνοι για κάθε τι που συμβαίνει στον τομέα εργασίας τους στο εργοστάσιο, το γραφείο ή τον παραγωγικό συνεταιρισμό δεν έχει ακόμα αφομοιωθεί από τους συντρόφους μας. Δεν έχουν ακόμα συνηθίσει στο γεγονός ότι η πλέον σίγουρη ένδειξη της καλής ή κακής δουλειάς τους είναι η αυξημένη ή μειωμένη παραγωγή, η συλλογή σποράς, φόρων κλπ. Υπάρχουν ακόμα πολλοί που σωστά διακηρύσσουν ότι η χώρα είναι δική τους, αλλά δεν αισθάνονται αντίστοιχα με το να ήταν καλοί σύζυγοι. Σε σχέση με αυτό, το Κόμμα μας είναι ακόμα πάρα πολύ πίσω, το κύριο τμήμα του έργου είναι ακόμα μπροστά μας. Είναι ένα από τα καθήκοντα του 2ου συνεδρίου του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων η απόδοση προσοχής σε αυτές τις δυσκολίες και η εύρεση των πλέον αποτελεσματικών και επιτυχών μεθόδων για την εξάλειψή τους.

Η κατάσταση στη γεωργία

Η μεγαλύτερη τροχοπέδη για την επιτάχυνση της σοσιαλιστικής μας ανάπτυξης είναι  η κατάσταση στη γεωργία. Πρέπει αμέσως να προσθέσω ότι η γεωργία μας, παρά την τρομακτική ζημιά που είχε από τον πόλεμο, έχει πέρσι φτάσει ουσιαστικά το παραγωγικό επίπεδο του τελευταίου προπολεμικού χρόνου και το έχει ξεπεράσει σε κάποιους τομείς. Η μέση παραγωγή σιταριού και σίκαλης ήταν πέρσι 9,2% παραπάνω από ό,τι στα 10 τελευταία προπολεμικά χρόνια.

Το γεγονός αυτό είναι το πλέον αξιοσημείωτο γιατί η παραγωγή που υπήρχε στα μεγάλα αγροκτήματα προπολεμικά, έδινε 15-25% παραπάνω αποδόσεις από ό,τι στα μικρά αγροκτήματα. Εξαιτίας αυτού, οι εχθροί μας υπολόγιζαν ότι μετά την αγροτική μεταρρύθμιση, θα έπαιρνε παραπάνω χρόνο για να φτάσουμε το προπολεμικό επίπεδο στη γεωργία. Όσον αφορά τα ζωντανά, ο αριθμός βοοειδών και χοίρων ξεπέρασε το προπολεμικό επίπεδο, αλλά ο αριθμός των αλόγων υπολείπεται ακόμα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι υπάρχει ξηρασία κάθε χρόνο μετά την Απελευθέρωση, η οποία ήταν έντονη ειδικά πέρσι. Τούτων δοθέντων, μπορεί να δηλωθεί ότι η εργαζόμενη αγροτιά μας, έχει, σε μεγάλο βαθμό, ανταποκριθεί στις προσδοκίες.

Σήμερα, ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό και η γεωργία, παρά τα επιτεύγματα, αρχίζει να καθίσταται εμπόδιο για όλη την σοσιαλιστική μας ανάπτυξη, γιατί η Ζήτηση αυξάνεται γρηγορότερα της αγροτικής παραγωγής. Πρέπει να αναφερθούμε με υπερηφάνεια στην αύξηση του βιοτικού μας επιπέδου και στο γεγονός ότι οι δουλευτάδες στις πόλεις και τα χωριά ζουν καλύτερα σήμερα, σιτίζονται και ντύνονται καλύτερα.

Αυτή η υγιής αύξηση στο βιοτικό επίπεδο θέτει ασύγκριτα υψηλότερες απαιτήσεις από τη γεωργία μας όσο ποτέ. Η ανεργία έπαψε να υπάρχει στη Λαϊκή Δημοκρατία και, όπως και πριν επισημάναμε, ο αριθμός των εργατών και των αγροτών έχει αυξηθεί κατά 600.000 σε 3,5 χρόνια. Όπως αναφέραμε πριν, το κονδύλι για μισθούς πέρσι μόνο αυξήθηκε κατά 3 δις φιορίνια, και ένα σημαντικό τμήμα του ποσού αυτού αφιερώθηκε στην αγορά τροφίμων και παρόμοιων αγαθών, κυρίως αγροτικής παραγωγής.

Αλλά όχι μόνο η πόλη ζει καλύτερα, μα και το χωριό. Η τρομερή φτώχεια που στραγγάλιζε το χωριό τον καιρό του Χόρτι έχει εξαλειφτεί. Το χωριό σήμερα έχει γίνει πλουσιότερο και καταναλώνει μεγαλύτερη αγροτική παραγωγή. Έτσι, χρειαζόμαστε πάρα πολύ περισσότερη αγροτική παραγωγή από όσο πριν. Η διαφορά προκύπτει μερικώς από τη μείωση των αγροτικών εξαγωγών, αλλά και αυτό, έχει τους περιορισμούς του, καθώς τα παραγόμενα αγαθά από εισαγόμενο βαμβάκι, μαλλί, δέρμα, καουτσούκ, μη σιδηρούχα μέταλλα κλπ έχουν μεγαλύτερη ζήτηση στα χωριά. Ως γνωστό, το χωριό δεν παράγει μόνο τρόφιμα αλλά και τμήμα βιομηχανικών πρώτων υλών.

Η εκπληκτικά αυξημένη ζήτηση επιτάσσει να παράγουμε πάρα πολύ περισσότερο από ό,τι τον καιρό του Χόρτι, να αυξήσουμε τη μέση σοδειά μας που είναι εξαιρετικά χαμηλή σε κάθε τομέα. Όταν, το φθινόπωρο τα μέλη του Ουγγρικού Κολχόζ από τη Σοβιετική Ουκρανία μας επισκέφτηκαν, μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις τους ήταν η χαμηλή απόδοση της γεωργίας μας. Η απόδοση μπορεί να αυξηθεί μόνο αν η Ουγγρική γεωργία περάσει στη σύγχρονη μεγάλης κλίμακας καλλιέργειας και στη χρήση μεγάλων αγροτικών μηχανημάτων. Η αγροτιά, επίσης, αρχίζει να αναγνωρίζει αυτό και να γιατί παίρνει το δρόμο των παραγωγικών συνεταιρισμών.

Σε σχέση με την εσωτερική μας κατάσταση, θέλω τέλος να σταθώ στην αριθμητική αλλαγή στις κοινωνικές τάξεις τα τελευταία χρόνια. Ο αριθμός των εργατών και υπαλλήλων είναι τώρα 1.750.000. Είναι χαρακτηριστικό της πορείας ανάπτυξης ότι η αύξηση είναι 223.000 συγκρινόμενη με πέρσι.

Από την έναρξη του 3ετούς μας Πλάνου τον Αύγουστο του 1947, ο αριθμός των εργατών και υπαλλήλων έχει αυξηθεί κατά 600.000, που είναι πάνω από 50%. Εντός 3 ετών έχουμε εξαλείψει πλήρως τους παλιούς καπιταλιστές από τη βιομηχανία, το χοντρικό εμπόριο και τις τράπεζες. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η εργατική τάξη δεν είναι πια το εκμεταλλευόμενο προλεταριάτο, γιατί δουλεύει στις επιχειρήσεις του ίδιου της του κράτους για αυτήν. Όλα αυτά τα πολιτικά και άλλα όρια με τα οποία η παλιά καπιταλιστική τάξη απέκλειε την εργατική τάξη από τη Δικαιοσύνη, την πολιτική εξουσία, τη διοίκηση, το στρατό και τα σχολεία έχουν πλέον σπάσει. Είναι πλέον η απελευθερωμένη εργατική τάξη.

Στη βιοτεχνία, όπου δεν είναι κρατικά ελεγχόμενη, υπάρχουν ακόμα 77.400 εργάτες. Είναι χαρακτηριστική η ταχεία μείωση σε αυτή την κατηγορία, αφού ο αριθμός τους ήταν 135.000 μόλις πέρσι. Μπορούμε αμέσως να προσθέσουμε ότι και αυτοί δεν είναι εκμεταλλευόμενοι με την παλιά έννοια, γιατί τα μέτρα της Λαϊκής Δημοκρατίας για την προστασία της εργασίας, περιόρισαν τις πιθανότητες εκμετάλλευσης.

Η ανάπτυξη στην αγροτιά φαίνεται από τους ακόλουθους αριθμούς: υπάρχουν πάνω από 1,1 εκ. αγροκτήματα στους καταλόγους των χωριών: από αυτά, 200.000 ιδιοκτήτες δεν απασχολούνται στη γεωργία επαγγελματικά και  63.000 είναι κουλάκοι. Αν συγκρίνουμε τα νούμερα της απογραφής του 1941 με αυτά εκείνης του 1949, τότε θα έχουμε την ακόλουθη εικόνα των αλλαγών. Το ποσοστό των πλήρως άκληρων, που ζουν από μισθωτή εργασία- μεροκαματιάρηδες, μόνιμη εργάτες και αγροτικοί υπάλληλοι- ήταν 45,9% του συνολικού αγροτικού πληθυσμού, σχεδόν το μισό. Αυτό έπεσε σε 17,1% το 1949. Τα κτήματα μεταξύ 1,4 και 35 εκταρίων αριθμούσαν το 47%, το 1941, και το 78,6% το 1949 ως αποτέλεσμα της αγροτικής μεταρρύθμισης.

Ούτε η αγροτιά είναι η παλιά πλέον. Η Λαϊκή Δημοκρατία έθεσε τέρμα σε πολλές μορφές καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που έγδερνε τους αγρότες. Η τοκογλυφία και εκατοντάδες άλλες μορφές γδαρσίματος έχουν σταματήσει. Όλες οι καριέρες από όπου παλιότερα αποκλειόταν από την άρχουσα τάξη, είναι πλέον ανοιχτές στην εργαζόμενη αγροτιά. Το Κράτος της Λαϊκής Δημοκρατίας επίσης τους υποστηρίζει με κάθε μέσο.

Η πιο σημαντική αλλαγή στη ζωή του χωριού αφότου τα μεγάλα κτήματα διανεμήθηκαν είναι ότι στη γεωργία, επίσης, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού έχει αρχίσει. Στη γεωργία, ο κοινωνικοποιημένος τομέας ήδη αγκαλιάζει πάνω από 250.000 εργαζόμενους και ο αριθμός αυτός ταχύτατα αυξάνεται.

Αξίζει να προσέξουμε λεπτομερώς την ανάπτυξη του αγροτικού προλεταριάτου και τους κουλάκους τα 2 τελευταία χρόνια. Το μισό του αγροτικού προλεταριάτου έχει βρει απασχόληση στα κρατικά αγροκτήματα, τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς, ή έχει ενταχθεί στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς τα 2 τελευταία χρόνια. Πάνω από ¼, περίπου 90.000, πήγαν στη βιομηχανία, τα ορυχεία και τις κατασκευές. Ο αριθμός των εργατών που δουλεύουν εκτός κοινωνικοποιημένου τομέα είναι, σήμερα, μόλις πάνω από 60.000.

Δύο χρόνια πριν, ο αριθμός των κουλάκων ήταν 63.000: αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει μόνο όσους είχαν πάνω από 35 εκτάρια γης ή πλήρωναν φόρους για πάνω από 350 χρυσές κορώνες. Κατείχαν περίπου 2,8 εκ. εκτάρια γης, από τα οποία, μετά την 1η Ιούλη 1949 προσφέρθηκαν να πουλήσουν 927.500 εκτάρια στο κράτος. 476.000 εκτάρια από αυτά πάρθηκαν από 17.000 κουλάκους. Στην αρχή της χρονιάς, περίπου 13% της καλλιεργήσιμης γης ήταν στα χέρια των κουλάκων. Αυτό το 13% αντιστοιχεί στο 15% της συλλογικής σοδειάς δημητριακών. Αυτά τα νούμερα δείχνουν ότι τα μέτρα που στοχεύουν στον περιορισμό των κουλάκων είχε αποτελέσματα, ότι ο κουλάκος δεν είναι πια ο ίδιος: έχει περάσει στην άμυνα.

Η ισχύς των κουλάκων είναι σημαντικά μεγαλύτερη από ό,τι φαίνεται στα νούμερα αυτά. Οι σχετικές με τους κουλάκους στατιστικές, δεν δείχνουν τους κουλάκους που έχουν 21-35 εκτάρια γης και ταυτόχρονα ένα πανδοχείο, ένα μαγαζί, μια θεριζοαλωνιστική μηχανή, τρακτέρ, ή άλλες επιχειρήσεις, όσους κερδοσκοπούν ή εμπορεύονται. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες αυτών και, μαζί με τους κουλάκους που αναφέρονται στις στατιστικές, σίγουρα πάνω από 100.000 οικογένειες.

Είναι προφανές ότι η οικονομική ισχύς και, μπορούμε άμεσα να προσθέσουμε, η πολιτική επιρροή στους κουλάκους, είναι κατά πολύ μεγαλύτερη ακόμα και σήμερα από όσο μπορούσαμε να υποθέσουμε από τον αριθμό τους και την έκταση της καλλιεργήσιμης γης που κατέχουν. Όσον αφορά τα εναπομείναντα καπιταλιστικά στοιχεία, αυτό που είπε ο Λένιν ισχύει και για εμάς: «Η τάξη των εκμεταλλευτών, των κτηματιών και των καπιταλιστών δεν έχει εξαφανιστεί και δεν θα μπορούσε ξαφνικά να εξαφανιστεί υπό τη δικτατορία του προλεταριάτου. Οι εκμεταλλευτές έχουν ηττηθεί, αλλά δεν έχουν εκμηδενιστεί, η διεθνής τους βάση παραμένει, το διεθνές κεφάλαιο παραμένει επίσης, του οποίου αποτελούν επίσης τμήμα. Ένα σημαντικό τμήμα των μέσων παραγωγής παραμένει στα χέρια τους, έχουν κρατήσει τα χρήματά τους και έχουν κρατήσει όλες τις ισχυρές κοινωνικές τους επαφές. Η ισχύς της αντίστασής τους, εξαιτίας των συνεπειών της ήττας τους, αυξάνεται εκατονταπλάσια. Η εμπειρία τους στην κρατική, στρατιωτική και οικονομική διοίκηση τους εξασφαλίζει μια μεγάλη παντοδυναμία, τόση που η σημασία τους είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από όση οι σχετικοί αριθμοί τους εντός του συνόλου του πληθυσμού δείχνουν. Η ταξική πάλη των ηττημένων εκμεταλλευτών ενάντια στη νικηφόρα πρωτοπορία των εκμεταλλευομένων, το προλεταριάτο, καθίσταται κατά πολύ οξύτερη».

Δεν υπάρχουν στατιστικές σχετικά με τα υπολείμματα των καπιταλιστικών τάξεων, αλλά ακόμα εκπροσωπούνται ευρέως μεταξύ των μεσαίων στελεχών του κρατικού μηχανισμού, μεταξύ των υπαλλήλων των επαρχιακών επιχειρήσεων, και, τέλος, μεταξύ του μηχανισμού των τοπικών συμβουλίων. Υποστηρίζονται από ένα τμήμα των λειτουργών του Κλήρου, ειδικά στην Καθολική Εκκλησία. Αυτά τα στοιχεία άμεσα προχωρούν σε δράσει όταν η επαγρύπνηση έναντί τους χαλαρώνει και έχουν προκαλέσει, πάνω  από μια φορές, σημαντική ζημιά στη Λαϊκή μας Δημοκρατία. Επομένως, η επαγρύπνηση πρέπει να αυξηθεί και ο πόλεμος ενάντια σε κάθε υπόλειμμα της καπιταλιστικής τάξης πρέπει αδιάλειπτα να συνεχιστεί.

H ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ & Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Η επιρροή της ανάπτυξης και τα επιτεύγματα του Κόμματός μας αντανακλάται σε κάθε επίτευγμα και επιτυχία της Λαϊκής μας Δημοκρατίας. Τα δύο αυτά είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα. Ό,τι έχουμε πετύχει: η οικονομική και κοινωνική ανύψωση της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας, οι επιτυχίες της στον τομέα του πολιτισμού, η ένταξή της στην σεβαστή οικογένεια των ελεύθερων εθνών, οφείλονται, πρώτα από όλα, στην καλή δουλειά του μεγάλου μας Κόμματος, στην καλή δουλειά του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων.

Έχουμε κατά το παρελθόν, όπως και επί του παρόντος, κάνει ευρεία χρήση του όπλου της Κομμουνιστικής κριτικής και αυτοκριτικής, Ασπαζόμενοι τα διδάγματα των μεγάλων μας δασκάλων, Λένιν και Στάλιν, καθώς και ευρισκόμενοι στη βάση της πρακτικής και της θεωρίας του προτύπου μας, του Μπολσεβικικού Κόμματος, γνωρίζουμε ότι η ειλικρινής και χωρίς ωραιοποιήσεις αποκάλυψη των λαθών και των δυσκολιών είναι η απαραίτητη προϋπόθεση και παράγοντας για την υγιή ανάπτυξη του Κόμματός μας. Αυτό θα ισχύει και για το μέλλον. Να γιατί χρησιμοποιήσαμε την κριτική και την αυτοκριτική, και να γιατί τις χρησιμοποιούμε και σε αυτό το Συνέδριο. Αλλά όταν βάζουμε σε μια ζυγαριά τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, είμαστε σε θέση να πούμε, χωρίς να υπερβάλλουμε ή να καυχιόμαστε, ότι το Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων δεν έχει κάνει κακή δουλειά.

Μπορεί να ειπωθεί ότι σε γενικές γραμμές το Κόμμα μας, ως τώρα, έχει εκπληρώσει εκείνες τις προσδοκίες που οι εργαζόμενοι είχαν για αυτό και ήταν σε θέση να υλοποιήσει τα καθήκοντα με τα οποία η ιστορία μας έφερε αντιμέτωπους. Οι εργαζόμενοί μας, επίσης, έχουν αναγνωρίσει το γεγονός ότι για την επίτευξη αυτών των αποτελεσμάτων, η μερίδα του λέοντος ανήκει στο Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων. Ως σήμερα, αυτή η αναγνώριση είναι ήδη ο κοινός θησαυρός του Ουγγρικού λαού και η γνώση του γεγονότος αυτού και η αναγνώρισή του, αντανακλάται στην αγάπη, το σεβασμό και την τιμή που συνολικά ο λαός αποδίδει στο κόμμα μας.

Η σοσιαλιστική ανάπτυξη και άνοδος της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας κάνουν γρήγορα, μεγάλα βήματα, ειδικά μετά τον Ιούνη του 1948, όταν η ενότητα της εργατικής τάξης επιτεύχθηκε οργανωτικά, και με τη δημιουργία του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων, οι εργαζόμενοι μπορούσαν να συμπαραταχθούν με ένα, ισχυρό πολιτικό κόμμα. Χαρακτηρίζαμε το 1ο συνέδριο του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων ως μια δυνατή αρχή. Κοιτώντας πίσω σε εκείνες τις ημέρες, μπορεί να ειπωθεί ότι όλα αυτά δεν ήταν μια υπερβολή. Όλες οι ελπίδες που είχαμε εναποθέσει στη συνένωση έχουν πλήρως γίνει πράξει. Σε αυτό το σημείο, επίσης, πρέπει να αποδώσουμε τιμές σε όλα αυτά τα δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και στελέχη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που, την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1948, πέρασαν με ενθουσιασμό και πεποίθηση κάτω από τις νικηφόρες σημαίες των Λένιν και Στάλιν, και έτσι τους αξίζουν μεγάλες τιμές για την επίτευξη της οργανωτικής ενότητας της εργατικής τάξης.

Την άνοιξη του 1948, αποδείχτηκε πως όταν η καθοριστική ώρα είχε φτάσει, όταν η πορεία μας είχε φέρει την οργανωτική εφαρμογή της ενότητας της εργατικής τάξης στην ημερήσια διάταξη, ο υγιής πυρήνας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στάθηκε στο ύψος των ιστορικών καθηκόντων και ήταν σε θέση να δράσει σωστά. Το γεγονός ότι από τότε ήρθε στο φως ότι ένα τμήμα των ηγετών τους ήταν στην υπηρεσία του εχθρού, δεν αφαιρεί καμιά τιμή από αυτές τις μάζες των Σοσιαλδημοκρατών. Το μεγαλύτερο μέρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, εκείνους τους καθοριστικούς μήνες, αποδείχτηκαν αφοσιωμένοι γιοί της τάξης τους και του λαού τους, και σφράγιζαν αυτή την αφοσίωση με την ειλικρινή και τίμια ενότητα με τους κομμουνιστές. Όλες οι επιτυχίες και τα επιτεύγματα αυτών των 2,5 χρόνων που πέρασαν από τότε αποδεικνύουν ότι αυτή η συγχώνευση ήταν σωστή και υγιής, αξιοποίησαν νέες πηγές ισχύος και έδωσαν περαιτέρω σθένος στην Ουγγρική σοσιαλιστική ανάπτυξη. Ο καρπός της συγχώνευσης αυτής είναι το ενιαίο, αδιάσπαστο και μεγάλο μας κόμμα, το Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων, που παλεύει υπό τις σημαίες των Λένιν και Στάλιν και έμπυρο με κομμουνιστικό πνεύμα.

Προβλήματα Μελών

Ανακαλύψαμε αμέσως μετά τη συνένωση ότι υπήρχε κάτι το άσχημο με την κοινωνική σύνθεση των στελεχών και των μελών του Κόμματος. Αυτή ήταν μια οργανική συνέπεια της πολιτικής κατάστασης που προηγήθηκε της συνένωσης. Μέχρι την άνοιξη του 1948., μια από τις πιο βλαβερές συνέπειες του ανταγωνισμού με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα ήταν ότι το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν υποχρεωμένο να χειρίζεται το θέμα της ένταξης σε αυτό σχετικά χαλαρά. Εξαιτίας αυτού, ανεπιθύμητα στοιχεία μπορούσαν να μπουν στις τάξεις τους, και ακόμα και ο εχθρός ήταν σε θέση να γίνει δεκτός. Αυτό ίσχυε ακόμα περισσότερο στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, μεταξύ των μελών του οποίου υπήρχαν, πέραν των συνηθισμένων σοσιαλιστών εργατών, μεγάλος αριθμός μικροαστικών, μη σοσιαλιστικών στοιχείων. Υπήρχαν χιλιάδες που είχαν ενταχθεί στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα γιατί προσέφερε άνετη και καλή κάλυψη για τον πόλεμο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα και, επιπροσθέτως, ενάντια στη Λαϊκή Δημοκρατία. Μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων είχαν ήδη μείνει πίσω τον καιρό της συνένωσης. Για την εξάλειψη αυτού του ανεπιθύμητου φαινομένου αποφασίσαμε τον ενδελεχή έλεγχο των μελών. Αυτός ο έλεγχος που διεξήγε το κόμμα μας μετά από κατάλληλη προετοιμασία, το 1ο μισό του 1949 επεκτάθηκε σε πάνω από 1 εκ. μέλη. Εξ αυτών, αποκλείσαμε 190.407 μέλη και αναγάγαμε άλλα 125,672 δόκιμα μέλη σε τακτικά. Εξάλλου, υπήρξαν πολλές δεκάδες χιλιάδες μελών που δεν προσήλθαν για έλεγχο γιατί είχαν ένοχη συνείδηση. Είχαν συμβεί περιστατικά, επίσης, όπου ο εχθρός που συνειδητά είχε μπει στο Κόμμα μας, προκειμένου να μειώσει τα μέλη, δεν περιλάμβανε στον έλεγχο απλά μέλη και έτσι τα άφηνε μηχανικά έξω από το κόμμα. Τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν μαζικά στην επαρχία του Somogy και σε άλλα μέρη επίσης, ειδικά στις αγροτικές περιοχές.

Αυτός ο έλεγχος των Μελών ήταν ένα δύσκολο και κοπιαστικό καθήκον. Απασχόλησε δεκάδες χιλιάδες των καλύτερών μας κομματικών δυνάμεων για μήνες, αλλά, τελικά, άξιζε τον κόπο. Παρότι εκείνο τον καιρό δεν είχαν αποκαλυφτεί ούτε η κλίκα του Ράικ ούτε η ομάδα εκείνη των προδοτών σοσιαλδημοκρατικών ηγετών, το κόμμα μας, ως αποτέλεσμα της απογραφής των μελών, ενισχύθηκε σημαντικά, έγινε περισσότερο ενωμένο και η αριθμητική αναλογία και το βάρος των βιομηχανικών εργατών σε αυτό, αυξήθηκε.

Κατά την περίοδο της απογραφής σταματήσαμε την ένταξη, και μετά, θέσαμε αυστηρά μέτρα σε εφαρμογή με σκοπό την κατάλληλη ρύθμιση της υγιούς ανάπτυξης του κόμματός μας, και θέσαμε ένα εμπόδιο στην επανένταξη ανεπιθύμητων στοιχείων. Τα μέτρα από μόνα τους ήταν σωστά, αλλά η ερμηνεία τους από μερικές νέες και χωρίς εμπειρία κομματικές οργανώσεις έτεινε να θολώσουν το ζήτημα της υγιούς ανάπτυξης του κόμματος, και συχνά οδηγούσαν σε μια μηχανική εφαρμογή των μέτρων που έγιναν έτσι εμπόδιο στην εισδοχή νέων μελών και για την περαιτέρω υγιή ανάπτυξη.

Τα λάθη που έγιναν σχετικά με την ένταξη νέων μελών είχαν ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα ειδικά στα χωριά. Είναι μια παράπλευρη συνέπεια της σοσιαλιστικής μας ανάπτυξης το ότι ένα σημαντικό τμήμα των κομμουνιστών προερχόμενα από τη φτωχή αγροτιά έγιναν βιομηχανικοί εργάτες, ή εντάχθηκαν στο σοσιαλιστικό τομέα της γεωργίας, στους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς, στα κρατικά αγροκτήματα ή στις ομάδες των παραγωγών. Πάνω από 40.000 κομματικά τακτικά και δόκιμα μέλη, για παράδειγμα, μπήκαν στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς. Οι κομματικές οργανώσεις στο σοσιαλιστικό τομέα χωρίστηκαν από τις εδαφικές κομματικές οργανώσεις των χωριών και συχνά άφηναν τα χωριά γιατί η έδρα των μηχανοτρακτερικών σταθμών, των κρατικών αγροκτημάτων ή των συνεταιρισμών ήταν συχνά εκτός αυτών. Γι’ αυτό το λόγο, η πρώην ενωμένη οργάνωση του χωριού χωρίστηκε σε 2, 3 ή ακόμα και 4 οργανώσεις, σε εκατοντάδες και εκατοντάδες χωριά, στις οποίες κάποιες φορές προστίθονταν και η οργάνωση μερικών νέων εργοστασίων.

Η ενοποίηση αυτών των διαφορετικών οργανώσεων είναι ένα νέο καθήκον το οποίο δεν ήμασταν σε θέση να φέρουμε εις πέρας και επομένως αυτή η εξέλιξη προκάλεσε σοβαρή προσωρινή μείωση του αριθμού των κομματικών μας οργανώσεων του χωριού. Προκειμένου να δείξουμε στην πράξη πώς αυτό φαίνεται, θα αναφέρουμε ένα αλλά τυπικό παράδειγμα: την ανάπτυξη της κομματικής οργάνωσης του χωριού Fulopszallas. Μετά την ανακαταγραφή, 235 τακτικά και δόκιμα μέλη έμειναν στις κομματικές οργανώσεις. Από αυτά, 80 έφυγαν για τις οργανώσεις του τοπικού συνεταιρισμού και του τοπικού κρατικού αγροκτήματος, 82 άφησαν το χωριό για δουλειά αλλού, 3 πέθαναν και 1 διαγράφτηκε μετά την ανακαταγραφή. Η συνολική απώλεια επομένως ήταν 166. 69 παλιά κομματικά μέλη είχαν φύγει. Σε αυτό τον αριθμό 5 μέλη ήρθαν από άλλες κομματικές οργανώσεις μετά το 1945, 30 είχαν γίνει δεκτά εκεί, και έτσι η κομματική οργάνωση επί του παρόντος έχει 104 μέλη.

Στην περίπτωση της ένταξης νέων μελών, ήταν προφανές ότι σε όλη τη χώρα οι κομματικές μας οργανώσεις δεν ήθελαν να δεχτούν ως μέλη αγρότες που καλλιεργούσαν ατομικά τη γη τους. Μετά την έναρξη της οικοδόμησης του σοσιαλιστικού τομέα στα χωριά μας η άποψη που κυριάρχησε σε όλες μας τις οργανώσεις ήταν ότι όλη μας η προσοχή έπρεπε να επικεντρωθεί στο σοσιαλιστικό τομέα. Αυτό προκάλεσε αργότερα την τάση να μη γίνεται ούτε προσπάθεια να εντάξουν στο κόμμα εκείνους τους μεσαίους αγρότες που υποστήριζαν σε κάθε ζήτημα τη Λαϊκή Δημοκρατία, που ήταν πρωτοπόροι στην παραγωγή, τη σύναψη συμβάσεων και την παράδοση σοδιάς και δεν αντιτίθονταν στο κίνημα των παραγωγικών συνεταιρισμών. Είμαστε σφόδρα αντίθετοι σε αυτή τη στάση που μας προκάλεσε σοβαρή ζημιά και που αναμφίβολα μείωσε την ανάπτυξη των συνεταιρισμών στα χωριά. Η εύρεση μιας σωστής λύσης στο πρόβλημα είναι ένα από τα μελλοντικά μας καθήκοντα για το χωριό.

Κομματική Εκπαίδευση

Πέραν της βελτίωσης της κομματικής κοινωνικής σύνθεσης, υπάρχει και το γεγονός ότι η συνένωση καθιστούσε όλο και πιο επιτακτική την άνοδο του ιδεολογικού επιπέδου του κόμματος. Αυτή η δουλειά δεν ήταν μόνο υποχρεωτικά απαραίτητη γιατί το θεωρητικό επίπεδο των παλιών μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν επίσης χαμηλό, μερικώς ως συνέπεια της 25χρονης καταστολής από το καθεστώς του Χόρτι, αλλά και γιατί ήταν απαραίτητο να δώσουμε την ευκαιρία στους Σοσιαλδημοκράτες να εξοικειωθούν με τα διδάγματα των Λένιν και Στάλιν όσο πιο γρήγορα και σε βάθος γινόταν. Τη σχολική χρονιά 1948-49, τα διπλάσια μέλη σε σχέση με την προηγούμενη πήγαν σε κομματικές σχολές και απογευματινές τάξεις. Από τότε, το προπαγανδιστικό μας έργο έχει επεκταθεί χρόνο με το χρόνο, όχι μόνο σε ποσότητα αλλά και σε ποιότητα και επίπεδο. Επί του παρόντος 300.000 μέλη μας, το 1/3 των μελών μας, παρακολουθεί απογευματινά τμήματα.

Το κομματικό σχολικό μας σύστημα, όπου 29.000 συντρόφων μας συμμετέχουν ετησίως, έχει αναπτυχθεί κι αυτό γρήγορα. Ιδρύσαμε ετήσιας και 2ετούς διάρκειας κομματικά σχολεία όπου 260 άνθρωποι μελετούν. Φέτος 2.000 μελών θα τελειώσουν τις 3μηνιαίες και 5μηνες κομματικές σχολες. Πάνω από 5.000 μέλη σταθερά συμμετέχουν στις κομματικές σχολές.

Το κομματικό θεωρητικό περιοδικό, Tarsadalmi Szemle (Κοινωνική Έρευνα) έχει τιράζ 44.000 έντυπα, το Partepites (Οικοδομώντας το Κόμμα) 176.000 και το Nepnevelo (Λαϊκός Εκπαιδευτής) 246.000. Εκδώσαμε 2 τόμους με Διαλεχτά Έργα των Μαρξ και Ένγκελς, άλλους 2 με διαλεχτά έργα του Λένιν και τον 1ο τόμο της Ουγγρικής Έκδοσης των Άπαντων του Λένιν, καθένα σε 100.000 αντίτυπα, και 6 τόμους διαλεχτά έργα του συντρόφου Στάλιν: έτσι, πάνω από 3 εκ. αντίτυπα των βιβλίων του σ. Στάλιν κυκλοφορούν πια στα Ουγγρικά.

Προκειμένου να επεκτείνουμε τη διδασκαλία του Μαρξισμού-Λενινισμού, την εισάγαμε στα κρατικά πανεπιστήμια και λύκεια. Τα ως τώρα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μαθητές λυκείου έχουν καλή στάση έναντί της και έχουν καλά αποτελέσματα.

Ως αποτέλεσμα αυτού του κολοσσιαίου πολιτικο-εκπαιδευτικού έργου, το ιδεολογικό επίπεδο του κόμματός μας έχει σημαντικά βελτιωθεί. Συνεπεία τούτου, χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες κομματικών στελεχών και ηγετών του κράτους και της οικονομικής ζωής έχουν αναδειχθεί, στις πλάτες των οποίων βασίζεται η οικοδόμηση σοσιαλισμού στη χώρα, και τα οποία, χωρίς την απόκτηση της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας και των διδαγμάτων του Στάλιν, δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτό το νέο καθήκον που τους ανατέθηκε. Όταν σημειώνουμε όλα αυτά τα επιτεύγματα, πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι έχουν προκύψει πλήθος από σοβαρά σφάλματα, ενάντια στα οποία η ηγεσία του κόμματός μας πρέπει να πάρει θέση με ξεχωριστή απόφαση. Η κομματική εκπαίδευση συχνά έτεινε κυρίως στην ποσότητα, στους μεγάλους αριθμούς, παρά στην ποιότητα. Πάνω από μια φορά η θεωρία των κομματικών μας σχολών διδασκόταν αποσπασμένη από την πράξη και με αφηρημένο τρόπο.

Η γενική προπαγάνδα ή οργάνωση αντικαθιστούσε τη ζύμωση και τη συζήτηση των σύγχρονων προβλημάτων με τη χρήση λαϊκών, ευνόητων επιχειρημάτων, δηλαδή, τη χρήση επιχειρημάτων που ανταποκρίνονται στις τοπικές περιστάσεις.

Αυτό το λάθος συνδέεται με το γεγονός ότι ένα σημαντικό κομμάτι των κομματικών μας στελεχών δεν είναι εξοικειωμένο με συγκεκριμένα προβλήματα, είτε του πολιτισμού είτε της οικονομίας μας, είτε τοπικά είτε γενικά της χώρας μας. Δεν ξέρουν και δεν μελετούν τις σημαντικότερες αποφάσεις του κόμματος και του υπουργικού συμβουλίου, ούτε αυτές που δημοσιεύονται στον ημερήσιο Τύπο. Να γιατί η δουλειά τους δεν επικεντρώνεται γύρω από τη συγκεκριμένη και τοπική εφαρμογή αυτών των αποφάσεων, αλλά γύρω από την αφηρημένη προπαγάνδα και ζύμωση και οργανωτική δουλειά «που μπορεί να εφαρμοστεί παντού και πάντοτε».

Στην πράξη αυτό έχει ως αποτέλεσμα, π.χ., οι προπαγανδιστές μας να ξέρουν πολύ καλά ό,τι η θεωρία διδάσκει για την κομμουνιστική αγροτική πολιτική, αλλά δεν ξέρουν τη διαφορά μεταξύ του 1ου και του 3ου τύπου ομάδων παραγωγικών συνεταιρισμών, την πολιτική σημασία της διαφοράς και τα αριθμητικά μεγέθη της ανάπτυξης των ομάδων παραγωγικών συνεταιρισμών. Οι σύντροφοί μας που επισκέπτονται περιοχές εξόρυξης δεν ξέρουν και δεν έχουν μελετήσει την απόφαση του κόμματος και του Υπουργικού συμβουλίου για το πρόβλημα του χάλυβα. Προκειμένου τα στελέχη μας να είναι σε θέση να κάνουν τη δουλειά τους καλά πρέπει να έχουν πάντα στη διάθεσή τους, πέρα από γενικές θεωρητικές γνώσεις, μια συγκεκριμένη μίνιμουμ γνώση και πολυγνωσία αντίστοιχη με τα καθήκοντά τους σχετικά με τις αποφάσεις του κόμματος και της κυβέρνησης, προκειμένου να είναι σε θέση να τις εφαρμόσουν και να τις ελέγχουν στους αντίστοιχους τομείς. Λόγω της έλλειψης τέτοιας γνώσης, προσπαθούν να επικοινωνούν μόνο με τα ντόπια «εξειδικευμένα στελέχη» γιατί δεν θα ήταν σε θέση να απαντήσουν σε πρακτικά ερωτήματα των απλών εργοστασιακών εργατών.

Όταν το πρόβλημα της οικοδόμησης σοσιαλισμού στα χωριά προέκυψε στο κόμμα μας, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το ότι παντού, όλες οι οργανώσεις της επαρχίας και του χωριού δεν κατανοούσαν τη λενινιστική-σταλινική βασική αρχή της κομμουνιστικής αγροτικής πολιτικής, που απαιτεί να στηρίζουμε με όλη μας τη δύναμη τη φτωχή αγροτιά, να κάνουμε συμμάχους μας τους μεσαίους αγρότες, και να πολεμούμε αδυσώπητα τους κουλάκους.. Πολλές από τις κομματικές μας οργανώσεις δεν έκαναν κάτι τέτοιο, αλλά συχνά, το αντίθετο. Αντί να προσπαθούν να διασπάσουν τους μεσαίους αγρότες με τους κουλάκους, ή να τους αποσπάσουν από την επιρροή των τελευταίων, έθεταν τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της φτωχής και της μεσαίας αγροτιάς. Επέτρεπαν να εξαφανίζεται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των μεσαίων αγροτών και των κουλάκων. Συχνά εφάρμοζαν κομματικές ή κυβερνητικές αποφάσεις με τρόπο ώστε να εφαρμόζουν τμήμα των μέτρων εναντίον των κουλάκων στους μεσαίους αγρότες, και καμιά φορά ακόμα και στους φτωχούς αγρότες.

Αυτό, φυσικά, αδυνάτιζε την εργατοαγροτική συμμαχία, την ενότητα μεταξύ εργατών και εργαζόμενων αγροτών, και έκαναν τον πόλεμο εναντίον των κουλάκων πιο δύσκολο. Συνέβη συχνά να παραμελούν το καθήκον του κερδίσματος της φτωχής αγροτιάς, ισχυριζόμενες ότι είναι σε κάθε περίπτωση φυσικοί μας σύμμαχοι. Συχνά συναντήσαμε το γεγονός ότι αποτυγχάναμε να υλοποιήσουμε τα μέτρα εναντίον των κουλάκων χωρίς σταματημό και με συνέπεια. Όλα αυτά τα σφάλματα οδήγησαν στο να μην προκύψει ένα από τα προαπαιτούμενα για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στα χωριά και συγκεκριμένα, το πνεύμα της οξείας και αδυσώπητης μάχης εναντίον των κουλάκων. Η Κεντρική μας Επιτροπή, επομένως, ασχολήθηκε με αυτό το πρόβλημα, στη συνεδρίαση του Μάρτη του 1949, με αυτή τη βασική προϋπόθεση για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στο χωριό, και επέστησε την κομματική προσοχή στα λάθη της πολιτικής μας στα χωριά.

Όταν ο σοσιαλιστικός τομέας στα χωριά άρχισε να αναπτύσσεται, νέα προβλήματα προέκυψαν. Σημαντικό τμήμα των κομματικών οργανώσεων άρχισε να παραμελεί το τμήμα εκείνο της αγροτιάς που δεν δούλευε στο σοσιαλιστικό τομέα, ισχυριζόμενο ότι από εδώ και πέρα ο σοσιαλιστικός τομέας είναι ο σημαντικότερος. Έτσι, αποσπάστηκε η προσοχή τους από το 85-95%, των ατομικά εργαζόμενων αγροτών, που τελικά οδήγησε στο να μη διαδίδεται καμία κατάλληλη πληροφορία στους ατομικά εργαζόμενους αγρότες σχετικά με τα ζητήματα των παραγωγικών συνεταιρισμών. Όπως έχουμε προαναφέρει, παραμέλησαν να συμπεριλάβουν τους πολιτικά και οικονομικά εκπληκτικούς μεσαίους αγρότες στο κόμμα, παρότι η εμπειρία είχε αποδείξει ότι η μεγάλη μάζα τέτοιων μεσαίων αγροτών δίνει σημαντική βοήθεια στην οικοδόμηση του σοσιαλισμου.

Εσωκομματική Δημοκρατία

Υπό την επιρροή των επιτυχιών του Κόμματος και της Λαϊκής Δημοκρατίας, η Εσωκομματική Δημοκρατία άρχισε να εξαφανίζεται σε πολλές από τις οργανώσεις μας: αυτό είχε σχέση με το γεγονός ότι είχαμε νικήσει και εξαλείψει τον εχθρό ανοιχτά. Η επιτυχία αυτή πήγε έτσι στα κεφάλια συντρόφων μας: πίστεψαν πως αφού ο εχθρός δεν τολμά πια να πάρει θέση ανοιχτά και δημόσια, οι δημοκρατικές μέθοδοι, του να πείθουμε και του να ακούμε τις μάζες, ακόμα και τις κομματικές μας μάζες, πλέον δεν χρειάζονταν. Οι γραμματείς και οι ηγέτες μας συχνά δεν επεδείκνυαν προσοχή στις στοιχειώδεις αρχές της εσωκομματικής δημοκρατίας. Οι συνεδριάσεις των ολομελειών και των επιτροπών έγιναν σπανιότερες. Αυξανόμενος αριθμός ηγετών προερχόταν όχι από εκλεγμένα αλλά από διοριζόμενα μέλη. Αυτοί οι ηγέτες δεν έκαναν γνωστά στα μέλη σημαντικά προβλήματα και δεν ρώταγαν την άποψη των κομματικών μελών όταν λάμβαναν αποφάσεις.  Υφίσταντο όλο και λιγότερη κριτική και κατέπνιγαν τις νέες δυνάμεις όπως τη νεολαία και τις γυναίκες.

Η έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας και υγιούς εσωκομματικής ζωής και, συνδεδεμένο με αυτό, η καταστολή της υγιούς κομματικής κριτικής, συχνά προξενούσε πολλά φαινόμενα ενάντια στα οποία έπρεπε να είχαμε πάρει μέτρα. Τμήμα της ηγεσίας αξιοποίησε τη θέση της στο Κόμμα για θεσηθηρία, για συσσώρευση χρημάτων και εξασφάλιση χρηματικών προνομίων. Παραμέλησαν την κομματική δουλειά, που τη θεωρούσαν δευτερεύουσας σημασίας. Διαφθορά, χουλιγκανισμός, αριστοκρατία και γραφειοκρατία άρχισαν να διαδίδονται. Τα κομματικά αυτά μέλη που πήραν θέση ενάντια σ’ όλα αυτά, ή τα επεσήμαιναν, όλο και πιο πολύ υφίσταντο ποινές ή και αποβάλλονταν από το Κόμμα.

Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, η Κ.Ε. του Κόμματος αποκάλυψε τα σφάλματα αυτά στις 10 Φλεβάρη του 1950 και, για την εξάλειψή τους, αποφάσισε την επανεκλογή των ηγεσιών σε όλη τη χώρα. Ο στόχος της απόφασης αυτής ήταν η απομάκρυνση εκείνων των κομματικών μελών που δεν είχαν θέση στην ηγεσία, ώστε στη θέση τους να μπουν νέες, φρέσκιες και νεανικές δυνάμεις, ώστε να δώσουν ζωτικότητα στην εσωκομματική δημοκρατία και την κριτική.

Μπορέσαμε να πετύχουμε αυτό το στόχο σε σημαντικό βαθμό γιατί με την ενεργό συμμετοχή των μεγάλων μαζών των μελών του κόμματος, η ηγεσία και οι κομματικές επιτροπές επανεξελέγησαν σε όλους τους τομείς, όπου υπάρχουν μεγάλοι αριθμοί νέων φρέσκων δυνάμεων ικανών να αναπτυχθούν. 55,9% όλων των κομματικών ηγεσιών είναι νεοεκλεγμένες. Τμήμα της νέας ηγεσίας προήλθε από νέους και γυναίκες που αρίστευσαν στην καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια. Η ανανέωση του ηγετικού τομέα είχε καλή επιρροή, αισθητή σε όλη την κομματική δουλειά.

Η απόφαση της ΚΕ για την επανεκλογή της ηγεσίας έθεσε το στόχο της βελτίωσης της σύνθεσής της, ώστε η αναλογική εκπροσώπηση των μικροαστικών στοιχείων να μειωθεί. Το τμήμα αυτό της απόφασης δεν εκπληρώθηκε ικανοποιητικά. Το γεγονός ότι ξανά βρίσκουμε, τους τελευταίους μήνες, κατάπνιξη της εσωκομματικής δημοκρατίας και μα τυπική γραφειοκρατική σχέση με τα μέλη μπορεί μερικώς να αποδοθεί σε αυτό. Λίγες εβδομάδες πριν, στην επαρχία Borsod, για παράδειγμα, βρήκαμε ότι 360 αιτήσεις ένταξης στο Κόμμα, βρίσκονταν στα γραφεία της Περιφερειακής Κομματικής Επιτροπής, με κανέναν να μην ασχολείται με αυτές, επί μήνες. Στα γραφεία της Περιφερειακής Κομματικής Επιτροπής του Miskolc, η Επιτροπή Ελέγχου βρήκε εκατοντάδες μη ανοιγμένα γράμματα με παλιές ημερομηνίες.

Στην πόρτα πάνω από ενός από τα επαρχιακά κομματικά στελέχη μας έχει τοποθετηθεί η επιγραφή «Η είσοδος επιτρέπεται μόνο για επίσημες δουλειές». Η μάχη για την εξασφάλιση της εσωκομματικής δημοκρατίας και εναντίον της γραφειοκρατίας δεν είναι ένα πρόβλημα παρόμοιο με την υλοποίηση οποιουδήποτε άλλου συγκεκριμένου καθήκοντος, αλλά και ένα σταθερό οργανικό τμήμα της εσωκομματικής μας ζωής που έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα όταν το κόμμα ανοίγει τα φτερά του για την εκπλήρωση του δύσκολου καθήκοντος της οικοδόμησης σοσιαλισμού στη γεωργία και το χωριό επίσης.

Κομματική Δύναμη

Θα αναφέρω μερικά αριθμητικά δεδομένα για το Κόμμα μας. Στις 2 Γενάρη φέτος, κάναμε απογραφή, βάσει της οποίας, μπορούμε να αναφέρουμε ότι επί του παρόντος το Κόμμα μας έχει 13.751 τομείς, με 862.114 δόκιμα και τακτικά μέλη. Άλλα 20.000 τακτικά και δόκιμα μέλη πρέπει να προστεθούν για να συμπεριληφθούν όσοι μετακινούνται τώρα από τη μια οργάνωση στην άλλη. Συνολικά υπάρχουν πάνω από 880.000 δόκιμα και τακτικά μέλη στο Κόμμα μας. Από όσους καταγράφτηκαν στην απογραφή, 699.688 είναι τακτικά μέλη και 162.426 δόκιμα. Περίπου το 40% ζει στη Βουδαπέστη. Αυτό συμβαίνει γιατί το μισό των εργατών της Ουγγρικής βιομηχανίας βρίσκεται στη Βουδαπέση.

Η διάκριση των μελών ανάλογα το φύλο είναι 71,3% άντρες και 28,7% γυναίκες. Μεταξύ των δόκιμων μελών η αναλογία των γυναικών είναι κατά τι υψηλότερη, συγκεκριμένα 30,4% στην επαρχία και 37,8% στη Βουδαπέστη. Αυτό εκφράζει, ως ένα βαθμό, την τάση για ένταξη των εργαζόμενων γυναικών στο Κόμμα μας περισσότερο παρά ποτέ. Η διάκριση ανάλογα τις ηλικίες έχει ως εξής: 12,9%, ή 111.493 είναι κάτω των 24 ετών, 28,3% ή 243.644 μεταξύ 25-35, 37,2% μεταξύ 36-50 ετών και 21,6% ή 186.362 άνω των 50. Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι η νεολαία δεν εκπροσωπείται ακόμα επαρκώς στο κόμμα μας ως μέλη.

Η αναλογία μεταξύ των δόκιμων μελών, ωστόσο, δίνει μια εντελώς διαφορετική εικόνα. 32% των υποψηφίων μελών είναι κάτω των 24 ετών. Αυτή η αναλογία είναι σχεδόν 2,5 φορές παραπάνω από εκείνη στα τακτικά μέλη και δείχνει ότι μεταξύ των δόκιμων μελών, η νεολαία ήδη εκπροσωπείται κατάλληλα. Όσον αφορά την κοινωνική σύνθεση των μελών, 447.322 μέλη είναι εργατικής καταγωγής, αυτό αποτελεί το 51,9% των μελών μας. 242.177, η 28,1% των μελών μας, είναι εργαζόμενοι αγρότες, και 21.066, ή 2,4% είναι διανοούμενοι: το υπόλοιπο είναι υπάλληλοι άνθρωποι μικροαστικής καταγωγής κλπ.

Τα μέλη διακρίνονται ανάλογα με την αρχική τους απασχόληση ως εξής: εργάτες 56,9%,ή 490.046, εργαζόμενοι αγρότες 15,4% ή 132.187. Αυτές οι δύο κατηγορίες ανέρχονται στο 72,3%. Διανοούμενοι 4% και οι άλλοι είναι υπάλληλοι κ.ο.κ. Η τρέχουσα απασχόληση των μελών έχει ως εξής: βιομηχανικοί εργάτες 348.630 ή 40,5%, αγρότες 100.585 ή 11,7%, υπάλληλοι 226.760 ή 26,3% οι άλλοι είναι διανοούμενοι, νοικοκυρές, συνταξιούχοι, κλπ.

Είναι ενδιαφέρουσα η επισήμανση αυτών των αριθμών γιατί δείχνουν ότι υπάρχουν πάνω από 100.000 εργάτες και αγρότες στο Κόμμα μας που πήγαν στον κρατικό ή οικονομικό μηχανισμό μετά την Απελευθέρωση. Αυτός ο αριθμός είναι μια ένδειξη του τρόπου με τον οποίον οι εργαζόμενοι έχουν πάρει θέση στο Κράτος. Πρέπει να επισημάνουμε ότι  112.000, ή περίπου το 13,1% των μελών μας μεταξύ των υπαλλήλων, ήταν αρχικά εργοδότες, κάτι που σημαίνει μια συγκεκριμένη υπερεκπροσώπηση του στρώματος αυτού εντός του Κόμματος.

Ο αριθμός των μελών σε σχέση με την κατοικία είναι μεγαλύτερος, φυσικά, στη Βουδαπέση, όπου ανέρχεται στο 20,7%. Ο μικρότερος είναι στην επαρχία Bacs-Kiskiin, όπου είναι 3,8%. Κατά μέσο όρο, σε όλη τη χώρα, το 9,4% των κατοίκων της είναι στο Κόμμα.

Η αύξηση του αριθμού των μελών είναι μικρή. Το Κόμμα αυξήθηκε πέρσι κατά λίγο πάνω από 30.000 μέλη. Ο αριθμός αυτός δείχνει ότι οι κομματικές μας οργανώσεις εξακολουθούν να μη θεωρούν σημαντική την ένταξη νέων μελών. Επίσης δείχνει ότι πρέπει να διατηρούμε στην ατζέντα το ζήτημα της αύξησης της αποδοχής στο Κόμμα νεολαίας, γυναικών, εργατών στα ορυχεία και τις οικοδομές, αγροτών και τεχνικής ιντελιγκέντσιας, που αριστεύουν στη σοσιαλιστική παραγωγή.

Σχετικά με την ανάπτυξη του Κομματικού Τύπου, πρέπει να επισημάνω το γεγονός ότι η Szabad Nep διεξήγε επιτυχή καμπάνια αύξηση των συνδρομητών της επ’ ευκαιρία του 2ου Συνεδρίου. Εντός ενός μηνός, αποκτήσαμε πάνω από 280.000 νέους συνδρομητές και τώρα η Szabad Nep εκδίδεται σε 800.000 φύλλα τις καθημερινές. Ο συνολικός αριθμός των φύλλων του ημερήσιού μας Τύπου ανέρχεται σε 1.228.000.

Μαζικές Οργανώσεις

Αναφορικά με τον αριθμό των μελών των Μαζικών μας Οργανώσεων, η Ομοσπονδία Εργαζόμενης Νεολαίας που δημιουργήθηκε τον Ιούνη του 1950 έχει επί του παρόντος 620.000 μέλη. Υπάρχουν 19 συνδικάτα με 1.430.000 μέλη συνολικά, μη συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Ομοσπονδίας Εργαζόμενων Αγροτών και Εργαζόμενων στη Γεωργία, που έχει άλλους 300.000 μέλη εργάτες. Η Δημοκρατική Ομοσπονδία Ουγγαρέζων Γυναικών είχε στους καταλόγους της 647.000 μέλη το Δεκέμβρη του 1950. Τα μέλη της Ουγγρο-Σοβιετικής Εταιρίας είναι 798.000. Αυτή η οργάνωση 3πλασίασε τα μέλη της πέρσι. Η Εθνική Ομοσπονδία Εργαζόμενων Αγροτών και Εργαζόμενων στη Γεωργία έχει 766.000 μέλη.

Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι έχουμε μεγάλες μαζικές οργανώσεις που αγκαλιάζουν το σύνολο των εργαζομένων που έχουμε στη διάθεσή μας.

Θα ήθελα μόνο να αναφέρω εδώ το πρόβλημα της Ομοσπονδίας Εργαζόμενης Νεολαίας. Τα ¾ της χρονιάς που έχουν περάσει από τη δημιουργία της δεν είναι επαρκές χρονικό διάστημα για την εγγύηση ότι θα παίξει τον ίδιο ρόλο για το κόμμα μας που παίζει και το παράδειγμά της, η Κομσομόλ, στη Σοβιετική Ένωση.

Προκειμένου να πετύχουμε κάτι τέτοιο, δεν είναι αρκετό η Ομοσπονδία Εργαζόμενης Νεολαίας να γνωρίζει το ρόλο της, αλλά επίσης να αυξηθεί και η κατανόηση του ρόλου της εντός του Κόμματός μας πρέπει να αυξηθεί. Δεν έχουμε ακόμα μια παρόμοια με την Κομσομόλ νεολαιϊστικη οργάνωση και, σε σχέση μ’ αυτό, είμαστε πολύ πίσω από τις περισσότερες άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες. Δεν είναι μόνο καθήκον της Ομοσπονδίας Εργαζόμενης Νεολαίας, αλλά και των Κομματικών μας Οργανώσεων η εξάλειψη αυτού του μειονεκτήματος. Οι τελευταίοι 9 μήνες έχουν δείξει ότι οι κομματικές μας οργανώσεις δεν γνωρίζουν ακόμα την τρομακτική σημασία μιας νεολαιϊστικης οργάνωσης παρόμοιας με την Κομσομόλ και έτσι δεν υποστηρίζουν την Ομοσπονδία Εργαζόμενης Νεολαίας με αρκετή κατανόηση.

Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, πρέπει να αναφέρω το Ουγγρικό Κίνημα Ειρήνης, που έχει περίπου 27.000 επιτροπές ειρήνης στη χώρα. Η υπεράσπιση της Ειρήνης είναι το κεντρικό πρόβλημα τα επόμενα χρόνια και ένα εξαιρετικά σημαντικό και υπεύθυνο έργο αναμένει το Ουγγρικό Κίνημα Ειρήνης, το Ουγγρικό Τμήμα του Παγκοσμίου Κινήματος των Υπέρμαχων της Ειρήνης. Σε σχέση με τη συλλογή υπογραφών για τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης, μπορέσαμε να δούμε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα στο οποίο ο Ουγγρικός λαός έχει μια αδιάσπαστη ενότητα. Έτσι, ένα από τα σημαντικότερα καθήκοντα των κομματικών μας οργανώσεων τα επόμενα χρόνια θα είναι όπως και πριν: η υποστήριξη, η ενδυνάμωση και η ανάπτυξη του Κινήματος Ειρήνης.

Τα δεδομένα και οι αριθμοί που αναφέρθηκαν δείχνουν ότι το Κόμμα μας είναι μια οργάνωση των Ούγγρων Εργαζομένων που έχει υγιείς, βαθιές και ισχυρές ρίζες και ότι, μαζί με τις μαζικές οργανώσεις, αγκαλιάζει και καθοδηγεί όλο τον εργαζόμενο λαό.

ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Θα περάσω τώρα στα σημαντικότερα καθήκοντα που αντιμετωπίζει το Κόμμα μας. Στο επίκεντρο της δουλειάς μας στην οικονομική ζωή είναι η επιτυχής υλοποίηση του 5χρονου Πλάνου τα επόμενα χρόνια. Θα επισημάνω ακροθιγώς μόνο τα βασικά προβλήματα που σχετίζονται με την εφαρμογή του 5χρονου πλάνου γιατί λεπτομερέστερη συζήτηση είναι το αντικείμενο του 2ου σημείου της ημερήσιας διάταξης.

Το πρόβλημα που θα’ναι πιο δύσκολο να επιλυθεί στο νέο, αυξημένο 5ετές Πλάνο είναι το πρόβλημα του εργατικού δυναμικού. Η ένταξη 670-680.000 νέων εργατών και υπαλλήλων στην παραγωγή απαιτεί οργανωμένη πρόσληψη εργασίας. Πρέπει να αποκτήσουμε τη μεγάλη μάζα των νέων εξειδικευμένων εργατών ως αποτέλεσμα επανεκπαίδευσης, και σχεδιάζουμε να εντάξουμε τις γυναίκες στην παραγωγή σε μεγαλύτερο όσο ποτέ άλλοτε βαθμό. Εργάτες που απασχολούνται στη βιοτεχνική βιομηχανία θα πάνε στην εργοστασιακή βιομηχανία.

Τέλος, μπορούμε να προβλέψουμε ότι ο εκμηχανισμός της γεωργίας και της οικοδομικής βιομηχανίας θα αποδεσμεύσει μεγάλες ποσότητες εργατικών χεριών. Το σχέδιό μας λαμβάνει υπόψη μια περαιτέρω αύξηση της παραγωγικότητας. Όσο το δυνατό, εργασία με το κομμάτι, που ενθαρρύνει την παραγωγή, θα εισαχθεί σε κάθε τομέα. Η εκπαίδευση τεχνικών στελεχών θα διευρυνθεί με κάθε μέσο. Η υπεύθυνη ατομική ηγεσία θα αυξηθεί, η εργατική πειθαρχία και έλεγχος θα ενισχυθούν, και οι ευρύτερες μάζες των εργατών θα απασχολούνται στην άσκηση ελέγχου.

Καθήκοντα στη Γεωργία

Το 5χρονο Πλάνο περιλαμβάνει μια μεγαλύτερη αύξηση στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη γεωργία όσο ποτέ. Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του 5χρονου Πλάνου που πρέπει να επιλυθεί τα επόμενα λίγα χρόνια και από την κατάλληλη επίλυση του οποίου η περαιτέρω πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης εξαρτάται από πολλές πλευρές.

Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση; Η μεγάλη μάζα των εργαζόμενων αγροτών, εργαζόμενη σε πάνω από 1 εκ. αγροκτήματα, κατέχει γη αποτελούμενη από εκτάσεις 1,5-3 εκταρίων ή και ακόμα λιγότερο. Είναι αδύνατη, ή εξαιρετικά δαπανηρή, η καλλιέργεια τόσο μικρών εκτάσεων με σύγχρονα εργαλεία και μηχανήματα   μεγάλης κλίμακας εκτάσεων.  Τρακτέρ που προορίζονται για βαθύ όργωμα μετά δυσκολίας μπορούν να στρίψουν σε τετοιες στενές λωρίδες γης. Τα κομπάιν-αλωνιστικές μηχανές και άλλα σύγχρονα μηχανήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμα λιγότερο. Να γιατί, οι μηχανοτρακτερικοί μας σταθμοί, που προορίζονταν για βαθύ όργωμα, μπορούν να εκπληρώσουν αυτό το καθήκον σε ένα περιορισμένο βαθμό.

Η περαιτέρω ανάπτυξη της γεωργίας μας από τις παλιές μεθόδους έχει καταστεί δύσκολη λόγω της διπλής φύσης του ατομικά εργαζόμενου αγρότη. Σε γράμμα το 1919 προς τους Ούγγρους εργάτες, ο Λένιν εφιστούσε την προσοχή για αυτή την αμφισημία όταν έλεγε: «Ο αγρότης, ως δουλευτάρης, ελκύεται προς το σοσιαλισμό: προτιμά τη δικτατορία των εργατών από ό,τι εκείνη της αστικής τάξης. Ο αγρότης που πουλά τη σοδιά του ελκύεται προς την αστική τάξη, στο ελεύθερο εμπόριο, ή ακόμα πιο παλιά, στο «συνηθισμένο» καπιταλισμό, που υπάρχει από τους παλιούς καιρούς».

Αυτό ισχύει για εμάς, επίσης, όπου ξέρουμε από τη δική μας εμπειρία ότι ο αγρότης, ως εργαζόμενος, είναι ο σύμμαχος των βιομηχανικών εργατών, αλλά όταν εμφανίζεται στην αγορά ως παραγωγός αγαθών, ή ως πωλητής αγαθών, τότε είναι έμπορος. Το σύνθημα των εργαζόμενων αγροτών που εμφανίζονται στην αγορά είναι «Καθένας για το δικό του κέρδος».

Συνεπεία τούτου, δεν παράγει πάντα ό,τι η χώρα χρειάζεται, αλλά ό,τι πιστεύει αυτός πως θα του φέρει το μέγιστο κέρδος. Το ζήσαμε αυτό όταν, το 1947, παρήγαγαν τόσες λίγες ντομάτες, αλλά τόσα πολλά λάχανα, που οι τιμές αυτού του λαχανικού έπεσαν. Ως αποτέλεσμα, το 1949, υπήρχε έλλειψη τόσο λάχανου όσο και ντοματών. Το ίδιο συμβαίνει με τα κρεμμύδια για 2η χρονιά.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ιδιαίτερα αισθητό όταν, συνεπεία κακών σοδειών, υπάρχουν ελλείψεις παντού. Πέρσι στη χώρα μας, για παράδειγμα, εξαιτίας της φτωχής συγκομιδής τροφής ζώων, τιμές μαύρης αγοράς πληρώθηκαν για το καλαμπόκι και το κριθάρι, κι έτσι πολλοί αγρότες θεώρησαν συμφέρον όχι να δώσουν την τροφή για ζώα στα ζώα, αλλά να την πουλήσουν στη μαύρη αγορά, ή, με την ελπίδα της αύξησης των τιμών, να την συσσωρεύσουν. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην έλλειψη κρέατος, λίπους και γάλακτος στην αγορά. Δεν χρειάζεται εξήγηση για να δείξουμε πόσο τέτοιες καταστάσεις δημιουργούν προβλήματα στο σύστημα τροφοδοσίας και κάνουν την κατάσταση δύσκολη. Μεταξύ άλλων, βλάπτει και το διεθνές μας εμπόριο από το οποίο λαμβάνονται τόσο σημαντικές και απαραίτητες πρώτες ύλες για τους αγρότες, επίσης.

Ως κερασάκι στην τούρτα έρχεται και το έργο των κουλάκων, που ελέγχουν ακόμα το 13% της καλλιεργήσιμης γης, και που εκ φύσεως προσπαθούν να παρεμποδίζουν την υγιή ανάπτυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας. Συνειδητά, για πολιτικούς λόγους, παρακωλύουν την τροφοδοσία και την πορεία της συλλογής της σοδειάς. Την παρακωλύουν με δύο τρόπους. Από τη μια, προσπαθούν να δώσουν την ελάχιστη ποσότητα τροφής και βιομηχανικών πρώτων υλών στο κράτος. Από την άλλη, προσπαθούν να αγοράσουν και να συσσωρεύσουν τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα καταναλωτικών αγαθών, δημιουργώντας έτσι έλλειψη σε αυτά. Μπορούμε πράγματι να πούμε ότι αν η γεωργία μας είχε οργανωθεί σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς μεγάλης κλίμακας, μια ξηρασία, σαν της περσινής χρονιάς, δεν θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσει τέτοια μεγάλη δυστοκία στην τροφοδοσία.

Αλλά η ατομική παραγωγή που είναι χωρισμένη σε εκατομμύρια μικροσκοπικά αγροκτήματα, που είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με την κερδοσκοπία, αυξάνει τις δυσκολίες που προκαλούν οι άσχημες καιρικές συνθήκες και καθιστά εφικτό για τον εχθρό να κάνει δυσκολότερη την κατάσταση.

Ο Σοσιαλιστικός τομέας της γεωργίας

Σε αυτή την κατάσταση θέτουμε στην ημερήσια διάταξη την περαιτέρω αύξηση του σοσιαλιστικού τομέα στο χωριό.

Ξεκινήσαμε την οικοδόμηση σοσιαλισμού στη γεωργία με τη βοήθεια των κρατικών σταθμών αγροτικών μηχανημάτων, των κρατικών αγροκτημάτων και των παραγωγικών συνεταιρισμών.

Ο αριθμός των μηχανοτρακτερικών σταθμών είναι επί του παρόντος 361. Στο τέλος του 1950 υπήρχαν 6.895 τρακτέρ μεταξύ των μηχανών τους και ο αριθμός των εργατών ήταν 29.000. Η ανάπτυξη των σταθμών αγροτικών μηχανημάτων έχει, ως τώρα μόνο μερικώς εκπληρώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτούς. Υπάρχει ακόμα ένας τεράστιος αριθμός πραγμάτων που πρέπει να γίνουν για την αύξηση του πολιτικού επιπέδου, της εργατικής πειθαρχίας, της οργάνωσης, της εξοικονόμησης υλικών, της υπεύθυνης μονοπρόσωπης ηγεσίας κλπ. Πρέπει να επιλύσουμε τα προβλήματα αυτά γρήγορα ώστε οι κρατικοί σταθμοί αγροτικών μηχανημάτων να γίνουν οι κατάλληλοι μοχλοί για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στα χωριά, ειδικά τα χρόνια της μετάβασης.

Πέρσι, τα κρατικά αγροκτήματα αυξήθηκαν κατά 53% και η καλλιεργήσιμη γη τους είναι 800.000 εκτάρια.  Η κατάσταση στα κρατικά αγροκτήματα είναι παρόμοια με αυτή των μηχανοτρακτερικών σταθμών. Είναι γεμάτα παιδικές ασθένειες και μόνο αργά τα καταφέρνουν με τις αρχικές δυσκολίες. Η αδυναμία τους, όπως και για τους σταθμούς, είναι παρόμοια με ό,τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε κατά την αρχή της εθνικοποίησης της βιομηχανίας.

Χρειαζόμαστε ακόμα μεγάλες προσπάθειες ώστε τα κρατικά αγροκτήματα να υλοποιήσουν τις ελπίδες που υπήρχαν για αυτά. Πρέπει να είναι τα καλύτερα παραγωγικά πρότυπα της σοσιαλιστικής γεωργίας, που θα υποστηρίξουν τη γεωργία με βελτιωμένη σπορά και καθαρόαιμα ζώα, θα επιταχύνει την περαιτέρω ανάπτυξη της γεωργίας με πειραματισμούς, εγκλιματισμό και διάδοση νέων σπόρων και νέων μεθόδων παραγωγής. Τα κρατικά αγροκτήματα, όπως οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί, αν λειτουργήσουν καλά, μπορούν να δώσουν τρομακτική υποστήριξη, ειδικά κατά την περίοδο της μετάβασης, για την ενδυνάμωση και την άνθηση των νέων παραγωγικών συνεταιρισμών.

Το πρόβλημα των παραγωγικών συνεταιρισμών τέθηκε στην ημερήσια διάταξη από τη σοσιαλιστική μας ανάπτυξη, που απαιτεί απαραίτητα η παρούσα κατάσταση να σταματήσει το γρηγορότερο, στην οποία, με το ένα πόδι στεκόμαστε στο σοσιαλιστικό έδαφος, αναφορικά με τη βιομηχανία, ενώ με το άλλο πόδι, στο χωριό, παραμένουμε στα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ατομικά καλλιεργούμενα αγροτεμάχια. Αισθανόμαστε όλο και πιο πολύ τις προφανείς δυσκολίες της κατάστασης. Οι προσωρινές δυσκολίες στην τροφοδοσία συνδέονται, σε σημαντικό βαθμό, με αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό είναι φλέγον και, μπορώ να προσθέσω, ως ένα βαθμό ακόμα ταλανίζει την αγροτιά μας, και παρεμποδίζει την περαιτέρω ανάπτυξη της γεωργίας σε κάθε τομέα.

Μια παρόμοια κατάσταση είχε προκύψει στα τέλη της δεκαετίας του ’20 στη Σοβιετική Ένωση. Τότε, το 1928, ο σ. Στάιν είχε πει τα εξής:

 «Η Σοβιετική εξουσία και η σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν μπορεί επ’αόριστον ή για πολύ καιρό να στηρίζεται σε δύο διαφορετικές βάσεις: η μία, η βάση της πιο μεγάλης κλίμακας και συγκεντρωμένης σοσιαλιστικής βιομηχανίας και η άλλη, η πιο διεσπαρμένη και καθυστερημένη, μικρή εμπορευματική αγροτική καλλιέργεια. Βαθμιαία μα συστηματικά και επίμονα πρέπει να φέρουμε τη γεωργία σε μια νέα τεχνική βάση, στη βάση της μεγάλης κλίμακας παραγωγής, και να τη φέρουμε κοντά στη σοσιαλιστική βιομηχανία. Είτε θα είμαστε σε θέση να επιλύσουμε αυτό το πρόβλημα, και τότε η τελική νίκη του σοσιαλισμού στη χώρα μας θα εξασφαλιστεί, είτε θα το εγκαταλείψουμε, δεν θα εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον, και τότε η επιστροφή στον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη».

Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η οικοδόμηση σοσιαλισμού σε διεσπαρμένα χωριά, κατατεμαχισμένα σε πάνω από 1 εκ. αγροκτήματα, θα είναι ένα δυσκολότερο και πιο μακρόχρονο καθήκον από εκείνο που εκπληρώσαμε όταν εθνικοποιήσαμε και θέσαμε στη σοσιαλιστική οικοδόμηση μερικές εκατοντάδες ή, το πολύ, 2-3.000 μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις. Ένα όλο και πιο αυξανόμενο τμήμα της εργαζόμενης αγροτιάς καταλαβαίνει πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για μια περαιτέρω άνοδο του βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου. Βλέπει ότι αυτός είναι ο δρόμος που πήρε η αγροτιά στη Σοβιετική Ένωση με σταθερά αυξανόμενες επιτυχίες, και ότι η αγροτιά των Λαϊκών Δημοκρατιών, που ως τώρα δούλευαν ατομικά, βαδίζει, με ολοένα και πιο αυξημένους αριθμούς, σε αυτό το δρόμο.

Η ανάπτυξη της συνεταιριστικής καλλιέργειας

Πώς πάει η κατάσταση σε αυτό το θέμα στη χώρα μας;

Πέρσι, ο αριθμός των αγροτών που εντάχθηκαν σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς 2πλασιάστηκε και, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, 118.000 αγροτικές οικογένειες με πάνω από 160.000 μέλη καλλιεργούν σε 1,16 εκ. εκτάρια στις 20 Φλεβάρη. Πέραν αυτού, 559 επιτροπές προετοιμάζουν την ένταξη 11.000 οικογενειών με 84.000 εκτάρια καλλιεργήσιμης γης στα συνεταιριστικά αγροκτήματα.

Τα κρατικά και τα συνεταιριστικά αγροκτήματα, ο σοσιαλιστικός τομέας της γεωργίας, πλέον εκτείνονται στο 1/7 περίπου της καλλιεργήσιμης γης μας, και έχουμε αρχίσει μια ανανεωμένη, ταχύτατη ανάπτυξη τις τελευταίες εβδομάδες. Ένας απ’ τους λόγους για την τρέχουσα αύξηση στις παραγωγικές ομάδες και συνεταιρισμούς είναι ότι η αγροτιά αποφάσισε τώρα να ενταχθεί αφού είδες τα αποτελέσματα Νοέμβρη και Δεκέμβρη των παλαιότερων συνεταιρισμών, που την έπεισαν για την μεγάλη ανωτερότητα της συνεταιριστικής παραγωγής. Το ίδιο δείχνουν και οι αυξανόμενα μεγάλοι αριθμοί των μεσαίων αγροτών που εντάσσονται στους συνεταιρισμούς.

Συνεπεία της ταχύτατης ανάπτυξης του συνεταιριστικού κινήματος, αυξάνεται ο αριθμός των χωριών όπου η πλειοψηφία του αγροτικού πληθυσμού ήδη δουλεύει σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς ή σε κρατικά αγροκτήματα. Μπροστάρης στέκεται η πόλη του Turkeve, όπου από τις 3.200 αγροτικές οικογένειες, οι 3.177 είναι μέλη του συνεταιρισμού και άνω του 96% των 48.000 εκταρίων της γης ανήκει στο σοσιαλιστικό τομέα.

Έχουμε περιφέρειες όπου πάνω από 50% της καλλιεργήσιμης γης είναι στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και τα κρατικά αγροκτήματα. Η πρώτη από αυτές είναι η Villany, όπου το 52% της καλλιεργήσιμης γης ανήκει στο σοσιαλιστικό τομέα και πάνω από 50% των εργαζόμενων αγροτικών οικογενειών της περιφέρειας είναι στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς.

Το Ουγγρικό παραγωγικό συνεταιριστικό κίνημα και η έναρξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στο χωριό είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένα με τη βοήθεια που λάβαμε επί του θέματος από τη Σοβιετική Ένωση. Τα κολχόζ έδειξαν το δρόμο για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση της γεωργίας μας. Η πληροφόρηση που δόθηκε από 2 μεγάλες αγροτικές αντιπροσωπίες που επισκέφτηκαν τη Σοβιετική Ένωση, όπως και από τους αγρότες του Ουγγρικού Κολχόζ από τη Σοβιετική Ουκρανία που ήρθαν να μας δουν, έδωσαν ώθηση στο συνεταιριστικό μας κίνημα. Είναι βέβαιο ότι η φιλική βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης θα αποδειχτεί πολύτιμη και καρποφόρα για τη γεωργία μας όπως υπήρξε και για τη βιομηχανία μας.

Έτσι, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού έχει ήδη ξεκινήσει στο χωριό και τη γεωργία.

Τι πρέπει να κάνουμε για την περαιτέρω ανάπτυξη;

Ο αποφασιστικός παράγοντας σε σχέση με το θέμα, είναι η εργαζόμενη αγροτιά μας να πάρει αυτό το δρόμο εθελοντικά, με τη δική της θέληση, μέσω της δικής της κρίσης και αφού έχει πειστεί η ίδια. Η πλειοψηφία της αγροτιάς παίρνει αυτό το δρόμο μόνο βάσει της δικής της εμπειρίας, η στη βάση της εμπειρίας που μπορεί να δει με τα δικά της μάτια.

Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να επιταχυνθεί μόνο πείθοντας και μόνο με τη μέθοδο της πειθούς. Κάθε άσκηση πίεσης ή ανυπόμονης βιασύνης, ή ακόμα και εξαναγκασμού είναι βλαπτική, και θα επιφέρει μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό μας διδάσκουν οι μεγάλοι μας δάσκαλοι, Λένιν και Στάλιν, και αυτό φαίνεται από τη δική μας εμπειρία από την παλιότερη ανάπτυξη των ουγγρικών συνεταιρισμών.  Η βιασύνη ή ο εξαναγκασμός σε αυτό τον τομέα αναμφίβολα θα έχουν τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και αντίθετα: η πεποίθηση και το καλό παράδειγμα θα φέρουν σίγουρα αποτελέσματα. Έτσι μπορέσαμε να δούμε ότι τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του Συνεδρίου, σε μέρη όπως το Turkeve και αλλού, όπου οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί έφεραν πολύ καλά αποτελέσματα, η αγροτιά, περιλαμβανομένων των μεσαίων αγροτών, έχει, πέραν κάθε προσδοκίας, αρχίσει να βαδίζει στο δρόμο του συνεταιρισμού.

Να γιατί το πρώτο και κυριότερο καθήκον μας είναι η ενδυνάμωση των ήδη υπάρχοντων συνεταιρισμών και η πρόνοια ώστε αυτοί οι συνεταιρισμοί να προσελκύσουν την εργαζόμενη αγροτιά μέσω του καλού τους παραδείγματος και αποτελεσμάτων. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι σε πάνω από ένα μέρος είμαστε πολύ πίσω από κάτι τέτοιο. Μερικοί από τους παραγωγικούς μας συνεταιρισμούς ιδρύθηκαν σε εγκαταλελειμμένη κουλάκικη γη, κακοτράχαλες ή κακομεταχειρισμένες εκτάσεις, ή στα πλέον μικρότερα αγροτεμάχια της μικρής αγροτιάς. Σε πολλά μέρη είναι διεσπαρμένοι , και αυτό εμποδίζει τη χρήση μηχανημάτων και την ταχύτατη βελτίωση της γης.

Εξαιτίας των αρχικών δυσκολιών, μερικοί συνεταιρισμοί μας δεν είναι αρκετά ελκυστικοί, και συμβαίνει σε μερικά μέλη τους που προέρχονται από τις φτωχότερες τάξεις του χωριού να πηγαίνουν στη βιομηχανική οικοδόμηση ή στις πόλεις, όπου προσφέρεται σίγουρος και μόνιμος μισθός. Αν, όπως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο τομέας καλαμποκιού του παραγωγικού συνεταιρισμού γεμίζει ζιζάνια, ή η παραγωγή είναι μικρότερη από εκείνη των ατομικά εργαζόμενων αγροτών στο χωριό, τότε ο εχθρός, ο κουλάκος, αρπάζει την ευκαιρία, υπερβάλλει για την άσχημη κατάσταση και διαδίδει φήμες σε όλη την περιφέρεια.

Έτσι, πρέπει να υποστηρίξουμε με όλη μας τη δύναμη το έργο των παραγωγικών συνεταιρισμών: πρέπει να τους βοηθήσουμε να εξαλείψουν τις δυσκολίες. Η βοήθεια πρέπει να καθοδηγηθεί από το Κόμμα μας, την Ομοσπονδία Εργαζόμενης Νεολαίας, το Κράτος, τα συμβούλια, τους κρατικούς σταθμούς μηχανών και τα κρατικά αγροκτήματα.

Λέγεται ότι χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Αυτό δεν ισχύει στην πράξη πάντοτε. Η πράξη δείχνει ότι, στον τομέα των παραγωγικών συνεταιρισμών, ακόμα και το  καλύτερο παράδειγμα δεν αρκεί αν δεν το γνωστοποιήσουμε και το δημοσιοποιήσουμε. Σχετικά με αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών έχει ακολουθηθεί από μια περίοδο σημαντικού χρόνο και στασιμότητας για πολλούς μήνες μετά τη σοδειά. Η ανάπτυξη άρχισε μόλις τώρα με νέα ορμή, στα τέλη του Δεκέμβρη και το Γενάρη.

Στους 2-3 μήνες που μεσολάβησαν, οι ατομικά εργαζόμενοι αγρότες έκαναν τους λογαριασμούς τους, συλλογίστηκαν και έλεγξαν τα αποτελέσματα των παραγωγικών συνεταιρισμών. Η περίοδος του χρόνου αυτού τελείωσε και μετατράπηκε σε μαζική είσοδο όταν το Κόμμα μας, και πολύ περισσότερο, το Κόμμα μας μαζί με τους ήδη συνασπισμένους αγρότες, έκαναν γνωστά και δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα και έτσι βοήθησαν όσους το σκέφτονταν να καταλήξουν σε μια σωστή απόφαση.

Είναι σημαντικό ότι όπου η ανάπτυξη δεν είναι αρκετή, ο ανώτερος ή 3ος τύπος συνεταιρισμού δεν χρειάζεται να προτείνεται: αλλά θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με τον απλούστερο, τον 1ου τύπου, που έχει το πλεονέκτημα να δίνει την ευκαιρία στον μεμονωμένο αγρότη και τους διστακτικούς ακόμα γεωργούς να δοκιμάσουν την καλή πλευρά του συνεταιρισμού σε έναν καιρό όπου φοβούνται μια πιο προχωρημένη, ανώτερη μορφή, που τους φαίνεται πολύ συλλογική. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον 1ο τύπο συνεταιρισμού. Η ανωτερότητα της συνεταιριστικής παραγωγής θα φανεί από μόνη της σε αυτό το απλό στάδιο, αφού, όπως η εμπειρία των τελευταίων χρόνων δείχνει, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα μέλη του 1ου τύπου συνεταιρισμού προχωρούν προς έναν ανώτερο συνεταιρισμό βαθμιαία αμέσως μετά την 1η σοδειά.

Ωστόσο, όσο κι αν είναι επιθυμητό με την ίδρυσή τους οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί αμέσως να περιλάβουν, ει δυνατόν, μεγάλες εκτάσεις, όπου μπορούν να φανούν όλα τα πλεονεκτήματα της μεγάλης κλίμακας γεωργίας γρήγορα, δεν πρέπει παρόλα αυτά με τίποτα να αναγκάζουμε τους αγρότες που επιθυμούν να μπουν σε συνεταιρισμό να εντάσσονται στις ήδη υπάρχουσες ομάδες. Πρέπει να βλέπουμε μέρα τη μέρα ότι οι καλές παραγωγικές συνεταιριστικές ομάδες είναι ελκυστικές και μεγεθύνονται χωρίς καμία πίεση. Αλλά η εμπειρία έχει επίσης αποδείξει ότι οι παραγωγικές ομάδες με λίγη γη συχνά συνενώνονται ταχύτατα. Έτσι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και σε αυτό το θέμα.

Πρέπει επίσης να δούμε ότι οι αγρότες που κατέχουν γη και μπαίνουν στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς πρέπει να λαμβάνουν ενοίκιο για τη γη που φέρνουν στο συνεταιρισμό. Είναι εμπειρία μας πια ότι οι άκληροι αγρότες, ή οι αγρότες που έφεραν λίγη μόνο γη στο συνεταιρισμό είναι εναντίον αυτού του μέτρου γιατί νομίζουν ότι χάνουν από αυτό. Από την άλλη, ο μεσαίος αγρότης αισθάνεται ότι χάνει αν δεν λάβει ενοίκιο. Είναι προς το συμφέρον μας κάθε μέλος συνεταιρισμού αν η περιοχή του συνεταιρισμού αυξάνεται και ένα ποσό που καταβάλλεται σε ενοίκιο ανταμοίβεται πλουσιοπάροχα. Η εμπειρία έχει επίσης δείξει ότι, καθώς ο πλούτος και η έκταση του συνεταιρισμού αυξάνει, η σημασία της γης που φέρνει κάθε μέλος ξεχωριστά μειώνεται. Από την άλλη, η άρνηση πληρωμής ενοικίου στην αρχή κάνει δύσκολη και καθυστερεί την ανάπτυξη των συνεταιρισμών.

Τα Μέλη του Κόμματος να αποτελούν παράδειγμα

Είναι εξαιρετικά σημαντικό το Κόμμα Ούγγρων Εργαζομένων- οι Ούγγροι κομμουνιστές- να είναι το καλό παράδειγμα. Σε πολλές περιοχές, το βασικότερο εμπόδιο στην ίδρυση και ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών είναι ότι μερικοί, ή και οι ηγέτες, από τους τοπικούς κομμουνιστές παραμένουν εκτός συνεταιρισμών. Ο ατομικά εργαζόμενος αγρότης, που ήδη διάκειται θετικά στην ένταξη στο συνεταιρισμό, βρίσκει δύσκολο να πειστεί να κάνει αυτό το βήμα αν βλέπει πως οι κομμουνιστές μόνο συμβουλεύουν τους άλλους να ενταχθούν αλλά δεν εντάσσονται οι ίδιοι, ή να είναι οι «δάσκαλοι που δίδασκαν»..

Δεν έχουμε ως τώρα θέσει το θέμα στα μέλη μας γιατί επίσης εφαρμόζεται και σε αυτούς το ότι η ένταξή τους στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς πρέπει να γίνει μόνο αν πειστούν ότι αυτό είναι σωστό: αλλά η ανάπτυξη έχει φτάσει σε τέτοιο στάδιο που πρέπει να απαιτήσουμε, ως ένα μίνιμουμ, από τα μέλη μας να υποστηρίξουν την πολιτική του κόμματος σε αυτό το θέμα. Αυτό αφορά τους προέδρους της Εθνικής Ομοσπονδίας Εργαζόμενων Αγροτών και Εργαζόμενων στη Γεωργία, και στους Προέδρους και Γραμματείς των τοπικών συμβουλίων.

Η στροφή στο δρόμο του συνεταιρισμού και της μεγάλης κλίμακας παραγωγής στη γεωργία είναι ένας σημαντικός δρόμος για την περαιτέρω ανάπτυξη και άνθηση της χώρας μας. Να γιατί οι κουλάκοι και οι άλλοι εχθροί της Λαϊκής μας Δημοκρατίας της επιτίθενται με τόση σφοδρότητα. Αυτοί που, στο σημαντικό αυτό ζήτημα, συμφωνούν με τους κουλάκους, έκοντες άκοντες, δίνουν χέρι βοηθείας στον εχθρό των εργαζομένων. Οι κομμουνιστές που δεν έχουν ακόμα ενταχθεί στους συνεταιρισμούς πρέπει να ξέρουν καλά πως η αναποφασιστικότητά τους προκαλεί σοβαρή βλάβη. Σήμερα, όταν υπάρχουν πάνω από 100.000 αγρότες μέλη των παραγωγικών συνεταιρισμών που δεν ανήκουν στο Κόμμα, η κατάσταση των αγροτών μελών του Κόμματος που παραμένουν εκτός συνεταιρισμών καθίσταται δυσκολότερη. Υπάρχουν, σε αυτό το ζήτημα, Κομμουνιστές που δηλώνουν, από τη μια, περήφανοι ως μέλη του πρωτοπόρου, του ηγετικού κόμματος, και από την άλλη, υστερούν από τους εξωκομματικούς εκείνους αγρότες-μέλη συνεταιρισμών.

Όπου το κομματικό μέλος δίνει το καλό παράδειγμα, τα αποτελέσματα μπορούν άμεσα να φανούν. Σε όλη τη χώρα μπορούμε να δούμε ότι οι παλιοί αγωνιστές, οι Κομμουνιστές του 1919, και, φυσικά, οι νεότεροι επίσης, έχουν πολύ συμβάλει στη νέα ώθηση των συνεταιρισμών. Στο Szentlorinc-kata, για παράδειγμα, η πλειοψηφία της κομματικής οργάνωσης του χωριού, με επικεφαλής τον γραμματέα, μπήκαν στην ομάδα του παραγωγικού συνεταιρισμού. Μετά από αυτό, τα μέλη της ομάδας αυξήθηκαν κατά πάνω από 100 σε λίγες μέρες. Το ίδιο συνέβη στο Iklad, όπου τα μέλη αυξήθηκαν από 47 σε 114 όταν οι κομμουνιστές σύντροφοι εντάχθηκαν. Παρόμοια αποτελέσματα φάνηκαν όταν θέσαμε το θέμα σε μερικά μέρη με τους ηγέτες της Εθνικής Ομοσπονδίας Εργαζόμενων Αγροτών και Εργατών Γης.

Πέραν της εξοικείωσης των ιδίων και τη διαφήμιση των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών, μεγάλη έμφαση πρέπει να δοθεί σε ό,τι ο σ. Στάλιν αποκαλεί «εξωτερική βοήθεια της γεωργίας»: τη βιομηχανία αγροτικών μηχανημάτων απαραίτητων για την καλλιέργεια μεγάλης κλίμακας, όπως τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικών μηχανών κλπ, που δίνουν την ευκαιρία στους ατομικά εργαζόμενους αγρότες να πειστούν μόνοι τους για τη χρησιμότητα των μηχανών. Φέρνουμε τους ατομικά εργαζόμενους αγρότες βαθμιαία κοντύτερα στη σοσιαλιστική καλλιέργεια μέσω των παραγωγικών συμβολαίων, και αφήνοντάς τους να πωλούν την παραγωγή τους όχι στην αγορά, αλλά μέσω των αγροτικών συνεταιρισμών.. Έτσι, φέρνουμε κάποιο σχεδιασμό και καθοδήγηση στο έργο εκείνων των αγροτών που μεμονωμένα και ανεξάρτητα, καλλιεργούν τη γη με το ένστικτο του μικρού παραγωγού. Έτσι, πρέπει να υποστηρίξουμε τα κινήματα που ενώνουν τους μικρούς οινοποιούς και τους κηπουρούς της αγοράς με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Η σοβιετική εμπειρία

Οι παραγωγικές συνεταιριστικές ομάδες, αυτή η ιδιαίτερη μορφή σοσιαλιστικής παραγωγής, θέτουν πλήθος ζητημάτων που είχαν κάποτε προκύψει στη Σοβιετική Ένωση. Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θέτουν νέα καθήκοντα και αυξημένη ευθύνη στο Κόμμα. Ο σ. Στάλιν είχε επισημάνει κάποτε ότι, σε σχέση με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη γεωργία, η ευθύνη των κομματικών οργανώσεων αυξάνει και ότι το κόμμα πρέπει να παίζει όλο και πιο καθοδηγητικό ρόλο και να βοηθά το κολχόζ να αναπτύσσεται περαιτέρω, στη βάση των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η σχέση μεταξύ κόμματος και κολχόζ πρέπει να ενδυναμώνεται προκειμένου το κόμμα να κρατιέται ενήμερο για κάθε τι που συμβαίνει στο κολχόζ, γιατί μόνο έτσι αυτό μπορεί να σπεύσει να το βοηθήσει εγκαίρως και να εμποδίσει απειλητικούς κινδύνους.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι επισημάνσεις μπορούν να εφαρμοστούν στους παραγωγικούς μας συνεταιρισμούς και το κόμμα μας επίσης. Ο σ. Στάλιν εφιστούσε ειδική προσοχή σε έναν από τους κινδύνους: «οι σύντροφοι», έλεγε, «πίστευαν πως όταν το κολχόζ ιδρυθεί ως μια σοσιαλιστική μορφή καλλιέργειας, θα έχουμε τα πάντα, και πως με αυτό, η κατάλληλη ηγεσία επί των ζητημάτων, ο κατάλληλος σχεδιασμός της οικονομίας και ο μετασχηματισμός του κολχόζ σε σύγχρονα σοσιαλιστικά αγροκτήματα εξασφαλίζεται». Δεν κατανοούσαν ότι το κολχόζ από μόνο του, παρότι είναι σοσιαλιστική μορφή καλλιέργεια, δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένο έναντι όλων των ειδών κινδύνων, όπως τη διείσδυση αντεπαναστατικών στοιχείων στην ηγεσία των κολχόζ, ούτε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες είναι εξασφαλισμένο έναντι του κινδύνου αντισοβιετικά στοιχεία να μην εκμεταλλεύονται το κολχόζ για δικούς τους σκοπούς. Ο σ. Στάλιν επεσήμαινε ότι τα πάντα εξαρτώνται από το περιεχόμενο της σοσιαλιστικής μορφής των κολχόζ.

Αυτές οι επισημάνσεις ισχύουν και για τους δικούς μας παραγωγικούς συνεταιρισμούς, επίσης. Αν το Κόμμα και η Κυβέρνηση δεν τους παρακολουθούν και στο μέλλον, αν δεν τους υποστηρίζουν σε κάθε τομέα, αν δεν επιβλέπουν ώστε εχθρικά στοιχεία, κουλάκοι και φασίστες, να μην διεισδύουν σε αυτούς, και είναι ικανοποιημένοι μόνο με το γεγονός της συνεταιριστικοποίησης, τότε, φυσικά, δεν θα πετύχουμε το σκοπό μας. Έτσι, λεπτομερής και ασταμάτητη προσοχή στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για την ενίσχυσή τους, τη μεγέθυνση και την ανάπτυξή τους πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ακατάπαυστης έγνοιας του κόμματός μας και της κυβέρνησης στα επόμενα χρόνια.

Τέλος, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή του κόμματός μας στο γεγονός ότι το πρόβλημα των παραγωγικών συνεταιρισμών δεν είναι ένα ειδικό πρόβλημα για το αγροτικό και συνεταιριστικό Τμήμα μας, ή για το Υπουργείο Γεωργίας, αλλά επί του παρόντος ένα σημαντικό ζήτημα για όλη τη σοσιαλιστική μας οικοδόμηση. Μέχρι να επιλυθεί το ζήτημα, προσωρινές δυσκολίες θα είναι αναπόφευκτες, ειδικά στον τομέα της τροφοδοσίας και της τροφοδοσίας της βιομηχανίας με αγροτικές πρώτες ύλες. Αυτό πρέπει να κατανοηθεί όχι μόνο από το κόμμα μας, αλλά και από τη βιομηχανική εργατική μας τάξη και όλους τους εργαζόμενους. Τέτοιοι τεράστιοι μετασχηματισμοί  όπως η οικοδόμηση σοσιαλισμού στη γεωργία δεν μπορεί να λάβουν χώρα δίχως προσωρινές δυσκολίες. Έχουμε πρόθεση να τις μειώσουμε, να κάνουμε τη μετάβαση ευκολότερη. Είναι απαραίτητο, όμως, το Κόμμα μας και οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν αυτές τις δυσκολίες, να είναι προετοιμασμένοι να τις αντιμετωπίσουν, να τις δεχτούν με πειθαρχημένο τρόπο και με αυτοθυσία και να ματαιώνουν σταθερά τις απόπειρες του εχθρού να κεφαλαιοποιεί αυτές τις προσωρινές δυσκολίες, που είναι μια παράπλευρη πτυχή της υγιούς μας σοσιαλιστικής ανάπτυξης. Όσο καλύτερα εκπληρώνουμε αυτά τα καθήκοντα, τόσο λιγότερες μεταβατικές δυσκολίες θα έχουμε, και τόσο συντομότερος ο χρόνος της μετάβασης. Ελπίζω το επόμενο συνέδριό μας να ενημερωθεί για την πλήρη επιτυχία.

Ο κρατικός μηχανισμός

Κατά την εφαρμογή του νέου 5ετούς Πλάνου, αλλά ειδικά κατά την ανάπτυξη του κινήματος των παραγωγικών συνεταιρισμών, μεγάλα καθήκοντα ανατίθενται στον κρατικό μηχανισμό, ειδικά στα συμβούλια χωριών, περιφερειών και επαρχιών. Ο κρατικός μηχανισμός, επομένως, πρέπει να ενισχυθεί με κάθε μέσο. Η πειθαρχία του και η ειδική γνώση του πρέπει να αυξηθεί. Η επαγρύπνησή του και ο πόλεμος ενάντια στον εχθρό που κρύβεται εντός του κρατικού μηχανισμού, ενάντια στη γραφειοκρατία και τη δολιοφθορά πρέπει να αυξηθεί. Ειδική, σταθερή προσοχή πρέπει να δίνεται στα νέα συμβούλια, οι ηγέτες των οποίων δεν έχουν ακόμα αποκτήσει την κατάλληλη ειδική γνώση και εμπειρία, και των οποίων η απειρία στη διαχείριση των δημοσίων ζητημάτων αναπόφευκτα θα αξιοποιείται από τον κρυμμένο στο μηχανισμό των συμβουλίων εχθρό.

Τα συμβούλια στα χωριά, την περιφέρεια και την επαρχία, και ακόμα και στη Βουδαπέστη δένονται με εκατοντάδες δεσμούς με τη γεωργία και εντός αυτής με την ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών, των κρατικών αγροκτημάτων και των μηχανοτρακτερικών σταθμών. Πρέπει να ειπωθεί χωρίς υπερβολή πως δεν υπάρχει καλή διοίκηση ή ακόμα και καλή ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών χωρίς καλά συμβούλια. Ο σ. Στάλιν έλεγε για τα συμβούλια πως παρότι είναι οι σοσιαλιστικές μορφές πολιτικής οργάνωσης, όλα εξαρτώνται από το πόσο πολύ είμαστε σε θέση να γεμίσουμε αυτές τις μορφές με σοσιαλιστικό περιεχόμενο.

Εκλέξαμε τα συμβούλια στη βάση της ευρύτερης δημοκρατίας. Είναι καλά γνωστό ότι από τα 150.000 μέλη συμβουλίων, 2/3 είναι εξωκομματικά, και ότι πάνω από 100.000 μέλη συμβουλίων, η συντριπτική πλειοψηφία είναι ατομικά εργαζόμενοι αγρότες. Τέτοια ευρεία και θαρραλέα εφαρμογή της δημοκρατίας, ωστόσο, δεν εξασφαλίζει από μόνη της ότι θα είμαστε σε θέση να γεμίσουμε τα συμβούλια με σοσιαλιστικό περιεχόμενο και ότι τα συμβούλια, λόγω της δημοκρατικής σύνθεσης των μελών τους, θα είναι σε θέση να εκπληρώσουν τα καθήκοντα που τους ανατίθενται για την οικοδόμηση σοσιαλισμού. Ο σ. Στάλιν, βασισμένος στη σοβιετική εμπειρία, έχει αποδείξει ότι τα σοβιέτ, στα οποία τα συμβούλιά μας μοιάζουν, πάνω από μια φορά είχαν γίνει εργαλεία του εχθρού όταν το κόμμα δεν επαγρυπνούσε επαρκώς.

Ο κίνδυνος υπάρχει στη χώρα μα, επίσης. Όχι μόνο ο κίνδυνος υπάρχει αλλά μερικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο εχθρός έχει ως ένα βαθμό ήδη επιτύχει και περιλαμβάνεται πιο πολύ στα νέα συμβούλια από όσο στην προηγούμενη διοίκηση. Ήρθε στο φως ότι με τη δικαιολογία ότι είναι απαραίτητη η εξασφάλιση της απρόσκοπτης συνέχειας στη διοίκηση και ότι οι πρόεδροι των συμβουλίων, που στερούνται εμπειρίας, πρέπει να υποστηριχτούν, ο αριθμός των Χορτικών υπαλλήλων στο μηχανισμό των συμβουλίων αυξήθηκε υπερβολικά. Το χορτικό στοιχείο αυξήθηκε ιδιαίτερα στη Γραμματεία των εκτελεστικών επιτροπών χωριού και περιφέρειας. Η συλλογή τροφίμων και δημητριακών είναι ένα θέμα με τα οποία είναι αρμόδιοι οι γραμματείς αυτοί. Πρέπει να επισημανθεί ότι οι δυσκολίες στην τροφοδότηση έχουν αυξηθεί μετά τις εκλογές των συμβουλίων.

Όταν μελετήσαμε το πρόβλημα πιο επισταμένα ήρθε στο φως ότι, για παράδειγμα, στο Τμήμα Εσωτερικού Εμπορίου του Συμβουλίου της Επαρχίας Borsod, που είχε να κάνει με τη συλλογή της σοδειάς, δεν υπήρχε ούτε ένας κομμουνιστής. Αλλά υπήρχαν 27 παλιοί υπάλληλοι, πρώην κτηματίες, πρώην τακτικοί αξιωματικοί του στρατού, τοπικοί ηγέτες του Αγκυλωτού Σταυρού κλπ, που ασχολούνταν με την κατάσταση της τροφοδοσίας. Ως αποτέλεσμα, στην Επαρχία Borsod, στη μεγαλύτερη βιομηχανική μας επαρχία, σοβαρές δυσκολίες στην τροφοδοσία εμφανίστηκαν. Στο Szabolcs, όπου είναι η μεγαλύτερη επαρχία πατατοκαλλιέργειας, από τους 11 περιφερειακούς γραμματείς, 8 ήταν Χορτικοί υπάλληλοι, μεταξύ των οποίων τσιφλικάδες και άλλοι τέτοιοι. Φυσικά, ήταν το τελευταίο που τους ένοιαζε η εξασφάλιση της τροφοδοσίας της Λαϊκής Δημοκρατίας, ή η εξασφάλιση της περαιτέρω ανάπτυξης των παραγωγικών συνεταιρισμών. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι έχουμε κάνει ήδη σοβαρά λάθη σε αυτό τον τομέα, ότι δεν επαγρυπνούσαμε επαρκώς, και ότι αν δεν καταστείλουμε αυτά τα στοιχεία αρκετά γρήγορα, τότε τα συμβούλιά μας δεν θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες.

Το ίδιο που είπαμε για τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς ισχύει και για τα συμβούλια: είναι πρόσφατες, νέες οργανώσεις όπου, τα επόμενα χρόνια, θα χρειάζονται σταθερά βοήθεια, υποστήριξη και συμβουλές από το κόμμα και την κυβέρνηση. Είναι σχεδόν 3-4 μήνες όπου αυτά τα συμβούλια άρχισαν τη δραστηριότητά τους, αλλά ήδη μπορεί να επισημανθεί ότι όπου το κόμμα και ο κομματικός γραμματέας ασχολούνται με τα συμβούλια, βοηθούν τον πρόεδρο του συμβουλίου, παίρνουν ενεργά μέρος στο έργο του συμβουλίου, η δράση του συμβουλίου είναι καλή και υγιής.

Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί μεγάλωσαν πολύ γρήγορα σε μέρη όπου τα συμβούλια τους υποστήριξαν με όλη τους τη δύναμη. Αλλά λάβαμε ένα σινιάλο κινδύνου μετά από 3-4 μήνες δουλειάς ότι υπήρχαν πολλά συμβούλια όπου ο κομματικός γραμματέας δεν είχε πατήσει το πόδι του παρότι, στα περισσότερα μέρη, ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Σε τέτοια μέρη η διοίκηση, η συλλογή σοδειάς και φόρων είναι φτωχή, τα συμβούλια δεν νοιάζονται για τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και, έτσι, δεν υπάρχει η αρμόζουσα ανάπτυξη σε αυτό τον τομέα. Είναι ξεκάθαρο ότι σε ένα συμβούλιο στη δουλειά του οποίου δεν συμμετέχει ο τοπικός κομματικός γραμματέας, οι δραστηριότητες του οποίου δεν παρακολουθούνται προσεκτικά και δεν υποβοηθούνται από την τοπική κομματική οργάνωση, δεν θα εκπληρωθούν οι προσδοκίες. Επαναλαμβάνουμε, το ξεδίπλωμα και η ενίσχυση των παραγωγικών συνεταιρισμών δεν μπορεί να αποσπαστεί από τη σταθερή, ακατάπαυστη βοήθεια των συμβουλίων.

Αν φέρουμε τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς στη νίκη, τότε ο σοσιαλισμός θα έχει θριαμβεύσει και στην πόλη και στο χωριό. Η ανάπτυξη και η ισχυροποίηση των συμβουλίων θα κάνουν σταθερή τη βάση του σοσιαλιστικού κράτους. Αν πετύχουμε σε αυτά τα δύο καθήκοντα μπορούμε σωστά να λέμε ότι έχουμε θέσει τις βάσεις του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Μέχρι να υλοποιήσουμε αυτά τα καθήκοντα, η ταλάντευση και όλες οι δυσκολίες που βλάπτουν την ανάπτυξή μας είναι αναπόφευκτες. Ένα από τα κύρια καθήκοντα του συνεδρίου μας είναι να κατευθύνουμε την προσοχή του κόμματός μας, και μέσω αυτού και όλων των ούγγρων εργαζομένων σε αυτά τα δύο αλληλένδετα προβλήματα.

Κομματική Ενδυνάμωση

Οι στόχοι του 5ετούς μας πλάνου μπορούν να επιτευχθούν μόνο αν το κόμμα μας συγκεντρωθεί σε αυτό. Η ενίσχυση του κρατικού μηχανισμού, και μαζί με αυτού, των συμβουλίων, είναι ένα καθήκον που απαιτεί αυξημένη εργασία από το κόμμα και τις οργανώσεις μας.

Παρομοίως, η επιτυχία της ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης των χωριών, των μηχανοτρακτερικών σταθμών, των κρατικών αγροκτημάτων, αλλά ειδικότερα των παραγωγικών συνεταιρισμών, μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο αν κάθε όργανο του κόμματός μας- αλλά πρώτα από όλα οι οργανώσεις επαρχίας, περιφέρειας και χωριού- βοηθήσουν με όλη τους τη δύναμη. Έτσι, υπάρχουν αυξημένα και νέα καθήκοντα για το κόμμα μας, η εκπλήρωση των οποίων θα είναι επιτυχής μόνο αν ενισχύσουμε τις κομματικές οργανώσεις, αυξήσουμε την πειθαρχία τους, τη γνώση και την επαφή τους με τις ευρύτερες μάζες των εργαζομένων.

Αυτό είναι το πιο απαραίτητο γιατί με την έναρξη του 5χρονου Πλάνου και τη διεύρυνση των συμβουλίων και, σε σχέση με άλλα καθήκοντα, έχουμε αφήσει έναν αριθμό συντρόφων μας, που προηγουμένως εργάζονταν στο κόμμα, να αναλάβουν άλλη δουλειά, και αυτό έχει πραγματικά αποδυναμώσει τις οργανώσεις μας. Τα μεγάλα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας, επομένως, απαιτούν να επιστήσουμε ξανά την προσοχή μας για την ενίσχυση της οργάνωσης του Κόμματος, την εκπαίδευση και ανάδειξη των κομματικών μας στελεχών. Πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι η πλειοψηφία των κομματικών μας στελεχών, από τα ανώτερα στελέχη ως και τους απλούς κομματικούς εργάτες και μέλη, έχουν εκπληρώσει τα καθήκοντά τους καλά, παρότι πήραμε δεκάδες χιλιάδες συντρόφων από τις θέσεις τους για άλλες δουλειές. Αλλά έφτασε ο χρόνος όπου πρέπει να ενδυναμώσουμε τη ραχοκοκαλιά του κόμματός μας, αλλιώς θα υπάρχει κίνδυνος που δε θα μας επιτρέπει να μπορούμε να εκπληρώσουμε τα μεγάλα μας καθήκοντα τα οποία έχουμε θέσει.

Η ανάπτυξη του θεωρητικού επιπέδου, η αύξηση στα καλά παραδείγματα και η αυτοθυσία είναι μέρος μόνο της ενδυνάμωσης των κομματικών μας οργανώσεων, που πρέπει πάντα να συμπεριλαμβάνουν τη σωστή ανάδειξη νέων στελεχών και την καθοδήγησή τους σε πιο υπεύθυνο έργο. Έχουμε όλοι δει τα τελευταία χρόνια την υγιή και γρήγορη ανάπτυξη των στελεχών μας, αλλά, ωστόσο, ακούμε παντού παράπονα για την έλλειψη στελεχών.

Σύντροφοι που αρίστευσαν στην πολιτική δουλειά ή την παραγωγή τα τελευταία χρόνια πρέπει να προωθηθούν μετά από προσεκτική επιλογή, αλλά με φαντασία και θάρρος, και   πρέπει να ανατεθούν σε αυτούς καθήκοντα τέτοια που θα είναι σε θέση να φέρουν σε πέρας αν λάβουν την κατάλληλη στήριξη και κατά την επίλυση των οποίων θα αναπτυχθούν περαιτέρω. Γυναίκες και νέοι πρέπει θαρραλέα να προωθούνται. Σε αυτό τον τομέα, παρόλες τις προειδοποιήσεις και τα αιτήματά μας, η ανάπτυξη είναι ακόμα αργή, και η προώθηση γυναικών στελεχών διεξάγεται διστακτικά.

Το πιο επείγον καθήκον, ωστόσο, είναι η ενδυνάμωση των οργανώσεων των χωριών. Η οικοδόμηση σοσιαλισμού στο χωριό, όπως και το καθήκον της έναρξης και ανάπτυξης της δουλειάς των συμβουλίων, εμπλέκει πρώτα τις οργανώσεις μας στα χωριά. Αλλά, όπως είπαμε πριν, ως συνέπεια της σοσιαλιστικής μας ανάπτυξης, όπως έχουμε επισημάνει, ένα μεγάλο μέρος των οργανώσεων του χωριού έχουν καταστεί προσωρινά πιο αδύναμες.

Η ίδρυση συμβουλίων έχει επίσης, ως ένα βαθμό, προξενήσει την αποδυνάμωση της επιρροής του κομματικού γραμματέα. Ο πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού είναι ένας ανεξάρτητος λειτουργός και, αν είναι μέλος του κόμματός μας, θεωρείται ως ο πραγματικός ηγέτης του χωριού από τους εξωκομματικούς, και μερικές φορές και από τους συντρόφους μας.

Αυτό, φυσικά, κάνει το έργο των κομματικών γραμματέων του χωριού δυσκολότερο γιατί αποδυναμώνει την επιρροή τους. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που πρέπει να ενισχύσουμε τη θέση των κομματικών γραμματέων χωριού και περιφέρειας με όλη μας τη δύναμη και, πέραν αυτών, και των κομματικών οργανώσεων στα χωριά, επίσης. Συνολικά το κόμμα μας, αλλά ειδικά τα επαρχιακά, και ακόμα περισσότερο, τα περιφερειακά όργανα, πρέπει να κάνουν τα πάντα για να επιταχύνουν την ανάπτυξη των οργανώσεών μας στο χωριό. Πρέπει να προνοούν για την ενοποίηση των εξειδικευμένων και τοπικών οργάνων του χωριού σε μια ισχυρή ενιαία οργάνωση. Πρέπει να δυναμώσουμε με όλα τα μέσα την εξουσία και την επιρροή των κομματικών γραμματέων του χωριού. Οι κομματικές οργανώσεις μας πρέπει να ενισχυθούν με νέα μέλη όχι μόνο από εργάτες και αγρότες που δουλεύουν στο σοσιαλιστικό τομέα αλλά επίσης από τις τάξεις εκείνων των ατομικά εργαζόμενων αγροτών που έχουν αριστεύσει στην υπηρεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας και στην παραγωγή και που εγκρίνουν την πολιτική μας για τους συνεταιρισμούς. Πρέπει να επιταχύνουμε την ανάπτυξη της Ομοσπονδίας Εργαζόμενης Νεολαίας στα χωριά και να κάνουμε σίγουρο ότι θα είναι το δεξί χέρι του κόμματος το συντομότερο.

In the past year we have already considerably strengthened the organisation of District Party Committees and began to strengthen the village Party organs and Party Secretaries. Now that the development of the co-operatives and counci's confronts us with new tasks, we must hasten this process. But all the measures will only bring half results if, at the same time, we cannot make serious changes in the Party with regard to the questions of discipline, setting an example, and making sacrifices.

Αποτελώντας Παράδειγμα

Αυτό είναι ένα καθήκον που δεν αφορά μόνο τις οργανώσεις μας στο χωριό, αλλά όλο το κόμμα μας. Η άλλη πλευρά της επιτυχίας μας και της ειρηνικής ανάπτυξης είχε την επιρροή του στο κόμμα μας, επίσης. Παρότι η μεγάλη μάζα των μελών μας αποτελούν το καλό παράδειγμα σήμερα, ηγούνται της παραγωγής, της διανομής της σοδειάς και στην πειθαρχία και εκπλήρωση των πολιτικών καθηκόντων, υπάρχει μεγάλος αριθμός αυτών μέσα στο κόμμα που λένε: «τα πράγματα πάνε όλα καλά, γιατί χρειάζονται ειδική προσπάθεια, θυσίες, και επαγρύπνηση και μια αύξηση στην ταξική πάλη;».

Αυτά τα λόγια είναι επικίνδυνα σε κάθε περίπτωση, αλλά ειδικά τώρα που η ταξική πάλη οξύνεται. Οξύνεται και θα οξύνεται γιατί, εξαιτίας της μεγέθυνσης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ο εχθρός, περιοριζόμενος σε όλο και πιο μικρό πεδίο, υπερασπίζεται με εντονότερη σφοδρότητα ό,τι του απομένει. Ταυτόχρονα, η διεθνής αντίδραση και ο δυτικός ιμπεριαλισμός κινητοποιούν τις δυνάμεις που έχουν απομείνει στη χώρα μας.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει να επιδείξουμε χαλαρότητα και αδιαφορία. Υπ’ αυτές τις συνθήκες πρέπει να είμαστε πιο αυστηροί από ποτέ έναντι κάθε είδος απειθαρχίας, οπορτουνισμού και αντικομματικής συμπεριφοράς. Πρέπει να είμαστε αμείλικτοι έναντι όσων, αντί να αποτελούν το καλό παράδειγμα και να κάνουν θυσίες, παίρνουν τον εύκολο δρόμο, εναντίον όσων, όπως είπα πριν, είναι «οι δάσκαλοι που δίδασκαν».

Πόσο συχνά δεν γίναμε μάρτυρες μιας κατάστασης όπου μέλη του κόμματός μας και ακόμα και στελέχη του απέφευγαν τα δυσκολότερα και πιο δυσάρεστα και αντιδημοφιλή καθήκοντα; Πόσο συχνά δεν γίναμε μάρτυρες, όταν είχαμε να κάνουμε με κουλάκους, μιας κατάστασης όπου μέλη μας δεν είχαν μια σταθερά αποφασιστική στάση έναντί τους, δεν συμβιβάζονταν με τη διανομή της σοδειάς, δεν πλήρωναν τους φόρους και αποτελούσαν έτσι ένα κακό παράδειγμα;

Πόσα κομματικά μέλη έχουμε που δεν εκπληρώνουν τις νόρμες, που βλέπουν τη διασπάθιση των υλικών, την κακή ποιότητα στην παραγωγή και άλλες ανοιχτές δολιοφθορές στα εργοστάσια, στα κρατικά αγροκτήματα και τους σταθμούς μηχανών και, από κρυφή ικανοποίηση ή αδιαφορία, δεν κάνουν τίποτα για να τα σταματήσουν; Πόσα έχουν γίνει μάρτυρες της συσσώρευσης αγαθών, της μαύρης αγοράς, της παράνομης σφαγής ζώων και του ταΐσματος-από τους κουλάκους- των ζώων με ψωμί και δημητριακά, και κλείνουν τα μάτια σε αυτά τα γεγονότα, και ακόμα περισσότερο, γκρινιάζουν για την τροφοδοσία και τις δυσκολίες της κατάστασης με τα τρόφιμα; Πώς αυτοί οι σύντροφοι θα διατηρήσουν τη θέση τους σε πιο δύσκολες στιγμές όταν, ως ένα αποτέλεσμα αναπόφευκτο της σοσιαλιστικής μας ανάπτυξης, η ταξική πάλη θα γίνει οξύτερη, και όταν το ατομικό παράδειγμα, οι θυσίες και η ανοιχτή και θαρραλέα αντίσταση στον εχθρό θα είναι καθοριστική;

Όσοι τον καιρό της ήρεμης και ασφαλούς ανάπτυξης, χάνοντας τα λόγια τους και μένοντας πίσω, ακολουθούν κατά πόδας τον εχθρό, θα είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να κρατηθούν στις θέσεις τους σε πιο δύσκολες καταστάσεις, και θα είναι μια πλήρης αποτυχία.

Οι απαιτήσεις σε αυτό τον τομέα πρέπει να αυξηθούν και να είναι αυστηρότερες. Το κόμμα μας μεγάλωσε όχι μόνο από το γεγονός ότι καθοδηγούνταν από τη λενινιστική-σταλινική θεωρία αλλά επίσης μέσω των χρόνων αυτοθυσίας από τα μέλη του τα οποία, στα 25 χρόνια του καθεστώτος Χόρτι, δεν φείσθηκαν των ζωών τους αλλά πολέμησαν θαρραλέα για την πραγματική υπόθεση παρά τη φυλακή και τον τρόμο. Πετύχαμε τη νίκη μετά την Απελευθέρωση γιατί δεν φεισθήκαμε εργασίας και ιδρώτα, πολεμήσαμε με παραδειγματικό τρόπο και με αυταπάρνηση για το δύσκολο καθήκον της οικοδόμησης της χώρας και, επαγρυπνώντας, θαρραλέα, και αποφασιστικά, αποτρέψαμε και νικήσαμε σε κάθε επίθεση του εχθρού.

Πρέπει το ίδιο να κάνουμε τώρα. Πρέπει να ανυψώσουμε το ιδεολογικό επίπεδο, την πειθαρχία, την ικανότητα να αποτελούμε ένα παράδειγμα, να κάνουμε θυσίες και τη θαρραλέα αποφασιστικότητα του κόμματός μας. Πρέπει να εξαπολύσουμε πόλεμο έναντι όλων των εκφράσεων συμβιβασμού και δειλίας. Ένα από τα καθήκοντα του συνεδρίου μας είναι να δυναμώσουμε και να εμπνεύσουμε αυτό το πνεύμα. Αυτό το πνεύμα είναι το πιο σίγουρο εχέγγυο για τις μελλοντικές μας επιτυχίες και τη νίκη.

Αυτό το πνεύμα μπορεί να αυξηθεί μόνο αν εφαρμόσουμε το μπολσεβικικό όπλο της κριτικής και αυτοκριτικής, θαρραλέα και ευρύτατα, σε κάθε τομέα του κόμματός μας. Όταν, πέρσι, η Κεντρική Επιτροπή μας ξεκίνησε μια μάχη ενάντια στις παραβιάσεις της εσωκομματικής δημοκρατίας και ενάντια στους γραφειοκράτες, ζητήσαμε μια αυξημένη εφαρμογή της κριτικής και αυτοκριτικής ώστε να αποκαλύψουμε και εξαλείψουμε αυτά τα ελαττώματα, και αναφέραμε τα λόγια του μεγάλου μας δάσκαλου, σ. Στάλιν:

 «Αφήστε το Κόμμα, αφήστε τους μπολσεβίκους, αφήστε κάθε τίμιο εργάτη και δουλευτή της χώρας μας να αποκαλύψει τα ελαττώματα της δουλειάς μας, τα ελαττώματα της οικοδόμησής μας, αφήστε τους να δείξουν το δρόμο για την εξάλειψη των ελαττωμάτων ώστε να μην υπάρχει τίποτε στο δρόμο του έργου μας, της οικοδόμησης, κανένα τέλμα ή σαπίλα, ώστε όλο μας το έργο, όλη μας η οικοδόμηση να βελτιώνεται μέρα τη μέρα, και να προοδεύει από τη μια επιτυχία στην άλλη».

Η εμπειρία έχει δείξει ότι μετά την επανεκλογή των κομματικών μας οργανώσεων, η κατάσταση αναμφίβολα βελτιώθηκε, αλλά έχουμε ζήσει το γεγονός τα στελέχη μας να προσβάλλουν την εσωκομματική δημοκρατία πάνω από μια φορά- ακόμα και σήμερα- και η γραφειοκρατία να εμφανίζεται ακόμα με διάφορες μορφές εντός και εκτός του κόμματος. Συχνά υποχρεωθήκαμε στη Βουδαπέστη και στις επαρχίες να πάρουμε μέτρα εναντίον των λειτουργών εκείνων που είναι γραφειοκράτες και μικροί τύραννοι, που απειλούν κομματικά μέλη, που δεν συγκαλούν συνεδριάσεις της ηγεσίας, ή ακόμα λιγότερο των μελών, αλλά παίρνουν μέτρα χωρίς αυτά, χωρίς να τα ρωτούν ή να τα ακούν.

Καταπνίγουν την κριτική και δεν θέλουν να ακούσουν για αυτοκριτική, αποσπώνται από τις μάζες και ακολουθούν κατά πόδας τον εχθρό. Υπάρχουν ακόμα πολλά παράπονα αναφορικά με την διαδικασία ένταξης στο κόμμα- ότι παίρνει πάρα πολλούς μήνες πριν ασχοληθεί κανείς με την αίτηση, και ότι τα δόκιμα μέλη στέλνονται από τον Άννα στον Καϊάφα.

Κριτική και αυτοκριτική

Τα μεγάλα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας απαιτούν την εξασφάλιση της εσωκομματικής δημοκρατίας στις τάξεις μας, περισσότερο από ποτέ, και την ακατάπαυστη χρήση της κριτικής και της αυτοκριτικής. Σε αυτό τον τομέα βρίσκουμε δύο ιδιαίτερα λάνθασμένες στάσεις. Η μία θεωρεί την αυτοκριτική ως προσωρινό φαινόμενο, μια μοναδική καμπάνια, και δεν αφομοιώνει το δίδαγμα του σ. Στάλιν: «Η αυτοκριτική είναι ένα αναπόφευκτο και σταθερά χρησιμοποιούμενο όπλο στο οπλοστάσιο του μπολσεβικισμού: δεν μπορεί να αποσπαστεί από τη φύση και το επαναστατικό πνεύμα του μπολσεβικισμού».

Υπάρχει, ωστόσο, ένα νέο φαινόμενο, επί του θέματος, στο οποίο πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί δίνει μια κακή φήμη και μηδενίζει την αυτοκριτική, αυτή τη σημαντική μέθοδο της διαπότισης των κομματικών στελεχών και της εργατικής τάξης με επαναστατικό πνεύμα. Όλο και πιο πολύ συναντούμε κομματικά μέλη, που ασκούν αυτοκριτική, ωστόσο, συνεχίζουν απαράλλαχτα τα λάθη τους. Ασκούν ελαφρώς αυτοκριτική, ως ένα είδος αναπόφευκτης παράπλευρης αλλά ανέξοδης συνέπειας, ή ακόμα ως ένα πιστοποιητικό που τους επιτρέπει να συνεχίζουν την ίδια λανθασμένη αντικομματική συμπεριφορά. Πρέπει να κρατήσουμε όλο και πιο αυστηρή στάση απέναντι στους «υποτροπιάζοντες» που ασκούν αυτοκριτική με αυτό τον τρόπο. Εδώ πρέπει επίσης να έχουμε πάντα στη μνήμη μας τα λόγια του σ. Στάλιν:

 «Δεν χρειαζόμαστε κάθε είδος αυτοκριτικής, χρειαζόμαστε μια αυτοκριτική τέτοια που ανεβάζει τη συνείδηση της εργατικής τάξης, αναπτύσσει το μαχητικό της πνεύμα, ενδυναμώνει την πίστη της για τη νίκη, πολλαπλασιάζει τη δύναμή της και τη βοηθά να γίνεται ο πραγματικός άρχοντας της χώρας»/

Εμείς που έχουμε αυτά τα νέα και δύσκολα καθήκοντα χρειαζόμαστε αυτό τον τύπο αυτοκριτικής. Να γιατί περιλάβαμε στα πιο σημαντικά μας καθήκοντα την ορθή και αυξημένη άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής, και να γιατί εφιστούμε την προσοχή του κόμματός μας, μέσω του συνεδρίου του, σε αυτό το πρόβλημα.

Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι, υπό την ηγεσία του κόμματός μας, ο ουγγρικός λαός έχει προβεί σε αλλαγές που αφήνουν εποχή μέσα σε λίγα χρόνια. Η κληρονομιά του καταραμένου παρελθόντος έχει εξαφανιστεί- οι 3.000.000 άκληροι ζητιάνοι και η απελπισμένη εκμεταλλευόμενη στρατιά σκλάβων της καπιταλιστικής αγοράς εργασίας. Οι συνέπειες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης- ανεργία- το φοβερό άγχος της καθημερινής πάλης για το ψωμί έχουν εξαφανιστεί. Δεν έχουμε λιγότερα άγχη τώρα, αλλά οι εργαζόμενοί μας κοιτούν ήρεμα το μέλλον και χτίζουν την ελεύθερη σοσιαλιστική τους χώρα επιτυχώς, σύμφωνα με ένα σχέδιο, με τη σίγουρη γνώση ενός καλύτερου μέλλοντος.

Αυτό ενώνει τον πατριωτισμό και το διεθνισμό μας σε μια οργανική και αδιάσπαστη ενότητα. Οι αστοί πολιτικοί των χωρών του Μάρσαλ, με τον Τσώρτσιλ επικεφαλής, ισχυρίζονται συνεχώς ότι η εποχή της εθνικής ανεξαρτησίας έχει ξεπεραστεί, ότι για τους ιμπεριαλιστικούς «κοινούς στόχους» τα κράτη πρέπει να απαρνηθούν ένα μεγάλο τμήμα της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας τους. Αυτή η «θεωρία» δεν διακηρύσσεται στις ΗΠΑ γιατί όλη αυτή η φλυαρία για απάρνηση και περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας δεν είναι τίποτε από παράδοση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και υπηρετεί τη διευκόλυνση της αμερικανικής αποικιοποίησης.

Σε αυτό το ζήτημα επίσης, η θέση των δύο στρατοπέδων είναι σε ευθεία αντίθεση. Οι λαοί που υπερασπίζουν την ειρήνη και οικοδομούν το σοσιαλισμό, ενώ ανοιχτά και περήφανα υποστηρίζουν τον προλεταριακό διεθνισμό, δεν χρειάζεται να περιορίζουν την εθνική τους ανεξαρτησία: αντιθέτως, την οικοδομούν και την ενδυναμώνουν. Πάρα πολλοί από αυτούς απολαμβάνουν ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία για πρώτη φορά μετά από αιώνες καταπίεσης. Αυτό ισχύει και για τη χώρα μας. Την περίοδο της καταπίεσης το γεγονός ότι ο υπεραιωνόβιος αγώνας και οι ένδοξες μάχες της για ελευθερία ενάντια στην τουρκική κατάκτηση και τη γερμανική καταπίεση συνέπεσαν με την υπόθεση της διεθνούς προόδου και δεν μπορούσαν να γίνουν κοινό κτήμα του λαού μας.

Η εποχή των Αψβούργων και οι αντεπαναστατικές δεκαετίες του Χόρτι έκαναν τα πάντα για να αποκρύψουν και να θάψουν τις καλύτερες παραδόσεις της ιστορίας μας, γιατί ήταν οι πιο προοδευτικές. Τώρα, που επιτέλους κερδίσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία, έφτασε ο καιρός για να φτάσουμε τη ζωή και τις παραδόσεις που δίνουν θάρρος, των Hunyadi, Rakoczi, Kossuth and Petofi. Αυτές οι παραδόσεις δηλώνουν ότι η χώρα μας ήταν ισχυρή, σεβαστή και ανεξάρτητη όταν η μοίρα της δενόταν με τη μοίρα της διεθνούς προόδου.

Είμαστε οι δίκαιοι κληρονόμοι, οι σωστοί συνεχιστές όλων όσων ήταν προοδευτικά στα χίλια χρόνια ιστορίας μας, όλων όσων ήταν δυνατά και έδειχναν το μέλλον. Να γιατί μπορούσαμε φιλικά και ενωμένα να γιορτάσουμε τα 100χρονα της επανάστασης του 1848, τη γέννηση του Vorosmarthy, την επέτειο θανάτου του Πέτοφι και του πολεμιστή για την ελευθερία, στρατηγού Bern. Να γιατί αναπτύξαμε περαιτέρω και οδηγήσαμε στη νίκη τις μεγάλες ιδέες της ουγγρικής προόδου. Αυτή η ιστορική κληρονομιά δεσμεύει κάθε ούγγρο κομμουνιστή να πολεμήσει ακόμα καλύτερα, να μη φεισθεί προσπαθειών για την ευτυχία και την άνθηση του πολύπαθου λαού του.

Ο καλός κομμουνιστής πρέπει, ταυτόχρονα, να είναι ο καλύτερος πατριώτης το παράδειγμα του οποίου να ακολουθάται με ενθουσιασμό και ενωμένα από όλο τον ουγγρικό λαό. Όσο καλύτερα εκπληρώνουμε το πατριωτικό μας καθήκον προς το συμφέρον των εργαζομένων, τόσο καλύτερα υπηρετούμε την μεγάλη υπόθεση της ανθρώπινης προόδου, και ταυτόχρονα, τόσο καλύτεροι στρατιώτες του προλεταριακού διεθνισμού και του ανίκητου στρατοπέδου της ειρήνης είμαστε. Πατριωτισμός και διεθνισμός επομένως αλληλοσυνδέονται σε μια αδιάρρηκτη ενότητα και γίνονται πηγή νέας ισχύος και έμπνευσης για νέες νίκες.

Συμπερασματικά, επαναλαμβάνω ότι το 1ο συνέδριο του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων ήταν η έναρξη πολλών επιτυχιών της Λαϊκής μας Δημοκρατίας και της σοσιαλιστικής μας οικοδόμησης. Τώρα αλλάζουμε σελίδα για νέα, πιο σκληρά καθήκοντα. Έχουμε κάθε πιθανότητα για νέα επιτεύγματα μετά τις εργασίες του 2ου συνεδρίου. Εμείς οι Ούγγροι κομμουνιστές θα κάνουμε τα πάντα για να αξιοποιήσουμε όλες τις ευκαιρίες, προς το συμφέρον του εργαζόμενου ουγγρικού λαού, και να υπηρετήσουμε έτσι την υπόθεση της ειρήνης και του σοσιαλισμού: την υπόθεση στην οποία το σίγουρο μέλλον ανήκει. Επικεφαλής αυτού του στρατοπέδου των 800 εκ. ανθρώπων, ο απελευθερωτής μας, η δυνατή Σοβιετική Ένωση και ο σοφός της ηγέτης, ο αγαπητός από όλους μας μεγάλος Στάλιν προοδεύει νικηφόρα.

Published by the Hungarian News Information, 33 Pembridge Square, W.2, and printed by the London Caledonian Press Limited (T.U. all departments), 74 Swinton Street, London, W.C.I. – 36683

Click here to return to the material in other languages.